Στιγμιότυπο

 

Δεν έκανα κανέναν θόρυβο 

βλέποντας τη γυναίκα απέναντι 

να σαλιώνει το μαντήλι με την άκρη της γλώσσας της 

για να καθαρίσει τη μουτζούρα που έκανε το τελευταίο δάκρυ. 

Την άφησα να ξεπερνάει τον αιφνίδιο πόνο της με την τρυφερή αυτή κίνηση.

Ύστερα έβγαλε το καθρεφτάκι και επιθεώρησε την πληγείσα περιοχή.

Τον αναστεναγμό δεν τον άκουσα, υπήρξε άραγε;

Άναψε ήρεμη τσιγάρο, 

ρούφηξε βαθιά 

και ανασήκωσε το στόμα, 

να φύγει ο καπνός κατακόρυφα.

Τον πάταγο της βίαιης εξόδου όλων των παγετώνων της που χώρεσαν στην γκρίζα στήλη, 

τον άκουσα πεντακάθαρα. 

Τον δε κατακερματισμό των πνιγηρών κοιτασμάτων της σε μικρά ανεπαίσθητα σύννεφα,

τον εισέπνευσα με λαιμαργία.

Εγώ το τσιγάρο έχει χρόνια που το έκοψα και το δάκρυ μου δε βρίσκει χρώματα να παρασύρει.

(Μαγευτικό Ηλιόλουστο

Οκτώβριος 2020, 5
εικόνα από το διαδίκτυο, πειραγμένη)