Σάββατο, Μαρτίου 16, 2024

Επί υδάτων

Κάθε συνάντηση με παιδιά και συναδέλφους εκπαιδευτικούς έξω από τις σχολικές αίθουσες είναι χαρά. Γίνεται όμως ευλογία όταν νιώθεις πως η αγωνία σου να μοιραστείς συναντάει την επιθυμία τους να συμμετέχουν! Η διαδρομή της ξενάγησης σε παιδιά του 1ου ΕΠΑΛ και του 2ου ΓΕΛ Σταυρούπολης σχεδιάστηκε ειδικά για αυτά και τα είδα να κρατάνε σημειώσεις και να γεύονται τις πληροφορίες που δέχονταν όπως φέρνεις διστακτικά στα χείλη ένα έδεσμα που δεν το έχεις ξαναδοκιμάσει. Ευχαριστίες πολλές στους συναδέλφους που προετοίμασαν τους μαθητές και τις μαθήτριές τους για ένα ταξίδι σε σημεία της πόλης τους που δεν έχουν λαμπρά μνημεία να δείξουν αλλά έχουν πολλά σημαντικά να διηγηθούν!


Σημείο εκκίνησης, έξω από το 1ο ΕΠΑΛ. Πρώτη στάση στη συμβολή της οδού Ακριτών με την 28ης Οκτωβρίου. Τεχνητά κανάλια που οδηγούν τα νερά μακριά από τον Σιδηροδρομικό Σταθμό και της συνοικίας έξω από την Πύλη Βαρδαρίου. 19ος αιώνας και Μεσοπόλεμος.


Καθ' οδόν προς τον Δενδροπόταμο. Κουβέντα για τα Καπνομάγαζα και τη δεκαετία του 1960.


Η φωτογράφος φωτογραφίζεται. Σταυρουλίτσα!


Τα καπνομάγαζα άνθισαν στη δεκαετία του 1960 και από τη δεκαετία του 1990 αναζητούν νέες χρήσεις. Συζήτηση για Πολιτιστική Πρωτεύουσα, Μονή Λαζαριστών, Καπνομάγαζα και Πανεπιστημιακές Σχολές.
 

Το Καπνομάγαζο Φέσσα στους Αμπελώνες είναι από τα πρώτα που πέρασε σε χέρια ιδιωτών και στέγασε εμπορικές επιχειρήσεις.


Εδώ λειτούργησε και μία αποθήκη βιβλίων, όταν η Θεσσαλονίκη είχε τουλάχιστον τέσσερις! 


Επί της νέας όχθης του Δενδροποτάμου, αριστερά Στρατόπεδο Παπακυριαζή και δεξιά πολυκατοικίες. Στο κέντρο αγριόχορτα! Συζήτηση για δημιουργία της Ηλιούπολης και τη δεκαετία του 1950.


Ο Δενδροπόταμος κυλάει από κάτω μας στη νέα του χάραξη και οδεύει προς τη θάλασσα.


-Αλήθεια κύριε, περνάει νερό από κάτω;
-Και όχι μόνο νερό! Περνούν και μνήμες!

Συζήτηση για τη λογοτεχνία και πώς αυτή έγραψε για τα νερά της Θεσσαλονίκης.


Η οδός Ζωής Καρέλλη είναι παράλληλη με το περιτείχισμα του Εβραϊκού Κοιμητηρίου.


Συζήτηση για Ολοκαύτωμα των Εβραίων της Θεσσαλονίκης και Φασιστική Κατοχή.



Εικόνα αμετάβλητη (εκτός από τον αριθμό κινητού τηλεφώνου δίπλα στο Πωλείται) από τη δεκαετία του 1970. Το ημιτελές αυτό σπίτι το έβλεπα από το 1971 έως το 1976 που περνούσα από δίπλα του για να πάω στο ΣΤ΄ Γυμνάσιο Αρρένων. Στην ίδια γειτονιά ήταν και η χειμερινή Καλύβα. Συζήτηση για ρεμπέτικα, Μαριώ και Χοντρονάκο!


Έξω από το πρώην εργοστάσιο ΑΓΝΟ. Συζήτηση για τη δεκαετία του 1950 και τη Μετεμφυλιακή Ελλάδα. Τα παιδιά έμειναν έκπληκτα καθώς διασχίζαμε την οδού Ζαλόγγου, στη μικρή γειτονιά με τα σπιτάκια που κτίστηκαν ανάμεσα στη μία όχθη του Δενδροπόταμου και της περίφραξης του ΑΓΝΟ. Οι αυλές μας υποδέχθηκαν ανθισμένες!


Στο πάρκο-πλατεία-τσιμέντο που κρύβει από κάτω του τον Δενδροπόταμο και τα ρέματα που ήδη τον συνάντησαν όπως του Ξηροποτάμου και του μικρού ρέματος που κατέβαινε από την Πολίχνη.



Τα παιδιά κοιτάζουν την μεταλλική σχάρα που σημαδεύει αυτή τη γειτονιά σε όλο το μήκος της ως υπενθύμιση του νερού που κυλάει από κάτω. Συζήτηση για την επικάλυψη των ρεμάτων και την αλλοίωση του τοπίου.


Ένα κεφίρ και λίγη ανάπαυση.



Μετά από τον Αγωγό του Λεμπέτ που συνδέεται με τη Θεσσαλονίκη του 15ου αιώνα πάνω από ένα σημείο στην οδό Κύπρου όπου βρέθηκε (και διασώζεται εκεί) μαρμάρινη πλάκα από το Εβραϊκό Νεκροταφείο που υπήρχε στον χώρο του ΑΠΘ και καταστράφηκε από τους Γερμανούς και τους Έλληνες συνεργάτες τους το 1942. Συζήτηση για την Κατοχή.


Η μαρμάρινη πλάκα τοποθετήθηκε σε ορατό σημείο και έξω από τη ζώνη βαδίσματος του πεζοδρόμου.


Στον χώρο του παλιού Γηροκομείου που ξεκίνησε το 1927 ως Άσυλο Επαιτών σε χώρο όπου βρίσκονταν τα τελευταία θαλάματα του προσφυγικού οικισμού Λεμπέτ. Συζήτηση για Μεσοπόλεμο!


Οδός Κύπρου. Αριστερά το καπνομάγαζο Αθανασόπουλου. Πηγαίνουμε προς την ανοικτή κοίτη του Ξηροπόταμου.


Χώμα, πράσινο και νερό!



Φύση μέσα στην πόλη!


Κουβέντα για τη θλιβερή κατάχωση των υδάτων κάτω από την άσφαλτο!


Θλίψη για την εγκατάλειψη!



Μια μπυρίτσα σε ιστορικό μαγαζί της Ηλιούπολης, με τη Σταυρουλίτσα, για ανασκόπηση της βόλτας και απορία μεγάλη που άντεξαν τα γερασμένα και καταπονημένα πόδια μου!


Ο σχεδιασμός της ξενάγησης πάνω στον δρόμο των νερών σε ένα κομμάτι της Δυτικής Θεσσαλονίκης. Ήταν η πρώτη φορά που επιχειρήθηκε κάτι τέτοιο.
 

Δεν υπάρχουν σχόλια: