Μια συνηθισμένη Παρασκευή

Παραλαβή του υλικοτεχνικού εξοπλισμού για την
τεκμηρίωση των γεγονότων που ομορφαίνουν
μια τυπική Παρασκευή.
Φωτογραφική μηχανή ελήφθη, over,
σε περιμένω στο καφενείο...

Ακριβώς εκεί οδηγεί αυτός ο δρόμος.
Στο καφενείο που στεγάζει
τα Παρασκευομεσήμερα...

...μιας τυπικής ελληνικής παρέας
που ανταμώνει και τα λέει...

...με έμφαση και πάθος...

...με χαμόγελο ...

...κανά μεζέ και κανά ποτηράκι...

...μέχρι ν' αρχίσουν να μαζεύουν
τα σύνεργα οι βιαστικοί της λαϊκής...

...μέχρι να λυθούν βασικά ζητήματα
κοινωνικής κριτικής.

Χαμόγελα που δεν χαμπαρίζουν
από σαρκοζομεργκελομαμουνιές
και τριάδες που δαιμονίζουν τις τρόικες
και τα τσιράκια τους,

πουλιά που ξέρουν να πετάνε

και να ξαποσταίνουν.

Η λαϊκή τελείωσε, οι πάγκοι μαζεύτηκαν,
σειρά έχουν τώρα οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα.

Δυο κουβέντες ακόμη,

να δροσίσει ο τόπος με την υδροφόρα,
να καταπιεί το νερό την ψαρίλα,

ν' ανανεώσουμε το ραντεβού
για την επόμενη Παρασκευή,
με χαμόγελα φυσικά,

ακόμη κι απ' όποιον
δεν μπόρεσε αυτήν τη φορά:
πάντα υπάρχει
μια Παρασκευή
γι' αντάμωμα
ελληνικό,
επιμένω,

εκτός προδιαγραφών
και ντιρεκτίβων
που θέλουν να μας κάνουν να μετράμε
και τον αέρα που αναπνέουμε

ή όπως το έλεγε ένα σύνθημα παλιοκαιρίσιο
δεν θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη!