το τσαλίμι: Τ' αϊ Γιαννιού στο Ηλιόλουστο

Σάββατο, Ιανουαρίου 08, 2011

Τ' αϊ Γιαννιού στο Ηλιόλουστο

Σούρουπο.
Οι πρώτες σπίθες στα άχυρα έγιναν φλόγες
που τύλιξαν τα σανίδια από τις παλλέτες και βάλθηκαν
να φτάσουν το μισοφέγγαρο που επόπτευε από ψηλά.

Κλαδιά από φρεσκοκλαδεμένες ελιές
έστειλαν το χαιρετισμό τους στον ουρανό του Ηλιολούστου.

Πρώτη σύσκεψη: όλα καλά θα πάνε. Θα φουντώσει η φωτιά, θα έρθει και κόσμος.

Αφού ξεπεράστηκαν οι διαφωνίες η ψησταριά πήρε τη θέση της
πλάι στην αρχόντισσα φλόγα.

Σε αναμονή για τα πρώτα κάρβουνα
με το φτυάρι παρά πόδα.

Έτοιμα και αυτά
μετακόμισαν από την πυρά

στο μέταλλο.

Νάτοι έρχονται με αστραφτερά αυτοκίνητα.
Άλλο Ηλιόλουστο του 2011
κι άλλο Μάλοφτσα του 1950.
Νομίζω;

Η φλόγα σημαδεύει τον ψήστη
που πάει να της κλέψει κάτι από τη λάμψη της βραδιάς.
Ένα κοψίδι κι ένα ποτήρι κρασί όσο νάναι
το τραβάνε το βλέμμα από την κίτρινη θεά.

Νταούλι είναι εκείνο στο βάθος;

Νταούλι είναι. Αρχίζουν και τα όργανα.
Αυτό είναι πανηγύρι σωστό.

This is... tsikna!!!
Κι όμως υπάρχουν πρόσωπα που διακρίνονται
μέσα από την τσίκνα.

Και λύρα. Και τραγούδι
από νέο άλλης εποχής.

Αυτό έπρεπε να γίνει.
Μάνες με τα μωρά τους αγκαλιά, παιδιά
και νέοι, άνδρες και γυναίκες,
μετανάστες και εργαζόμενοι,
φαντάροι σε άδεια...
Γεμίζει η καρδιά όσων σκέφτηκαν αυτήν την βραδιά
με τέτοιες εικόνες.

Στην καρδιά του γλεντιού.

Γύρω από μια απλή φωτιά
που σκέφτηκαν ο Λάζαρος και η Ελπίδα.

Αν ήταν γιάπισσα και είχε οργανώσει ένα τέτοιο event
θα έδινε συνέντευξη από το κινητό της,
ακόμη κι αν χόρευε.
Είναι όμως αγρότισσα
χορεύει ανάμεσα στα κορίτσια της
και ανάθεμά με αν ξέρω τι λέει και σε ποιον στο κινητό της.