το τσαλίμι: Για το διαδικτυακό βιβλίο "Η Ηλιούπολη της καρδιάς μας"

Σάββατο, Νοεμβρίου 16, 2024

Για το διαδικτυακό βιβλίο "Η Ηλιούπολη της καρδιάς μας"

Από την παρουσίαση του διαδικτυακού βιβλίου του Πέτρου Μανζιέρη "Η Ηλιούπολη της καρδιάς μας" στο καφενείο του Σεΐχη, 15-11-2024, ημέρα των 66ων γενεθλίων μου. Φωτογραφίες: Σταυρουλίτσα

Την Ηλιούπολη τη γνώρισα περισσότερο ως περαστικός περιπατητής παρά ως κάτοικος. Περπατούσα την Καραολή και Δημητρίου από το ύψος του κινηματογράφου Κόσμος ή την οδό Παπάγου έως το ΣΤ΄Γυμνάσιο Αρρένων στην οδό Λαγκαδά. Καμιά φορά, στο ύψος του θερινού κινηματογράφου Λουξ λοξοδρομούσα δεξιά και συνέχιζα τον δρόμο μέσα από τις γειτονιές, πίσω από τον κινηματογράφο Ομόνοια, διέσχιζα κάθετα τον Δενδροπόταμο και πίσω από τον νότιο μαντρότοιχο των Εβραϊκών Κοιμητηρίων κατέληγα στον προορισμό μου.

Από Μια βόλτα στην Ηλιούπολη το 2020

Η μοναδική φορά που ένιωσα κομμάτι αυτής της περιοχής ήταν όταν είχα εμπλακεί σε μια ποδοσφαιρική ομάδα μιας γειτονιάς ως τερματοφύλακας. Νίκη Ηλιουπόλεως με άτυπο πρόεδρο τον φοιτητή της Ιατρικής Σπύρο Μπαρούτα.

Πάνω ο Σπύρος Λαζαρίδης (δεξιά) και ο Γιάννης Παπαδόπουλος (αριστερά). Κάτω ο Σπύρος Λαζαρίδης (δεξιά) ,ο Ρούλης Καϊταλίδης (κέντρο) και ο Γιάννης Ταχμαζίδης (αριστερά) στο βοηθητικό του ΠΑΟΚ έξω από το γήπεδο της Τούμπας το 1974!!! Τουρνουά τσικό του ΠΑΟΚ. Η Νίκη Ηλιουπόλεως έφτασε μέχρι τον τελικό που έγινε μέσα στο γήπεδο της Τούμπας πριν από τον αγώνα ΠΑΟΚ-ΑΕΚ. Τα κατάφερα και έλειπα! Είχα πάει στο μαγευτικό Ηλιόλουστο με τους γονείς μου!

Παρόλα αυτά είναι πολλές οι μνήμες μου από γεγονότα που συνδέονται με την Ηλιούπολη, τα στέκια της και τους ανθρώπους της. Και την ανεπαλάληπτη βόλτα της πάνω στην Καραολή και Δημητρίου.

Η ουσιαστική γνωριμία μου μαζί της έγινε όταν γραφόταν το βιβλίο μου "Η κληρονομιά του Ζέιτενλικ" και έβλεπα τη συνοικία αυτή να γεννιέται εκ του μηδενός χρονιά τη χρονιά, μήνα τον μήνα, από τις αρχές της δεκαετίας του 1950.