Οι δύο πλαγιές ήταν μέχρι πριν τρεις δεκαετίες, κατακόκκινες τέτοιο καιρό. Τώρα πρέπει να ψάξεις κάτω από τα πουρνάρια της αριστερής πλαγιάς για να διακρίνεις το λουλούδι εκείνο, που μικρός το είχες συνδέσει με το Πάσχα, αφού κυριαρχούσε στον Επιτάφιο των παιδικών σου χρόνων...
...τώρα, μεγάλος πια, ανακαλύπτεις ξανά το χωριό σου, το πράσινό του, τη φύση γύρω του και χαίρεσαι που η μητέρα σου κατάφερε κι έφερε από εκείνη την ευλογημένη πλαγιά χώμα και βολβούς...
...και στόλισε αυτή τη μικρή γωνιά της αυλής του πατρικού σπιτιού...
...με το κοκκινοκίτρινο θαύμα της περιοχής που τη λένε Κολώνα στο Ηλιόλουστο και οδηγεί στο Πεντ, μια κοιλάδα που τη διαπερνά ο μολυσμένος πια Αγιάκ, το ποτάμι που συνεχίζει να έρχεται από τη λίμνη Δοϊράνη που στεγνώνει και στερεύει...
1 σχόλιο:
μ' αυτές τις λέξεις: Πεντ, Αγιάκ, ξεγελάς σα να αναφέρεσαι σε τόπους άλλους!!
σάμπως δεν είναι έτσι;
για μένα.. :)
Δημοσίευση σχολίου