Μόνο ενεστώτας για τον Διαμαντή...

Είναι φορές που σιχαίνομαι τον αόριστο:
ήταν, έκανε, έφυγε, αγάπησε, τον αγάπησαν˙

ειδικά όταν πριν απ' αυτά τα, αδυσώπητα, ρήματα
βρίσκεται, είναι, υπάρχει
ένας άνθρωπος με φωτοστέφανο γύρω του
την άδολη αγάπη για τη ζωή
το αστείρευτο πάθος για την πολιτική
την αισθαντική άποψη για την ομορφιά

το ειλικρινές ενδιαφέρον για τον άλλον.

Μόνο με ενεστώτα θέλω να μιλώ για σένα
Διαμαντή...

˙