Τρίτη, Απριλίου 03, 2007

Ώριμος κύριος σε καφέ που το λένε Ελιξίριο

Φωτογραφία του Πάρι Πετρίδη:
Σουφλί, Nομός Έβρου, 1995, από τη σειρά «Παραμεθόριος».
Aργυροτυπία, 30 x 40 εκ.


Ι
Σου έμεινε ο χρόνος αμανάτι
οι φίλοι φύγανε ή δεν υπήρξανε ποτέ

και δεν ξέρεις από καφενεία
δεν έμαθες να φορτώνεις το ζάρι καυχησιές.

ΙΙ
Ο χρόνος είναι ο γεροπλάτανος, λες.
Γέρνει στο ποτάμι στοργικά
κι ας ρήμαξε αυτό από λύματα και φυτοφάρμακα
κι ας στέρεψε
κι ας μάζεψε
κι ας το περνούν με μία δρασκελιά.

ΙΙΙ
Γιατί ο χρόνος το πλατάνι
κι εσύ το βρώμικο νερό;

Σου τριβελίζει ο διάολος το νου.

ΙV
Η μουσική γύρω σου δυνατή
ενοχλεί κι ας σου αρέσουν τα τραγούδια που ακούς
ο καφές χωρίς τσιγάρο τελειώνει γρήγορα
η γκαρσόνα περιποιητική, φιλική μα ξένη
δυο μάγκες παίζουν τάβλι…

Θα το φάει κι ο πλάτανος το κεφάλι του
αν το νερό σαπίσει και χαθεί

σκέφτεσαι και ημερεύεις
χαμογελάς καθώς πληρώνεις
και φεύγεις.



Ανήκει σε μια σειρά, ανέκδοτων, ποιημάτων για το χρόνο και τη φθορά.

3 σχόλια:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Είναι το ίδιο με εκείνο που διάβασες στη βραδιά ποίησης;

tsalimi είπε...

Όχι Δείμε, αυτό δεν ακούστηκε τότε.

paraxeno είπε...

ο χρόνος είναι ο ποταμός...
κι ο γεροπλάτανος είναι η ζωή μας...
κι αρρώστησε απ τα φυτοφάρμακα,
κι απ του "πολιτισμού" τα δώρα,
και ο ποταμός εστέρεψε, κι εγέμισε σκουπίδια...

Ο χρόνος όμως δυνατός θα φτύσει δώρα και σκουπίδια που τον κεράσαμε, ζωή θα ξαναρχίσει, αφού πρώτα εμάς που τον σκοτώνουμε θα πνίξει....

(μου αρέσει να τα βλέπω ανάποδα χεχεχε)