Οι εκλογές στον Δήμο Παύλου Μελά τελείωσαν.
Στον πρώτο γύρο είχαμε 54.242 εγγεγραμμένους και ψήφισαν 34.945 με αποχή 35,58%. Άκυρα 1.948 και λευκά 829.
Στον δεύτερο γύρο είχαμε 54.241 εγγεγραμμένους και ψήφισαν 27.146 με αποχή 49,95%. Άκυρα 1.287 και λευκά 1.409.
Ο Διαμαντής Παπαδόπουλος έλαβε 12.381 δηλαδή 50,64% και ο Κώστας Θεοδωρίδης 12.069 δηλαδή 49,36%.
Η Ευκαρπία έδωσε 52,40% στον Διαμαντή, η Πολίχνη 41,05% και η Σταυρούπολη 61,10%.
Αυτό λέγεται και ενότητα αφού ψήφοι από τις άλλες παρατάξεις της πρώτης Κυριακής έπεσαν στην κάλπη για τον Διαμαντή. Επίσης, πολλά παιδιά του ψηφοδελτίου Θεοδωρίδη θα μπορούσαν να είναι ανάμεσα στους νικητές, αφού βρέθηκαν εκεί που βρέθηκαν για λόγους μη καθαρά πολιτικούς.
Μια νέα εποχή ανατέλλει. Ο πιο δύσκολος δήμος του πολεοδομικού συγκροτήματος Θεσσαλονίκης έχει για δήμαρχο έναν άνθρωπο που ήθελε πολύ να σχεδιάσει το μέλλον και να διαχειριστεί το παρόν τού νέου Καλλικρατικού Παύλου Μελά. Καλή επιτυχία στο έργο του.
6 σχόλια:
Σε ένα δήμο που σύμφωνα με την απογραφή του 2001 υπάρχουν 85000 κάτοικοι, ενώ με σημερινές εκτιμήσεις περίπου 120000, εγγεγραμμένοι είναι 54000, ψηφίζουν οι 27000 και οι 12000 βγάζουν δήμαρχο τότε κάτι πάει στραβά. Δηλαδή το 10% των κατοίκων ψήφισε τον νέο δήμαρχο. Κι αυτό όχι μόνο στο δήμο μας αλλά και σε όλη την επικράτεια. Ας το σκεφτούμε αυτό.
Όσο για τα υπόλοιπα εδώ είμαστε για να τα κρίνουμε και να τα συζητήσουμε με νηφαλιότητα μέσα στο ΔΣ αλλά κι έξω στο δρόμο. Αν και για την ποιότητα του ΔΣ ασε να έχω σημαντικές αμφιβολίες.
Συμφωνώ απολύτως. Το Σάββατο πριν τη δεύτερη Κυριακή έγραψα το εξής στο fb: Επειδή πριν την δεύτερη Κυριακή των δημοτικών εκλογών, επικρατεί γενικώς ένα ενωτικό πνεύμα: έχουν οι περιφερειακοί δήμοι την πολυτέλεια τόσων πολλών ψηφοδελτίων; Ή και αλλιώς: υπήρχαν αγεφύρωτες διαφορές μεταξύ κάποιων προσώπων που τα ανάγκασαν να κατέβουν με διαφορετικά ψηφοδέλτια; Είναι δυνατόν μόνο εγώ να έχω φίλους σε άλλες παρατάξεις;
Στη δικιά μου αντίληψη δεν είναι η "ενότητα" αυτοσκοπός. Υπάρχουν πολιτικά επίδικα πάνω στα οποία γίνονται οι τοποθετήσεις κι έτσι πραγματοποιούνται οι εκάστοτε επιλογές. Κάθε επιλογή για μένα είναι νομιμοποιημένη στη βάση όρων, προϋποθέσεων, προγραμματικών δεσμεύσεων και φερεγγυότητας.Το ενωτικό πνεύμα που παρατήρησες, κατά την άποψή μου ήταν σε προσωπικό επίπεδο και απολίτικο. Δηλαδή επικράτησε ένα πνεύμα εκδίκησης - από κάποιους απέναντι σε κάποιους άλλους - χωρίς να τίθενται τα ουσιαστικά ζητήματα στη κουβέντα. Πάντως αναρωτιέμαι ποιοι ανάγκασαν κάποια πρόσωπα να κατέβουν με διαφορετικό ψηφοδέλτιο, όταν ήταν από καιρό γνωστές οι προθέσεις όλων των συμμετεχόντων στις εκλογές;
Το προσωπικό δεν είναι απαραιτήτως και απολίτικο. Ή αλλιώς: στις μικρές κοινωνίες η πολιτική διαφωνία εύκολα προσλαμβάνει προσωπικό χαρακτήρα, ενώ δύσκολα η προσωπική αντιπαλότητα (σε ποια βάση άραγε;) ανάγεται σε πολιτική διαφωνία. Τουλάχιστον στο χώρο της αριστεράς στη Σταυρούπολη, πολιτικές ήταν οι επιλογές που έσπρωξαν ανθρώπους σε διαφορετικά ψηφοδέλτια. Ως πολιτική έκφραση εννοώ ακόμα και την άκρατη φιλοδοξία κάποιου να προτιμήσει εκείνη την πορεία που θα τον οδηγήσει στην εκλογή του, παρά να μείνει πιστός στην κομματική επιταγή (ακόμα κι όταν αυτή προέρχεται από δημοκρατικές διαδικασίες).
Προφανώς και το προσωπικό δεν είναι απαραιτήτως και απολίτικο και θα συμφωνήσω ότι τελικά όλα ξεκινούν από πολιτικές επιλογές. Άλλωστε κάτι τέτοιο υποστήριξα και στο προηγούμενο σχόλιο, πιθανόν οχι τόσο ξεκάθαρα διατυπωμένο. Εντούτοις θα μου επιτρέψεις να αναφερθώ στη λογική κάποιων στελεχών - η οποία έγινε κυρίαρχη - μιας δημοτικής παράταξης απέναντι στα "βαρίδια" των προηγούμενων ετών. Η επιλογή της στάσης στο β' γύρο δεν μπορεί να είναι ΜΟΝΟ η ύπαρξη των βαριδίων σε ένα από τα δύο ψηφοδέλτια. Αλλά πρέπει να εντάσσεται σε μια λογική σύγκλισης πολιτικών διαθέσεων και πράξεων ή αντίθεσης σε συγκεκριμένες θέσεις. Για αυτό λέω ότι η όποια "ενότητα" είναι μια φαντασιακή κατασκευή της στιγμής και όχι μια συνεχής δέσμευση με τους άλλους και ταυτόχρονα ρήξη με τον εαυτό σου. Επίσης να σου πω ότι κι εσύ αναφέρεσαι σε λόγους μη καθαρά πολιτικούς για τις επιλογές κάποιων.
Υποστηρίζω ότι η φιλοδοξία είναι θεμιτή σε όποια πολιτική δράση ενυπάρχει ο ανθρώπινος παράγοντας. Γίνεται πρόβλημα όταν μετεξελίσσεται σε ύβρι.
Πού καιρός και μυαλό πια για προγραμματικές συγκλίσεις. Ζούμε την αποθέωση της τακτικής. Πάντως συμφωνούμε σε πολλά. Επιμένω στην αρχική μου θέση πως δεν υπάρχει πολυτέλεια για τόσα ψηφοδέλτια ακόμα και με βάση τις προγραμματικές θέσεις όσο κι αν γνωρίζουμε από τα μέσα πως τα τυπωμένα προγράμματα και η μάχιμη άσκηση εξουσίας δεν είναι σε πλήρη συντονισμό. Προφανώς και δεν είναι ενότητα ακριβώς αυτό που επιτεύχθηκε τη δεύτερη Κυριακή. Είναι όμως αδιανόητο να ήταν; Και με βάση προγράμματα και με βάση πρόσωπα!
Δημοσίευση σχολίου