Με το ποίημα στην τσέπη

Η εικοστή πρώτη μέρα του Μαρτίου έχει διαφορετική νύχτα από τις άλλες ημέρες όλου του χρόνου. Από μπαράκι σε μπαράκι, δυτικά της πόλης, πα να πει δύσκολα και μεροκαμακατιάρικα, στήνεται χρόνο το χρόνο ένα ποιητικό γαϊτανάκι. Πέρσυ στο Ελιξίριο. Φέτος στο bar 16. Με μια πρόσκληση γενική: «Ελάτε μ' ένα ποίημα». Μόνη προϋπόθεση, η αγάπη για την ποίηση. Ναι, αυτήν την δύσκολη, την απαιτητική, την ερμητική, την αλληγορική μα και την λυτρωτική. Παραβιάζοντας την, εθιμική, ροή, που θέλει το ποίημα να καταλήγει στο χαρτί του βιβλίου και ανακαλύπτοντας ξανά τη χαρά της συνάθροισης και της συναναστροφής. Μη νομίζετε πως οι ποιητές, που θα δείτε παρακάτω να διαβάζουν τα ποιήματά τους, δεν σας παρατηρούν: αγωνιούν για την ανταπόκριση. Όχι τόσο για την αποδοχή και την επιβράβευση. Αλλού είναι το στοίχημα: η προσοχή του άλλου. Αυτή πρέπει να κερδηθεί. Όλες οι ντομάτες κόκκινες είναι στον πάγκο της λαϊκής, αλλά το χέρι της μιας νοικοκυράς παίρνει τη μία και το χέρι της άλλης νοικοκυράς χαϊδολογάει μιαν άλλη. Σε κάποιους θα αρέσουν, σε κάποιους θα ξινίσουν. Μα όλοι θα ακούσουν. Και στις βραδιές αυτές στα δυτικά πολλοί ήρθαν και άκουσαν. Το πιστεύετε πως κρατήθηκαν τραπέζια ρεζερβέ για ποιητική βραδιά; Το έβλεπα και δεν το πίστευα.

Πέρασε η ώρα, κόσμος έμπαινε κι αντί να βρει καρέκλες να καθίσει έβλεπε τα μπουκάλια με τις βότκες και τα ουίσκι να τους περιγελούν. Τι το θελα το τηλέφωνο του μαγαζιού στην αφίσα; Χίλιοι καλοί όμως χωράνε, λέει ο σοφός λαός. Και χώρεσαν.

Μέχρι που έγινε το αδιαχώρητο. Θα το δείτε παρακάτω. Στις κινούμενες εικόνες. Αυτή η βραδιά ήταν, λες, καταδικασμένη να κυλήσει όμορφα. Όπως βλέπετε δεν στέκομαι στην προετοιμασία της εκδήλωσης. Μια δυσκολία όμως που έπρεπε να ξεπεράσουμε, θα την πω. Ο χώρος του bar 16 έχει δύο αίθουσες. Στην αρχή το πήραμε αψήφιστα. Όσο περνούσαν οι μέρες όμως, όλο και πιο πολύ σκεφτόμασταν εκείνους που δεν θα μπορούσαν να βλέπουν όλα όσα γίνονται στο μαγαζί. Μεταξύ σοβαρού και αστείου έπεσε η ιδέα της βιντεοκάμερας, του προτζέκτορα και της οθόνης. Κι όταν καταλάβαμε ότι η κάμερα, εκτός που μετέδιδε, κατέγραφε κιόλας, εκεί να δείτε χαρές. Για τον ιστορικό του μέλλοντος, για όσους δεν ήταν και θέλουν μια μικρή γεύση (άλλο να είσαι εκεί την ώρα που γίνεται κι άλλο να το βλέπεις youtube-άτο) υπάρχουν όλες οι απαγγελίες στο διαδίκτυο. Ανεκτίμητος συνεργάτης ο Μάκης Μαριάδης. Ο γητευτής των καλωδίων.

Ας αρχίσουμε όμως. Στα ηχεία παίζουν ελληνικές μουσικές και ανάμεσά τους διακρίνονται φωνές ποιητών και ποιητριών.
Ένα καλησπέρα ακούγεται από τον υπογράφοντα αυτές τις γραμμές και αμέσως μετά ο λόγος δίνεται στον Παναγιώτη Αργυρόπουλο με την καθαρή φωνή και την αφηγηματική του ποίηση:

Ακολουθεί η Μαρία Συμελίδου η οποία διαβάζει Γιώργο Σεφέρη.

Ο Γρηγόρης Μπιλίτσας με τρία δικά του:

Ο Τερεκίδης Αλέξανδρος που διάβασε ποίηση του Ντράγκισα Τόσιτς στα ελληνικά ενώ ένα από αυτά το διάβασε ο ποιητής στα σέρβικα,
ο Γιάννης Τρόπιος με ένα δικό του.

Τους ποιητές συνόδευσε στην κιθάρα ο Μπάμπης Κουρκούδιαλος. Ο πρώτος κύκλος αναγνώσεων τελείωσε. Ξανά τα ηχεία: ελληνικά τραγούδια και ελληνική ποίηση. Εν τω μεταξύ κάποιοι από τους διοργανωτές blog-ερς τριγυρνούσαν ανάμεσα στις καρέκλες και μάζευαν τα χαρτάκια όσων ήθελαν να δουν τα ποιήματά τους σ’ αυτήν εδώ την ανάρτηση. Αυτή ήταν η πρόθεση. Τώρα όμως, δουλεύοντας το υλικό, σκέφτηκα πως καλό θα είναι να μην αλλοιωθεί το πνεύμα της βραδιάς: εδώ ακούμε τους ποιητές δεν τους διαβάζουμε. Δεν είναι όμως πολύ όμορφη η επόμενη εικόνα;

Εδώ γίνεται η επιλογή του ποιήματος που θα διαβάσει η μία από τις δύο κουκλίτσες. Αργότερα.

Εν τω μεταξύ κόσμος πάει κι έρχεται, φίλοι και φίλες, γνωστοί και άγνωστοι, μεγάλοι και μικροί. Ναι, είχαμε και νιάτα από το πρώτο λύκειο Σταυρούπολης που συμμετείχαν με ζέση κι ενθουσιασμό. Με υφάκι και αμυδρό χαμόγελο. Αλλά και μάνες με παιδιά με λαμπερά χαμόγελα. Και πιο πίσω τους κόσμος. Και η οθόνη. Και η βραδιά που πήρε ένα δρόμο ισιάδι.

Μαζί μας ήταν και ο δήμαρχος Σταυρούπολης, ο Σάββας Σερασίδης ο οποίος και διάβασε Κωστή Παλαμά. Φιλόλογος ο δήμαρχος.
Ακολούθησε η μαθήτρια Νίκη Σιαμπάκου.

Δυο παλλικάρια βγάλανε μαζί ένα βιβλίο. Διαβάζεις τα ποιήματα του ενός, το γυρνάς ανάποδα και διαβάζεις τα ποιήματα του άλλου. Φρέσκο το βιβλίο, μεγάλη η χαρά τους, κάλεσαν και φίλους. Καλά το καταλάβατε. Οι δράστες του ρεζερβέ. Ο Δημήτρης Μεγαλυνός και ο Κώστας Κουρτεζάνος. Χαλάλι τους.

Και φτάνει η ώρα των δικτυακών τύπων. Ο Μάριος Ισαακίδης είναι μαθητής αλλά έχει ένα site ορμητικό και ελπιδοφόρο. Διάβασε ένα ποίημα της φίλης του Νίκης Σιαμπάκου κι ένα δικό του. Ο Αντώνης Μιχαλάκης διάβασε Δήμο Χλωπτσιούδη. Αμφότεροι blog-ερς και εκ των συνδιοργανωτών της εκδήλωσης.

Η βραδιά στηρίζεται στο αυθόρμητο και στο ξαφνικό. Αλλά και η προετοιμασία έχει τη χάρη της. Η μία από τις οθόνες στήθηκε για να φιλοξενήσει φωτογραφίες του Μάκη Μουρατίδη. Κι αυτός στην παρέα των συνδιοργανωτών. Δικές του είναι σχεδόν όλες οι φωτογραφίες που βλέπετε. Οι καθαρές. Οι λίγο θολούτσικες είναι της μιας από τις δύο κοπελίτσες που διάλεγαν ποιήματα, λίγο πιο πάνω. Οι φωτογραφίες αυτές συνοδεύουν έξι ποιήματα. Καβάφης, Εμπειρίκος, Πολυδούρη, Ρίτσος, Μελισάνθη, Λειβαδίτης. Τα ποιήματα είναι από την δίγλωσση ανθολογία « A century of Greek poetry 1900-2000, Cosmos Publishing, River Vale, New Jersey, 2004.

Διάβασαν οι Δήμος Χλωπτσιούδης, Σπύρος Λαζαρίδης και η Νίκη Δατσογιάννη. Μια γεύση των φωτογραφιών στο βίντεο του finale. Στο τέλος.
Η Νίκη στην Πολυδούρη:

Τα γνωστά συνεχίζονται. Σταματούν οι αναγνώσεις, ξεχύνονται οι μουσικές και οι φωνές των ποιητών που αγαπήσαμε. Δυστυχώς αυτή η πλευρά της εκδήλωσης δεν είναι δυνατόν να αναμεταδοθεί. Είπαμε. Αυτή η εκδήλωση για να είναι επιτυχημένη απαιτεί την ανάσα του διπλανού.
Η κοπελίτσα διάλεξε και διαβάζει Σπύρο Λαζαρίδη. Η Ολυμπία Λαζαρίδου αγαπάει τις μοτοσυκλέτες και δεν χάνει motogp για motogp στην τηλεόραση.
Ακολουθούν αναγνώσεις δικών τους ποιημάτων από τους Ιωάννη Τσιουράκη, Σπύρο Λαζαρίδη, Δήμο Χλωπτσιούδη εκ των συνδιοργανωτών. Πριν τον Δήμο, ξανά ο Γρηγόρης Μπιλίτσας κατόπιν απαιτήσεως του κοινού. Μα ναι, είχαμε και μπιζαρίσματα.

Τι κάνουν τα καλά πράγματα; Τελειώνουν. Εμείς διαλέξαμε να τελειώσουμε με Μελίνα Μερκούρη στο τέλος της Σονάτας του Σεληνόφωτος του Γιάννη Ρίτσου. Ακολουθεί το ποτ-πουρί των φωτογραφιών σε ταινιάκι για όποιον θέλει να τις ξαναδει γρήγορα. Και το, θεσμός πλέον, ποίημα-γέννημα της βραδιάς.

Η ονομαστική με ζήλο με ορίζει.
Της γενικής η ασάφεια με θρυμματίζει.
Της δοτικής την κληρονομιά ενοχοποιούμαι.
Η αιτιατική με καταδικάζει.
Της κλητικής η ειρωνεία με χλευάζει.
Πτώση την πτώση βουλιάζω συνεχώς.

(Εμπνευσμένο από τη σημερινή μέρα.
Το ίδιο είχε συμβεί και πέρισυ στο "Ελιξίριο")
Γιάννης Τσολακίδης, 21.3.2008, bar 16


Τέλος

ΥΓ 1

Την εκδήλωση «Ελάτε μ΄ ένα ποίημα» διοργάνωσαν οι blog-ερς:

emoura: http://emoura.blogspot.com/
ήχος πλάγιος μόνος: http://hxosplagiosmonos.blogspot.com/
michalakis: http://michalakis.blogspot.com/
ο δείμος του πολίτη: http://chldimos.blogspot.com/
το τσαλίμι: http://tsalimi.blogspot.com/

Βοήθησαν στην προβολή της και τους ευχαριστούμε: ο άνεμος, το blogspace, το γουστάρω αιτιατική σε μιλάω, το indy και το indymedia, ο δημολόγος, ο Tempe Terra, το dyosmaraki, η Vicky Papaprodromou, το greece-salonica, το gothess, o vorias, το cityportal, το περιοδικό city και το περιοδικό Sunday date του Αγγελιοφόρου.

Παραβρέθηκαν οι blog-ερς και τους ευχαριστούμε: Θοδωρής Βοριάς, με το φεγγάρι αγκαλιά, fatale, τρελοφαντασμένη, καπετάνιος, αερικό, φτερουγίσματα, δημολόγος, Tempe Terra.

Έγραψαν μετά και τους ευχαριστούμε: δημολόγος, άνεμος, φτερουγίσματα, αερικό

Επί πλέον φωτογραφίες και κείμενο στον Δείμο του πολίτη

ΥΓ 2

Υποδοχή του ανωτέρω από φίλους: δημολόγος 13.4.2008, καπετάνιος 13.4.2008