Το ημίχρονο του θανάτου

Το 2007 είχα ένα κείμενο στο τσαλίμι και εκεί αναπτύχθηκε ένας μικρός διάλογος για μια θρυλική ταινία πρόδρομο της ουγγρικής. Την ταινία στην οποία επαιζε και ο Γιασίν (τερματοφύλακας

και στην πραγματικότητα) την είχα δει αλλά δεν μπορούσα να την βρω πουθενά. Μόνο σε ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα βρήκα τον τίτλο της. Τώρα όμως υπάρχουν δύο σχετικές αναρτήσεις και ΟΛΗ η ταινία χωρίς υπότιτλους. 1η, 2η.

Αυγουστιάτικα μεσάνυχτα

Ένα πρωτότυπο project εκτυλίχθηκε τις πρώτες μέρες του Αυγούστου. Πέντε κείμενα για πέντε πόλεις. Παραθέτω τις συνδέσεις που οδηγούν στα κείμενα και τα σχόλιά μου που κατατέθηκαν στο facebook.

Λος Άνχελες: Το πρώτο από τα πέντε πρώτα μεσάνυχτα του Αυγούστου έχει Λος Άνχελες. Κώδικας κατά ριπάς. Ασθμαίνων ακολουθώ.
Λένινγκραντ: Δεύτερος μεταμεσονύχτιος σταθμός, Λένινγκραντ. Προορισμός, η κόλαση η ίδια.
Μελβούρνη: Το τρίτο μεταμεσονύχτιο ραντεβού: Αστραφτερό, καλοδουλεμένο, επικό, ζωντανό.
Χουάρες: Τέταρτο μεσονύχτι, μια εφιαλτική χορογραφία.
Σαλονίκη: Πέμπτο και τελευταίο μεσάνυχτο, ένα κείμενο για τη Θεσσαλονίκη. Όχι όμως όποια κι όποια Θεσσαλονίκη. Η Θεσσαλονίκη των τεκμηρίων. Μην βιάζεστε και μη χαιρόσαστε. Ποια νομίζετε ότι θα είναι τα τεκμήρια ύπαρξης μιας πόλης στις επόμενες γενιές; Τα μάρμαρα ή τα pixels; Ε; Προ των πυλών ο εφιάλτης της εγκυρότητας των πληροφοριών του internet όπου η επισκεψιμότητα προηγείται της αξίας και η μπουγάτσα του Γεντί Κουλέ. Έξοχο και ευρηματικό κείμενο έτσι κι αλλιώς αλλά και ταιριαστό για τέλος του αιφνίδιου αυτού αυγουστιάτικου project.