Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 26, 2008

Βιβλιοπαρουσίαση του "Ενδοσκεληδόν"


Μετά την Καλαμάτα, η Θεσσαλονίκη. Η ανθολογία "Ενδοσκεληδόν" θα παρουσιαστεί τη Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2008, στις 8 το βράδυ, στην Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη Θεσσαλονίκης, στην Εθνικής Αμύνης 27.
Θα μιλήσουν, και τους ευχαριστώ από καρδιάς, ο Θεόδωρος Μαυρόπουλος (φιλόλογος και συνεργάτης των εκδόσεων Ζήτρος στη σειρά με τους αρχαίους συγγραφείς) και ο Ντίνος Χριστιανόπουλος (ποιητής και, τολμώ να πω, φίλος και δάσκαλος κοντά τριάντα χρόνια τώρα).

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 19, 2008

Αδιόριστοι εκπαιδευτικοί, γονείς παιδιών με αναπηρία

Πρόταση που αφορά αδιόριστους εκπαιδευτικούς, γονείς παιδιών με αναπηρία:

Σας γνωρίζουμε ότι μέχρι τώρα κανένα μέτρο για την ενίσχυση της οικογένειας (όσον αφορά την εργασία) δεν μας έχει βοηθήσει άμεσα ή έμεσα.
Δεν προτασσόμαστε στους διορισμούς π.χ. όπως οι πολύτεκνοι με 4 τέκνα, αν και νομίζουμε ότι το να μεγαλώνεις ένα παιδί με αναπηρία σήμερα, ίσως να είναι και δυσκολότερο από τέσσερα υγιή παιδιά που κάποτε θα απογαλακτιστούν και θα έχουν τη δική τους ζωή.
Ζητούμε λοιπόν εδώ τον άμεσο διορισμό μας όπως οι πολύτεκνοι γονείς (πολύ δε περισσότερο αν υπάρχουν και άλλα παιδιά στην οικογένεια)(Ν 2643/1998).
Εδώ η ευαισθησία της πολιτείας μπορεί να φανεί βάζοντάς μας τελικά τουλάχιστον σαν ποσοστό π.χ. 10% σε κάθε χρονιά διορισμών με βάση την παλαιότητα του πτυχίου. Παράγραφος όπως το 20% για τους τρίτεκνους αναπληρωτές ή για τους αναπληρωτές στα ειδικά σχολεία, όπου δικαιούμαστε να κάνουμε αίτηση αλλά ποτέ τα ποσοστά προσλήψεων δεν είναι τέτοια ώστε να δουλέψουμε.
Προϋπηρεσία και μεταπτυχιακοί τίτλοι για εμάς είναι δύσκολοι έως αδύνατοι, κυρίως η προϋπηρεσία γιατί δεν μπορούμε να ξενιτευτούμε για ένα ή δύο χρόνια και να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας σε περιοχές όπου τα ΑΜΕΑ δεν έχουν καμία ευκολία.
Τα θέματα αυτά θα πρέπει να αφορούν αδιόριστους εκπαιδευτικούς, γονείς παιδιών με μόνιμη αναπηρία όπως τετραπληγία, κώφωση, τύφλωση, παιδιά με αυτισμό, με σύνδρομο DOWN, με σύνδρομο RS RUBINSTEIN TAUBI και άλλα σύνδρομα καθώς και όλες τις περιπτώσεις νοητικής καθυστέρησης.
Η σοβαρότητα της πάθησης θα πρέπει να πιστοποιείται με τις γνωματεύσεις των γιατρών δημοσίων νοσοκομείων που παρακολουθούν το κάθε παιδί καθώς ακι από τις γνωματεύσεις πρωτοβάθμιας υγειονομικής επιτροπής.
Δεν είμαστε πολλοί ώστε να υπάρχει από μέρους μας πολιτική πίεση. Είμαστε λίγοι και ζητάμε βοήθεια προσβλέποντας στην κοινωνική ευαισθησία της πολιτείας. Υποσχέσεις από επιμέρους πολιτικούς και λόγους ακόμα και μέσα στη Βουλή π.χ. της κυρίας Μπερνιδάκη έχουμε ακούσει. Εμείς όμως θέλουμε κάτι χειροπιαστό που να γίνει άμεσα.
Είμαστε ανοικτοί και επιθυμούμε μια συνάντηση μαζί σας καθώς και την συννενόηση για ορισμό συνάντησης, για περισσότερες διευκρινίσεις, αν αυτό κρίνεται απαραίτητο.


Το κείμενο αυτό υπογράφεται από εκπαιδευτικούς που είναι γονείς παιδιών με αναπηρία και στάλθηκε στο Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων (το οποίο αδιαφόρησε μέχρι στιγμής πλήρως) και σε βουλευτές της Θεσσαλονίκης. Η πρωτοβουλία ανήκει σε εκπαιδευτικούς της Θεσσαλονίκης.
Είναι ένα κείμενο που δεν λέει τίποτε για τον Γολγοθά που ανεβαίνουν καθημερινά αυτοί οι άνθρωποι επειδή πιστεύουν πως είναι αυτονόητο ότι εμείς οι απέξω τους καταλαβαίνουμε. Πολύ περισσότερο: πιστεύουν πως οι πολιτικοί θα τους καταλάβουν. Διατυπώνουν λοιπόν ευθέως το αίτημά τους και ζητούν συμπαράσταση γνωρίζοντας πως δεν αποτελούν ευάριθμη κοινωνική ομάδα με ισχυρή πολιτική πίεση.
Δεν ζητάνε τίποτε παράλογο. Παράλογη είναι η αδιαφορία όσων μπορούν να δώσουν λύση στο πρόβλημα και δεν το κάνουν.

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 05, 2008

Φθινοπωρινός διάλογος

ΨΗΤΑΣ: Καλώς τονα τον ένδοξο ψηφοφόρο. Πώς τα καταφέρνεις ρε παιδί μου και ψηφίζεις το κόμμα που θα κυβερνήσει;
ΠΕΛΑΤΗΣ: Ένστικτο αλάνθαστο παλληκάρι μου.
ΨΗΤΑΣ: Όχι μέση λάστιχο! Ένστικτο. Α ρε πουτάνα γλώσσα. Λες και ο Μπαμπινιώτης, άλλη δουλειά δεν είχε, γέμιζε τα λεξικά με επιχειρήματα να τσιμπολογούν οι «δεν γνωρίζω, δεν απαντώ».
ΠΕΛΑΤΗΣ: Ψήσε δυο Σουφλιώτικα λουκάνικα κι άσε την προπαγάνδα, επαγγελματίας άνθρωπος.
ΨΗΤΑΣ: Επειδή είμαι επαγγελματίας, αδερφέ, ψάχνω να καταλάβω. Πώς θα σου φαινόταν αν το Σουφλιώτικο μας έβγαινε «made in Taiwan» και η μουστάρδα ήταν από τη Μαδαγασκάρη;
ΠΕΛΑΤΗΣ: Γιατί ρε ξερόλα, τώρα το Σουφλιώτικο είναι από το Σουφλί;
ΨΗΤΑΣ: Σε παρακαλώ! Κεντρική πλατεία το κρεοπωλείο, πρώτη πλαγιά βγαίνοντας η στάνη. Πιο Σουφλιώτικο δεν γίνεται.
ΠΕΛΑΤΗΣ: Κι ο μπαμπάς κι η μαμά;
ΨΗΤΑΣ: Κάπου το πας εσύ!
ΠΕΛΑΤΗΣ: Άλλος το πήγε κι όχι εγώ. Λέω ο μπαμπάς πρόβατος και η μαμά προβατίνα ομιλούσαν την Ελληνικήν ή εγεννήθησαν εν τņ αλλοδαπņ; Και το μέλλον γνωστό. Φόρτωμα στο τρένο το βλαστάρι και κατ’ ευθείαν στο μαντρί.
ΨΗΤΑΣ: Κι ο καπετάν Κώττας δεν ομιλούσε την ελληνικήν αλλά το φρόνημα ελληνικότατον. Τι σημασία έχει πού γεννήθηκε. Κοίτα σε τι χώματα μεγάλωσε και τι νοστιμιά βγάζει!
ΠΕΛΑΤΗΣ: Σ’ αυτό σου βγάζω το καπέλο. Μπορεί από πολιτική να είσαι στούρνος αλλά από κρέατα και κάρβουνα, έχω να το λέω.
ΨΗΤΑΣ: Ο καθείς στο είδος του. Πού βρέξαμε το κορμί μας το καλοκαίρι;
ΠΕΛΑΤΗΣ: Δε βαριέσαι, κάπου στην Κατερίνη. Μια παραλία, φανταστική.
ΨΗΤΑΣ: Μη μου πεις.
ΠΕΛΑΤΗΣ: Φανταστική σου λέω. Μόνο με διαλογισμό καταλάβαινες πως είσαι στην παραλία κι από κάτω έχει άμμο. Τίγκα στην κυτταρίτιδα και στις πάνες βρακάκι. Πατείς με πατώ σε. Το τι αντηλιακό ανέπνευσα, έτσι που ήμασταν σώμα με σώμα, τι να σου πω. Κάτι από ελληνορωμαϊκή, ένα πράγμα. Η χαρά της ιδρωτίλας.
ΨΗΤΑΣ: Και τα νερά;
ΠΕΛΑΤΗΣ: Γυαλί.
ΨΗΤΑΣ: Κάτι είναι κι αυτό.
ΠΕΛΑΤΗΣ: Πώς δεν είναι. Όλη η 3Ε ήταν στον βυθό. Τι κόκα κόλες, τι φάντες, τι άμστελ, τι μπεμπελάκ. Κάθε μπουκαλιάς μπουκάλι. Αφού μια γριά γυρνούσε με τη φούστα μαζεμένη στο βρακί της και διάλεγε βάζα για τη σάλτσα της. Καπάκια δεν έβρισκε όπως τα ήθελε αλλά από βάζα έβγαζε καλό μεροκάματο. Τα στοίβαζε και στην άκρη σχήμα σχήμα κι έκανε πύργους. Οι πύργοι της σάλτσας. Σάλτσμπουργκ τον έκανε τον Μακρύγιαλο.
ΨΗΤΑΣ: Μα πόσες ντοματιές είχε πια αυτή η γυναίκα;
ΠΕΛΑΤΗΣ: Τι να σου πω; Μεγαλέμπορος η μπουκαλομαζώχτρα.
ΨΗΤΑΣ: Τα παραλές μου φαίνεται. Μπας και το γύρισες στην αντιπολίτευση; Δυο χρόνια έχουμε μέχρι τις εκλογές. Κράτα χαρακτήρα μην εκδηλώνεσαι.
ΠΕΛΑΤΗΣ: Ήθελα να ’ξερα εκείνη τη γαλάζια σημαία ποιος την κάρφωσε στην παραλία. Εκτός κι αν κάτι ήθελε να πει για τις μέδουσες. Γιατί κι από αυτές, τίγκα η θάλασσα. Μωβ συνωστισμός.
ΨΗΤΑΣ: Δεν μπορεί να ήταν έτσι. Γέμισε η Βόρεια Ελλάδα ρωσσίδες και βαλκάνιες. Δεν είχε μόνο εντόπια κρέατα. Άσε πια το μπητς βόλεϊ. Χλίδα οι παραλίες στην τηλεόραση.
ΠΕΛΑΤΗΣ: Στην τηλεόραση μπορεί. Εκεί που πήγα εγώ, δεν.
ΨΗΤΑΣ: Έτοιμα τα λουκανικάκια. Μπυρίτσα; Παγωμένο το μπουκάλι, λέμε. Στις τρεις η μία δώρο. Κερνάει το κατάστημα. Έτσι για το καλώς όρισες.
ΠΕΛΑΤΗΣ: Ώπα, προσφορές το κατάστημα!
ΨΗΤΑΣ: Επιταγές των καιρών.
ΠΕΛΑΤΗΣ: Όλοι επιταγές και πιστωτικές κάρτες, ρε πούστη μου. Μέχρι και ο καιρός.
ΨΗΤΑΣ: Όπου θέλεις, το φιλοσοφείς το πράγμα.
ΠΕΛΑΤΗΣ: Και να θέλεις ν’ αγιάσεις, δεν σ’ αφήνουν. Στα δύο απορρυπαντικά για το πλυντήριο ρούχων, ένα μαλακτικό δώρο˙ παίρνεις τέσσερα ηλεκτρικά είδη, πληρώνεις τρία˙ έξι κουτάκια μεταλλικό νερό στην τιμή των πέντε. Γιατί ρε, γαμώ την αδικία μου, εγώ που κάνω 25 μεροκάματα το μήνα να μην παίρνω και μερικά δώρο; Ή έστω για κάθε πέντε ημέρες άδεια και μία δώρο; Και δύο δώρο να μη σου πω!
ΨΗΤΑΣ: Δεν το φιλοσοφείς απλώς. Του δίνεις και καταλαβαίνει.
ΠΕΛΑΤΗΣ: Κι αυτό καταλαβαίνει κι εγώ καταλαβαίνω αλλά χαΐρι δεν βλέπω…

ΨΗΤΑΣ: Αφού τα καταλαβαίνεις,
αφού τα καταλαβαίνεις,
γιατί κάνεις
το κορόιδο και σωπαίνεις;
ΠΕΛΑΤΗΣ: Αφού τα καταλαβαίνω,
αφού τα καταλαβαίνω,
σαν μαλάκας
στο ίδιο τρένο γιατί μπαίνω;