Τρίτη, Απριλίου 14, 2009

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης στο Λύκειο του Λαγκαδά

Εκείνο το πρωινό της Πέμπτης έδειχνε ότι κάτι διαφορετικό θα γινόταν στο υπόλοιπο της μέρας. Το σχολείο είχε μεταμορφωθεί σε μία πόλη. Στο ισόγειο, έξω από τη συνήθη αίθουσα εκδηλώσεων, αυτήν που φαίνεται στις επόμενες δύο φωτογραφίες, ένας μεγάλος χώρος διαμόρφωθηκε σε πλατεία (ερωτικής αύρας) και ένας άλλος, μικρότερος σε κινηματογράφο (σινέ αισθηματικόν). Τους δύο χώρους ενώνει ένας μακρύς, διάδρομος. Η πλατεία ερωτικής αύρας στεφανώνεται από μία μεγάλη τζαμαρία η οποία γέμισε με σχέδια και ποιήματα. Ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου. Στον πρώτο όροφο, ακριβώς επάνω από την πλατεία ερωτικής αύρας, η πλατεία κοινωνικού ανέμου. Αυτή γέμισε με κανονικά παγκάκια, ευγενική ανταπόκριση του Δήμου Σταυρούπολης στο αίτημά μας για βοήθεια. Δίπλα στην πλατεία κοινωνικού ανέμου, στήθηκε κι άλλος κινηματογράφος. Το σινέ κοινωνικόν. Ένας μακρύς διάδρομος οδηγεί σε μια μικρότερη πλατεία όπου στήθηκαν τα τραπεζάκια της πλατείας καθημερινής ποίησης. Ο διάδρομος αυτός δεν έμεινε άδειος. Στέγασε τον τοίχο της εφήμερης επιθυμίας. Σε όλους αυτούς τους χώρους έπρεπε να συμβούν πράγματα και να υπάρχουν θεατές. Το στοίχημα ήταν, αν εξαιρεθούν οι αδιάφοροι (μαθητές και καθηγητές), οι υπόλοιποι να μην εγκατασταθούν σε μία καρέκλα αλλά να κινηθούν σε όλους τους χώρους. Αυτό έγινε από τη στιγμή που δεν υπήρχε ένας χώρος στο σχολείο που να μπορεί να συγκεντρώσει όλους τους μαθητές. Υπήρξε σχεδιασμός για όλες τις πλατείες και η κρυφή ευχή μας ήταν να μην πραγματοποιηθεί ολόκληρος. Θέλαμε το κομμάτι των αυθόρμητων απαγγελιών ποιημάτων που διάλεξαν οι ίδιοι οι μαθητές (δικά τους ή και από βιβλία που αγοράστηκαν γι' αυτόν τον σκοπό και βρίσκονταν στη διάθεσή τους για είκοσι ημέρες στη βιβλιοθήκη του σχολείου) να είναι όσο γίνεται μεγαλύτερο.



Εκτός από τις τεχνικές εργασίες που ολοκληρώθηκαν, έγινε και η τελευταία πρόβα της μεγάλης χορωδίας του σχολείου. Αυτή προορίζεται για το μεγάλο φινάλε.

Η εκδήλωση ξεκινάει με μουσική από την πλατεία καθημερινής ποίησης. Οι άλλες δύο πλατείες ξεκινούν με ποιήματα. Υπήρξε σχεδιασμός ώστε να μην παίζουν τραγούδια ταυτόχρονα σε δύο πλατείες ώστε να μην μπερδεύονται οι ήχοι, αν και δεν υπήρχαν ηχεία.

Στην πλατεία καθημερινής ποίησης παρουσιάστηκαν μελοποιημένα ποιήματα του Οδυσσέα Ελύτη, Νίκου Καββαδία, Νίκου Γκάτσου, Τάσου Λειβαδίτη, Τάκη Σιμώτα σε μουσικές του Λίνου Κόκοτου, Δημήτρη Λάγιου, Μαρίζας Κωχ, Σταύρου Ξαρχάκου, Μίκη Θεοδωράκη, Νίκου Παπάζογλου. Ακούστηκαν ποιήματα της Κικής Δημουλά, του Νάσου Βαγενά, του Γιώργου Ιωάννου, του Γιάννη Βαρβέρη, του Νίκου Καββαδία, του Ανέστη Ευαγγέλου, του Βαγγέλη Κάσου και του Τάκη Βαρβιτσιώτη.

Στην πλατεία κοινωνικού ανέμου ακούστηκε μελοποιημένη ποίηση του Νίκου Καββαδία, του Μάνου Ελευθερίου, του Οδυσσέα Ελύτη, της Κατερίνας Γώγου, του Γιάννη Σκαρίμπα και του Γιώργου Χρονά σε μουσικές του Θάνου Μικρούτσικου, του Θανάση Γκαϊφύλια, του Δημήτρη Λάγιου, των Magic de Spell, του Γιάννη Σπανού και του Λάκη Παπαδόπουλου. Ακούστηκε ποίηση του Βασίλη Λαλιώτη, του Γιώργου Ιωάννου, του Χρήστου Λάσκαρη, του Νίκου Χουλιάρα, του Γιάννη Ρίτσου, του Γιάννη Κοντού, του Επαμεινώνδα Γονατά, του Γιάννη Πατίλη και του Νάσου Βαγενά.

Στην πλατεία ερωτικής αύρας οι μελοποιημένοι ποιητές ήταν οι Νίκος Καββαδίας, Ναπολέων Λαπαθιώτης, Διονύσης Καψάλης, Τάσος Λειβαδίτης σε μουσικές της Μαρίζας Κωχ, του Νίκου Ξυδάκη και του Κώστα Λειβαδά. Η ποίηση που ακούστηκε ήταν της Μαρίας Πολυδούρη, της Μυρτώς Αναγνωστοπούλου, του Ορέστη Αλεξάκη, του Χρήστου Λάσκαρη, της Μαρίας Καρδάτου, του Τίτου Πατρίκιου, του Σάκη Σερέφα, του Διονύση Καρατζά, της Άννας Κατεβαίνη και του Θανάση Κωσταβάρα.

Τα παιδιά που παίζανε μουσική, πήγαιναν από πλατεία σε πλατεία ανάλογα με τις ανάγκες του τραγουδιού. Εδώ η μπάντα στην πλατεία ερωτικής αύρας.

Σε κάθε πλατεία υπήρχε μια καθηγήτρια που συντόνιζε τα πράγματα.

Η μοναξιά του καλλιτέχνη ή ένα ευφάνταστο σκηνικό για ερωτευμένες ψυχές. Ναι, πλατεία ερωτικής αύρας. 10:29 λέει το ρολόι.

Πλατεία καθημερινής ποίησης. 10:31.

Στις πλατείες, στήνονταν κι ένα μικρό τελετουργικό. Οι μουσικοί ή οι ηθοποιοί που απήγγειλαν, μόλις έφταναν, διάλεγαν ένα φουλάρι και το φόραγαν. Το έβαζαν στη θέση του όταν τελείωναν. Έπαιξε κι αυτό το ρόλο του.

Πού πήγαν οι μουσικοί από την πλατεία ερωτικής αύρας;



Στην πλατεία κοινωνικού ανέμου. 10:33 λέει το ρολόι. Είπαμε όλοι σε κίνηση.


Δεν είναι ορατή η συμμετοχή του κοινού; Τόση ησυχία σε τόσο πολύπλοκη εκδήλωση; Ούτε στα καλύτερα όνειρά μου για την έκβαση αυτού του εγχειρήματος.

Πλατεία καθημερινής ποίησης. 10:35.


Άντε να φεύγουμε από δω! Παίζουμε σε λίγο κάτω, στην ερωτικής αύρας. Εδώ είναι κοινωνικός άνεμος.

10:35, πλατεία κοινωνικού ανέμου. Να βάλω το φουλάρι...

10:36, πλατεία καθημερινής ποίησης, τα όργανα σε δράση.

10:36, τοίχος της εφήμερης επιθυμίας. Έχει κίνηση.

10:36, τα φουλάρια στο λαιμό...

10:36, έναν όροφο πιο κάτω, πλατεία ερωτικής αύρας. Είμαστε λίγοι;

10:36, πλατεία ερωτικής αύρας. Δεν είμαστε καθόλου λίγοι. Ένα μπαράκι κόσμος σε καθαρόαιμη ποίηση χωρίς μουσική. Λίγο είναι;

Τα κορίτσια μόλις βγήκαν από τον κινηματογράφο Σινέ το Αισθηματικόν, όπου είδαν Σονάτα του Σεληνόφωτος παντρεμένη με τάγκο και κατευθύνονται στην πλατεία ερωτικής αύρας...

...όπου πέφτουν πάνω σε τραγούδι με την μπάντα σε πλήρη ανάπτυξη!











Δεν υπήρχε κενό αμηχανίας. Οι συντονίστριες επιστράτευαν αναγνώστες και τους τροφοδοτούσαν με ποιήματα.




Χαμόγελο επιτυχίας. Όλα πήγαν καλά. Ακόμα και η ανάγνωση αγνώστου ποιήματος μπροστά σε κοινό.





Είμαστε στην πλατεία ερωτικής αύρας. Βλέπετε πρόσωπα που τα είδατε πριν λίγα λεπτά σε άλλη πλατεία και θα τα ξαναδείτε αλλού.

Την βλέπετε την κοπέλα με το χαρτί, που μόλις ανέβηκε τις σκάλες;

Τώρα διαβάζει στην πλατεία κοινωνικού ανέμου. Πριν τρεις φωτογραφίες και πριν τέσσερα λεπτά ήταν στην πλατεία ερωτικής αύρας.





Ένα ακόμη κριτίριο επιτυχίας και συμμετοχής. Πόσα κινητά καταγράφουν; Για μετρήστε!


Πάμε για φινάλε εντός σχολείου. Στην πλατεία κοινωνικού ανέμου συγκεντρώνονται σχεδόν όλοι. Υπήρξε ποιητική συμμετοχή ακόμη και από μητέρα μαθητή που μας έστειλε το τετράδιο με τους στίχους της. Διαβάστηκαν μερικοί.



Τα παιδιά κλείνουν με ηλεκτρικά τραγούδια και με δυο δικά τους.


Πάμε για τον Λαγκαδά, τώρα.

Με νταούλι,
με κλαρίνα,

και πολλή και καλή διάθεση τραγουδάμε Λιανοτράγουδα στους δρόμους του Λαγκαδά, όλο το σχολείο (ή σχεδόν όλο).



Οι ζωγραφιές βιτρώ που στόλιζαν τα τζάμια του σχολείου, τώρα στολίζουν μαγαζιά του Λαγκαδά. Έτος Γιάννη Ρίτσου και πενήντα ποιήματά του βρίσκονται κολλημένα σε προθήκες καταστημάτων.










Ο δήμαρχος Λαγκαδά, στο μέσον.

Η χορωδία του σχολείου, τραγουδάει τα Λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας. Γιάννης Ρίτσος, Μίκης Θεοδωράκης.


Ο δήμαρχος Σταυρούπολης (αριστερά) μας τίμησε με την παρουσία του.











Η χορωδία του πολιτιστικού συλλόγου Λαγκαδά τραγουδάει κι αυτή Γιάννη Ρίτσο και κλείνει την εκδήλωση.


ΥΓ
Μια διαφορετική παρουσίαση στο facebook. Η αφίσα της εκδήλωσης με την περιγραφή της και εδώ.
Τα ονόματα των αρχείων των φωτογραφιών είναι η ώρα λήψης της φωτογραφίας. Για μια τέτοια εκδήλωση, είναι χρήσιμη πληροφορία. Τις φωτογραφίες τράβηξαν οι: Χριστίνα Λαζαρίδου, Βάλια Γιγαντίδου, Νίκος Καραβίδας, Θεόδωρος Αντωνίου.

Παρασκευή, Απριλίου 03, 2009

Υπογραφές για την Κούνεβα

Η Διεθνής Αμνηστία μαζεύει υπογραφές για την Κούνεβα. Υπογράφω!

Η Κωνσταντίνα Κούνεβα, μετανάστρια από τη Βουλγαρία και συνδικαλίστρια, δέχθηκε εκτεταμένα χτυπήματα όταν της επιτέθηκαν στις 22 Δεκεμβρίου 2008 στην Αθήνα. Η επίθεση πιθανώς συνδέεται με την συνδικαλιστική της δράση, την απαίτησή της για βασικά δικαιώματα για τις μετανάστριες και την επακόλουθη, σύμφωνα με μαρτυρίες, κλιμάκωση της έντασης μεταξύ της Κούνεβα και των εργοδοτών της.
Ως αποτέλεσμα της επίθεσης, στην οποία δύο άτομα έριξαν θειικό οξύ στο πρόσωπό της, η Κωνσταντίνα Κούνεβα έχασε ολοκληρωτικά την όρασή της στο ένα μάτι, και έμεινε με μερική όραση στο άλλο. Οι φωνητικές χορδές της επίσης υπέστησαν σοβαρή βλάβη. Παρέμεινε σε κωματώδη κατάσταση για αρκετές ημέρες και η νοσηλεία της συνεχίζεται ακόμα. Η Κωνσταντίνα Κούνεβα, που εργάστηκε ως ιστορικός στη Βουλγαρία, ήρθε στην Ελλάδα το 2001 για να μπορέσει να πληρώσει την ιατρική περίθαλψη του γιου της. Εργαζόμενη ως καθαρίστρια, συμμετείχε στις δραστηριότητες του συνδικάτου, απαιτώντας βασικά δικαιώματα για τους μετανάστες, καταφέρνοντας να γίνει τελικά Γενική Γραμματέας της Παννατικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού.
Σε διάφορες περιπτώσεις, η Κωνσταντίνα Κούνεβα επέκρινε τις πρακτικές που σύμφωνα με πληροφορίες χρησιμοποιούνται από τους εργοδότες για να εκμεταλλεύονται τους εργαζομένους, συμπεριλαμβανομένων των καθυστερήσεων στην πληρωμή των μισθών και την έλλειψη πληρωμής της κοινωνικής ασφάλειας των εργαζομένων, πολλές από τις οποίες είναι μετανάστριες. Μετά την ανάληψη της θέσης ως Γενικής Γραμματέως, άρχισε να λαμβάνει ανώνυμα απειλητικά τηλεφωνήματα. Το συνδικάτο έχει αναφέρει ότι οι εργαζόμενοι που παλεύουν για τα δικαιώματά τους απειλούνται και μετατίθενται εκ νέου σε εργασίες υπό ακόμα πιο δυσμενείς όρους.
Η επίσημη έρευνα της αστυνομίας για εγκληματική ενέργεια είναι εν εξελίξει, αν και τα αρχικά συμπεράσματα της έρευνας δείχνουν ότι δεν είναι ούτε λεπτομερής ούτε αντικειμενική. Η Διεθνής Αμνηστία ανησυχεί για το γεγονός ότι η αρχική φάση της έρευνας εστίασε στις άσχετες λεπτομέρειες της προσωπικής ζωής της Κωνσταντίνας και απέτυχε να λάβει υπόψη τις δραστηριότητές της ως συνδικαλίστριας, ως πιθανό κίνητρο για την επίθεση.
Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να εξασφαλίσει ότι θα πραγματοποιηθεί μια λεπτομερής και αμερόληπτη έρευνα σχετικά με την επίθεση στην Κωνσταντίνα Κούνεβα.

Δευτέρα, Μαρτίου 30, 2009

Για νηφάλιους και νουνεχείς

Αποτύπωση, πρόταση και χρήσεις για το στρατόπεδο Παύλου Μελά από τη διοίκηση Διαμαντή Παπαδόπουλου, 2006:





Αποτύπωση, πρόταση και χρήσεις για το στρατόπεδο Παύλου Μελά από τη διοίκηση Σάββα Σερασίδη, 2009:



>



Αναζητούνται εγκληματικές πράξεις και εργολαβική ασυδοσία στην πρώτη ενότητα και πολιτική διορατικότητα στη δεύτερη. Η πρώτη ήταν προϊόν διαπραγμάτευσης με το ΥΕΘΑ και ήταν έτοιμη προς υπογραφή. Η δεύτερη είναι αδιαπραγμάτευτη μεν, διεκδικίσημη δε. Πώς;
Υπάρχει κάτι στη δεύτερη το οποίο το αποκλείει η πρώτη; Δεν μοιάζουν οι δύο προτάσεις; Είναι αγεφύρωτο το χάσμα τους; Μήπως η εμπλοκή στο ζήτημα έχει να κάνει με αιτίες που είναι πολύ χαμηλής αξίας σε σχέση με το διακύβευμα; Θα είχε αυτήν την αρνητική στάση η τωρινή διοίκηση αν δεν μεσολαβούσαν οι δημοτικές εκλογές του 2006 οπότε και χρειαζόταν αντιπολιτευτικά λάβαρα; Έχει μεγάλη σημασία αν η κυβέρνηση που θα αποδώσει το στρατόπεδο είναι γαλάζια ή πράσινη; Μπορεί η οικολογική ευαισθησία να γίνει πολιτική παντιέρα στα χέρια ανθρώπων που δεν νοιάζονται για την επιτυχή τελική έκβαση της απόκτησης του στρατοπέδου; Ή μήπως δεν υπάρχουν (έστω υπήρχαν πριν λίγους μήνες) τέτοιοι δημοτικοί σύμβουλοι στη διοικούσα παράταξη; Χρειάζεται να λέμε ψέματα και μεγάλα λόγια όταν είναι τόσο χειροπιαστά τα ζητήματα;
ΥΓ
Σχετικό κείμενο από το Μάιο του 2007

Κυριακή, Μαρτίου 22, 2009

Σκηνικός διάλογος στο Ενδοσκεληδόν



Στο Βόλο την ερχόμενη Παρασκευή, 27.3.2009 και στη Σταυρούπολη τη μεθεπόμενη 3.4.2009 θα γίνουν δύο παρουσιάσεις της ανθολογίας. Το νέο, σε σχέση με εκείνες που προηγήθηκαν (Καλαμάτα, 30.6.2008 και Θεσσαλονίκη, 6.10.2008), είναι πως επιχειρείται να μιλήσουν τα ίδια τα ανθολογημένα κείμενα με θεατρικό τρόπο. Θα βοηθήσει σ' αυτό η ποιήτρια Ολυμπία Σταύρου. Ελπίζω να πάνε όλα καλά.

Σάββατο, Μαρτίου 21, 2009

Ελάτε μ' ένα ποίημα, σε πείσμα των μιζεριάρηδων






Στο Λαγκαδά όλα έγιναν όπως σχεδιάστηκαν. Ό,τι γράφει η αφίσα έγινε και με το παραπάνω. Οι "πλατείες" του σχολείου έσφυζαν από θεατές, μουσική και ποίηση και οι δρόμοι της πόλης γέμισαν σχολείο και νειάτα που τραγουδούσαν Ρίτσο με τρελλό κέφι παρά τους αγέρηδες. Τους έβλεπαν θολά βλέματα εγκλωβισμένων στα καφενεία αλλά και λαμπερά μάτια από τα πεζοδρόμια και τα τζάμια των καταστημάτων.

Θα επανέλθω με πλήρες ρεπορτάζ σε λίγες ημέρες.


Τώρα το μυαλό μου είναι γεμάτο από το αποψινό βράδυ. Σας υπενθυμίζω το ραντεβού μας μέσα από το δελτίο τύπου που στάλθηκε και δημοσιεύτηκε από φίλους στο διαδίκτυο και αποσιωπήθηκε από άλλους σε άλλα μέσα:



ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ
Ελάτε μ’ ένα ποίημα
Bar16, Σάββατο 21 Μαρτίου 2009, 9 μμ

Η εκδήλωση «Ελάτε μ’ ένα ποίημα» γίνεται για τρίτη φορά. Είναι μια πρωτοβουλία μερικών από τους blogερς των Δυτικών Συνοικιών της Θεσσαλονίκης. Για το 2009 οι διοργανωτές είναι:
το τσαλίμι (http://tsalimi.blogspot.com/),
ο δείμος του πολίτη (http://chldimos.blogspot.com/ ),
ο ήχος πλάγιος μόνος (http://hxosplagiosmonos.blogspot.com/ )
και ο michalakis (http://michalakis.blogspot.com/).

Ο φυσικός χώρος της εκδήλωσης είναι τα bar των δυτικών συνοικιών της Θεσσαλονίκης. Από νωρίς το βράδυ, από τα ηχεία του μαγαζιού ακούγονται, εκτός από τα τραγούδια που παίζονται συνήθως, φωνές ποιητών και ποιητριών που διαβάζουν την ποίησή τους. Σε λίγες περιπτώσεις οι φωνές ανήκουν σε ηθοποιούς. Σε όλη τη διάρκεια της νύχτας, οι θαμώνες του bar μπορούν να πλησιάζουν το μικρόφωνο και να διαβάσουν το δικό τους ποίημα, το ποίημα του φίλου ή της φίλης τους ή κάποιο ποίημα που έγραψε άλλος κι αυτοί, απλώς, το αγαπάνε.

Το φετινό bar είναι το bar16,
Κανάρη 1 και Μεγάλου Αλεξάνδρου στη Τερψιθέα της Σταυρούπολης,
στην ίδια γειτονιά με τη Μονή Λαζαριστών, τηλ. 2310655436.
Μπορεί να το προσεγγίσει κανείς χρησιμοποιώντας τα λεωφορεία του ΟΑΣΘ:
τη γραμμή 27, Σταυρούπολη, η οποία έρχεται από τα Πανεπιστήμια και διασχίζει την Εγνατία οδό,
τις γραμμές 38, Ευκαρπία και 56, Ωραιόκαστρο που έρχονται από τον Σιδηροδρομικό Σταθμό,
τη γραμμή 18 από τους Αγίους Αναργύρους μέσω Νεάπολης.
Κατεβαίνουμε στη Στάση Στρατόπεδο Παύλου Μελά και κατηφορίζουμε προς την πλατεία Τερψιθέας.



Μια εικόνα από τις προηγούμενες εκδηλώσεις μπορεί να πάρει κανείς από τις αναρτήσεις στο blog το τσαλίμι για το 2007 και το 2008.

Τρίτη, Μαρτίου 17, 2009

Παρασκευή, Μαρτίου 13, 2009

Φύση SOS / Ο Λαγκαδάς έχει ταλέντο



Μια παρέα παιδιών, με χιούμορ κι ευαισθησία, βγάζουν από μέσα μας ένα χαμόγελο καλά κρυμένο που το χαμε φυλαγμένο για τις δύσκολες ώρες. Τώρα, μας λένε, χαμογελάστε, ξέρουμε σε τι κόσμο μεγαλώνουμε και δεν μας αρέσει καθόλου όπως είναι. Χαμογελάστε, εμείς είμαστε εδώ!

Πέμπτη, Μαρτίου 12, 2009

Άλλη μία γιορτή για την ποίηση, σε σχολείο αυτή τη φορά

Μπορεί ένα σχολείο να μετατραπεί σε μία πόλη; Μπορεί μία πόλη να συντονιστεί μ' ένα σχολείο; Μπορεί μια σχολική γιορτή να μην είναι ρουτίνα; Μπορεί η ποίηση να συνεγείρει; Μπορούν οι μαθητές να αναμετρηθούν με ποιήματα και ποιητές εκτός σχολικών βιβλίων; Μπορεί να πραγματοποιηθεί κάτι που φαντάζει πολύ δύσκολο; Την Πέμπτη 19 Μαρτίου 2009 θα φανούν οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα. Ελπίζω να είναι ενθαρρυντικές για μελλοντικά, ανάλογα, εγχειρήματα.

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 26, 2009

Ο Μίκυ και ο Μπρους




Στον Mickey λέμε ναι!
Στον Bruce λέμε ναι!
Όταν πήγα να δω την ταινία, είχε πρεμιέρα ο Αγγελόπουλος και το ταμείο ήταν κοινό. Μου ερχόταν να ψιθυρίζω στον καθένα και στην καθεμιά της ατελείωτης ουράς πως εγώ δεν είμαι για τον Τεό, για τον Μίκυ είμαι.

Have you ever seen a one trick pony in the field so happy and free?
If you've ever seen a one trick pony then you've seen me
Have you ever seen a one-legged dog making its way down the street?
If you've ever seen a one-legged dog then you've seen me

Then you've seen me, I come and stand at every door
Then you've seen me, I always leave with less than I had before
Then you've seen me, bet I can make you smile when the blood, it hits the floor
Tell me, friend, can you ask for anything more?
Tell me can you ask for anything more?

Have you ever seen a scarecrow filled with nothing but dust and wheat?
If you've ever seen that scarecrow then you've seen me
Have you ever seen a one-armed man punching at nothing but the breeze?
If you've ever seen a one-armed man then you've seen me

Then you've seen me, I come and stand at every door
Then you've seen me, I always leave with less than I had before
Then you've seen me, bet I can make you smile when the blood, it hits the floor
Tell me, friend, can you ask for anything more?
Tell me can you ask for anything more?

These things that have comforted me, I drive away
This place that is my home I cannot stay
My only faith's in the broken bones and bruises I display

Have you ever seen a one-legged man trying to dance his way free?
If you've ever seen a one-legged man then you've seen me

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 23, 2009

Ενδοσκεληδόν στο Βόλο

Βιβλιοπωλείο - Καφενείο ΧΑΡΤΑ
Σκενδεράνη 16Α-β
38221 ΒΟΛΟΣ
τηλ: 24210 33250
update (26.2.2009): Η εκδήλωση μεταφέρεται στο Σάββατο 28 Μαρτίου. Θα υπάρξει νέα ανάρτηση με λεπτομέρειες.

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 20, 2009

Πολύ ταλέντο μυροβόλο



Μια εξαιρετική παρέα ταλαντούχων ανθρώπων! Συμβαίνουν και τέτοια πράγματα γύρω μας. Αυτό που έζησα συνέβηκε στη Μυροβόλο της Πολίχνης, χθες Τσικνοπέμπτη. Το demo των no knock entry είναι από αλλού. Εύγε!

Κυριακή, Φεβρουαρίου 08, 2009

Ελάτε μ' ένα ποίημα, τρίτη φορά


Αφού μας άρεσε, γιατί να μην το επαναλάβουμε; Ξανά, λοιπόν, γεμίζουμε τις τσέπες μας με ποιήματα που γράψαμε εμείς ή που έγραψαν άλλοι κι εμείς τα αγαπάμε και ροβολάμε κατά την Σταυρούπολη μεριά, στην πλατεία Τερψιθέας, στο φιλόξενο bar16. Την αρχική, αυτή, πρόσκληση την υπογράφουν οι τέσερις blog-ερς που φαίνονται στην αφίσα. Η τελική αφίσα όμως που θα κυκλοφορήσει στην ώρα της και θα είναι από χαρτί θέλουμε να έχει περισσότερα ονόματα, αφού αυτή η εκδήλωση κυοφορείται και πρωτανασαίνει μέσα από το διαδίκτυο.

Τώρα στην αρχή του τρίτου κύκλου, που λένε και στις καθώς πρέπει ξένες σειρές, αναζητούνται δια του διαδικτύου συνδιοργανωτές με ιδέες και γούστα ώστε η τρίτη φορά να είναι και η καλύτερη. Θα ακολουθήσουν λεπτομέρειες. Κρατάτε επαφή μ' αυτό το blog όπως και με τον δείμο του πολίτη, με τον ήχο πλάγιο μόνο και με τον michalakis.

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 02, 2009

Βγάζει ο Παπαδιαμάντης γέλιο;



"Ο Καθείς Κατά Τα Έργα Του Κρίνεται"

Η Θεατρική Ομάδα «Καπνομάγαζο»
παρουσιάζει 4 δραματοποιημένα διηγήματα
του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη:
Το Χριστόψωμο, Η Σταχομαζώχτρα, Η Ντελησυφέρω, Ο Αμερικάνος
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Σακατζής
Σκηνικά-κοστούμια - φωτισμοί: Κωνσταντίνος Σουλιώτης
6,7,13,14,20,21 Φεβρουαρίου 2009, ώρα 9:00 μ.μ.
στο
Κέντρο Πολιτισμού Χρήστος Τσακίρης
Δημοτικό Θέατρο
Λαγκαδά 221, Σταυρούπολη
Είσοδος ελεύθερη
Διοργάνωση:
ΔΗΜΟΣ ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΗΣ – ΓΡΑΦΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Σημείωμα του Σκηνοθέτη:
Όλα τα εορταστικά διηγήματα του Παπαδιαμάντη, είναι μια ευκαιρία για το συγγραφέα να αντλήσει από τον κόσμο των θρησκευτικών του αναμνήσεων με την κατανυκτική συνείδηση «ενός παπαδόπαιδου γεμάτου θύμησες και ενός συγγραφέα γεμάτου πίστη». Εορταστικός και πανηγυριστής, θρησκευόμενος και ταυτόχρονα βαθύτατα λαϊκός, μας απεικονίζει ανάγλυφα την εποχή του και τους ανθρώπους της: στις παραλίες ή στα σοκάκια της Σκιάθου, στις εκκλησιές ή στη μανία της θάλασσας, στα γραφικά ξωκλήσια, παντού αναζητεί τον Άνθρωπο.
Πάνω στα δύο διαχρονικά στοιχεία του έργου του Παπαδιαμάντη, την αίσθηση της τελετουργίας και τη λαϊκότητα της καθημερινής ζωής, στηρίξαμε την παράσταση μας. Κρατήσαμε ακέραιη την ιδιαιτερότητα της γλώσσας του με τον χαρακτηριστικό της πλούτο για να κάνουμε τους θεατές κοινωνούς της θεατρικής διάστασης του λόγου του Παπαδιαμάντη.
Επιστρατεύσαμε την υποκριτική φρεσκάδα και νεανικότητα της ομάδας για να φωτιστούν ανάγλυφα στη σκηνή οι απλοί και καθημερινοί ήρωες των διηγημάτων του,
γεννήματα μιας Ελλάδας έναν αιώνα πριν, και ταυτόχρονα σημερινοί και επίκαιροι, εμείς οι ίδιοι.

Μέσα από το χιούμορ, τη νοσταλγία και τον έρωτα, την θλίψη και τον πόνο
ο λόγος του κοσμοκαλόγερου γίνεται θέατρο και ρίχνει φως σε «ασήμαντα» περιστατικά της ζωής σ΄ ένα μοναδικό διάλογο με το χρόνο και τη μνήμη.
Εξάλλου, αυτή είναι η μεγαλύτερη αρετή του Παπαδιαμάντη: η διαχρονικότητά του.
«Τα πράγματα μπορεί να εξακολουθούν να παλιώνουν», έγραψε γι’ αυτόν ο Ελύτης, «αλλά στο έργο του παραμένει πάντα καινούργιος ο Θεός, και φυσικά οι λέξεις που τον εκφράζουν…»



Δήμος Σταυρούπολης–Γραφείο Πολιτισμού
Κέντρο Πολιτισμού Χρήστος Τσακίρης
Λαγκαδά 221, 564 30 Σταυρούπολη–Θεσσαλονίκη
Πληροφορίες: Τριαντάφυλλος Κουρούκλας, Έλλη Αβραμίδου
Τηλ.: 2313302834-835 φαξ: 2313302837
e-mail: grpol@stavroupoli.gr
url: http://www.stavroupoli.gr/


Δυο λόγια από το τσαλίμι:

Είδα την παράσταση τα Χριστούγεννα,
την χάρηκα με την ψυχή μου,
γέλασα από καρδιάς,
έσφιξα το χέρι του σκηνοθέτη με θαυμασμό για την ευρηματικότητά του,
έδωσα τα θερμά μου συγχαρητήρια στα παιδιά που έπαιξαν
και στεναχωριόμουν που δεν θα την έβλεπαν άλλοι αυτήν την ομορφιά.
Όπως βλέπετε από το δελτίο τύπου που υπερίπταται κοκκινωπό,
η ευκαιρία ξαναδίνεται και μάλιστα έξι ολόκληρες φορές.
Η παράσταση είναι αξιόλογη και για έναν ακόμη λόγο:
μας πείθει πως ό,τι γράφεται μπορεί και να λέγεται,
είτε με τα χείλη είτε με το σώμα
κι όταν λέγεται και με τα δυο
τότε κάποιοι ταλαντούχοι άνθρωποι
έβαλαν το χεράκι τους.
Χαίρομαι
που τους γνωρίζω.

Δευτέρα, Ιανουαρίου 26, 2009

Η "Σκηνή, δυτικά" δέχεται νέα μέλη


Η
Σκηνή, δυτικά
έχει σαν σκοπό της
την ίδρυση θεατρικής στέγης
στα δυτικά της πόλης.
Θέλει να το πετύχει με τη βοήθεια φίλων της και μελών της.

Σ’ αυτή τη γενική συνέλευση
θα συζητηθούν οι επόμενες θεατρικές παραγωγές
και η πολιτιστική φυσιογνωμία της εταιρίας.

Για να μπορούμε να ανεβάζουμε ό,τι μας αρέσει
και αυτό που θα ανεβάζουμε να αρέσει σε πολλούς
πρέπει να είμαστε πολλοί εμείς που το αποφασίζουμε.

Το να γίνεις μέλος στη Σκηνή, δυτικά
είναι εύκολο (30 ευρώ το χρόνο),
είναι όμορφο (θα έχεις να κάνεις με την τέχνη),
είναι χρήσιμο (θα είσαι ιδρυτικό μέλους του πρώτου ανεξάρτητου, ερασιτεχνικού θεάτρου στα δυτικά της πόλης).

Παρασκευή, Ιανουαρίου 09, 2009

Ο θησαυρός του βενζινάδικου ή (υδρογον)άνθρακες ο θησαυρός;










Αυτό το εντυπωσιακό κτίσμα με το κυκλικό δάπεδο κρυβόταν μερικά μέτρα κάτω από το βενζινάδικο της Καραολή και Δημητρίου, απέναντι από το πρώην εργοστάσιο ΑΓΝΟ στη Σταυρούπολη στη Δυτική Θεσσαλονίκη.
Δεν βρήκα κανένα σχετικό δημοσίευμα από το Νοέμβριο του 2008 και μετά. Είναι βέβαια νωρίς για αρχαιολογικές ανακοινώσεις, αλλά θα ήταν πολύ ενδιαφέρον ένα πρώτο σχόλιο από κάποιον ειδικό.
Μια πρώτη σκέψη είναι πως πρόκειται για δεξαμενή ή υδραγωγείο. Μάλλον όμως είναι λανθασμένη αφού φαίνεται μια είσοδος πολύ χαμηλά, ακριβώς στο δάπεδο του κτίσματος.
Από όσο γνωρίζω, αν εξαιρέσει κανείς έναν παλαιοχριστιανικό ναό που βρέθηκε στους Αμπελόκηπους Θεσσαλονίκης, πρέπει να είναι το μεγαλύτερο σε όγκο αρχαιολογικό εύρημα στη Δυτική Θεσσαλονίκη.
Περιμένω με ενδιαφέρον επίσημες ανακοινώσεις.

Παρασκευή, Ιανουαρίου 02, 2009

Ήχος πλάγιος μόνος, μια ποιητική συλλογή



Υπάρχουν άνθρωποι αφοσιωμένοι σε κάτι; Προφανώς υπάρχουν.
Έχει σημασία σε τι ακριβώς είναι αφοσιωμένοι; Προφανώς έχει.
Τους ενδιαφέρει αν και άλλα άτομα συμμερίζονται την αναγκαιότητα της αφοσίωσής τους; Και ναι και όχι.
Ένας αφοσιωμένος στο Θεό δεν ενδιαφέρεται για την γνώμη των άλλων αλλά για τη σωτηρία της ψυχής του. Ένας αφοσιωμένος στην Τέχνη όμως; Και πιο ειδικά στην Ποίηση; Γράφει μόνο για τον εαυτό του; Όχι βέβαια. Θα έγραφε ημερολόγιο. Εξαρτάται από την γνώμη των άλλων; Όχι βέβαια. Καλό είναι να βρει αναγνώστες που να δηλώσουν ευχαριστημένοι με την ποίησή του, αλλά κι αν δεν βρει, δεν χάλασε ο κόσμος. Η γραφή, έτσι κι αλλιώς, είναι μοναχική υπόθεση. Και πέρα από την εσωτερική ανάγκη κάποιου να γράψει υπάρχει και η ελπίδα να διαβαστεί κάποτε, από κάποιον, αυτό που γράφεται.

Ξεκίνησα έτσι επειδή πιστεύω πως ο Ιωάννης Τσιουράκης πέρα από καλός ποιητής είναι και αφοσιωμένος στην ποίηση. Δεν το θεωρώ ούτε αυτονόητο, ούτε εύκολο.
Θα μου πείτε, μεγάλα λόγια. Όλο κι όλο μια ποιητική συλλογή έβγαλε ο άνθρωπος. Δεν είναι νωρίς για συμπεράσματα και κατατάξεις; Για τους φιλολόγους μπορεί. Για τους αναγνώστες όχι.
Υπάρχει μια αύρα με την οποία έχουν ευλογηθεί μερικοί άνθρωποι. Ο Ιωάννης Τσιουράκης μου φάνηκε ποιητής, πριν ακόμα διαβάσω ποίησή του. Η ποίησή του απλώς δικαίωσε την αρχική μου εικόνα.
Ακόμα και η εμπλοκή του στο διαδίκτυο και η συχνή έκθεσή του με στίχους, λόγια, εικόνες, συναισθήματα και μουσικές ως Ήχος Πλάγιος Μόνος δεν με απογοήτευσε. Δεν συμμερίζομαι τον ενθουσιασμό όσων σχολιάζουν σε ό,τι σχολιάζουν, αλλά αυτό δεν μπορεί να κρύψει την ποιητική στόφα. Ακόμα κι αν χρειαστεί να αναδυθεί το ποιητικό μέταλλο μέσα από τον πληθωρικό λυρισμό που φαίνεται να κυριαρχεί στο διαδίκτυο και δη στα ποιητικά ιστολόγια.

Τώρα όμως υπάρχει και το βιβλίο. Μια ποιητική συλλογή, είναι και ένα είδος αυτοελέγχου. Η επιλογή λίγων ποιημάτων, για κάποιον που μάλλον γράφει ακατάπαυστα, είναι διαδικασία αξιολόγησης και εμμονής.
Καταλαβαίνει ο ποιητής πως το τάδε κομμάτι μπορεί να υστερεί ή να μην ταιριάζει (λόγω αξιολόγησης από τον ποιητή) σε κάποια σελίδα, αλλά το ίδιο το κομμάτι αντιστέκεται σθεναρά και φυσικά κερδίζει (λόγω εμμονής του ποιητή) τη θέση του στη σελίδα που διεκδίκησε. Και όταν το βιβλίο δεν συγκεντρώνει σκόρπια ποιήματα αλλά συνθέτει ποιήματα, τότε η μάχη του ποιητή με το ίδιο του το έργο είναι σκληρή.
Τέτοια μάχη θεωρώ πως έδωσε ο Τσιουράκης και βγήκε ζωντανός και δυνατός. Μετά από κάθε ποίημα που έχει τίτλο ακολουθούν ποιήματα που σημαίνονται με αριθμούς.
Στοιχίζονται πίσω από το τιτλούχο ποίημα;
Το επεξηγούν;
Το αναδεικνύουν;
Το αδικούν;

Δεν έχει και τόση σημασία, το τι ακριβώς κάνουν. Σημασία έχει πως στον αναγνώστη δημιουργούνται τέτοια ερωτήματα και η προσπάθειά του να βρει απαντήσεις τον ωθεί όλο και βαθύτερα στη τέχνη του ποιητή. Πιθανόν να βρει φάλτσα και αστοχίες με βάση το μοντέλο που έστησε στο δικό του μυαλό ή να βρει όλα τα μυστικά του ποιητή και να νιώσει συμμέτοχος και συνδημιουργός. Ακόμη κι αν η αστοχία βρεθεί, όχι στη δομή της ποιητικής συλλογής (ποίημα σε μια ενότητα αντί σε μιαν άλλη ή σε καμιά) αλλά στην ίδια την δική του δομή. Ας πούμε το iii από τα Μεσάνυχτα:

Δε βρίσκω κουράγιο να ψάξω στις λέξεις
θαρρείς και ποτέ δεν υπήρξες στις ρίμες τους
θαρρείς,
δε θα σε βρω ν’ αλαφροπατάς στις εικόνες τους.
Είναι όμως για εκείνο
που τώρα θέλω από άλλοτε πιο πολύ ν’ ακούσω
και δε μου λες.

Όσο κι αν το διαβάζω δεν μπορώ να μείνω στο στίχο που δεν καταλαβαίνω ή ίσως και δεν μου αρέσει (τον τέταρτο), άρα να το απορρίψω ως αναγνώστης αλλά με συνεπαίρνει η δύναμη του ρυθμού που αγνοεί τους συντακτικούς κανόνες κι αναδεικνύει στο κέντρο της προτελευταίας αράδας τη λέξη κλειδί άλλοτε και κάνει την κατάληξη του ποιήματος ικανή να το χαρακτηρίσει έτσι ακριβώς: ποίημα και μάλιστα ποίημα που μου αρέσει, τελικά.
Υποκειμενικό, θα μου πείτε. Ακριβώς. Αν εγώ βρήκα τον τρόπο να μου αρέσει η ποιητική συλλογή ΗΧΟΣ ΠΛΑΓΙΟΣ ΜΟΝΟΣ είναι μάλλον επειδή ο Ιωάννης Τσιουράκης την έστησε έτσι την συλλογή του ώστε να τον βρω εγώ τον τρόπο μου κι αυτό είναι συγγραφική τέχνη, ναι, από το πρώτο κιόλας βιβλίο.

Τρίτη, Δεκεμβρίου 16, 2008

Homo Koutoponirous



Μια ερώτηση, μια απάντηση και μια αφιέρωση

Ερώτηση: Γιατί αλλάζουν τα εξώφυλλα των ιστορικών λευκωμάτων μεταξύ πρώτης και δεύτερης έκδοσης;
Απάντηση: Για τον ίδιο λόγο που εξαφανίζεται από τη δεύτερη έκδοση μια φωτογραφία που καμάρωνε ολοσέλιδη στην πρώτη έκδοση! Ο οποίος λόγος μόνο κατά τύχη συνδέεται με ασκηθείσα κριτική στην πρώτη έκδοση!
Αφιέρωση στο δήμαρχο Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης: Αν η αλαζονεία είναι κακός σύμβουλος στην άσκηση πολιτικής, είναι ακόμα χειρότερος στην καταγραφή της ιστορίας.

Κυριακή, Δεκεμβρίου 07, 2008

Αυτοί μαζί κι εμείς χώρια!


Πριν κάμποσες ημέρες, γέμισε η οδός Λαγκαδά και όχι μόνο, με πασσάλους πάνω στους οποίους υπήρχαν δύο επιγραφές, με το καφέ φόντο των μνημείων. Η από πάνω έγραφε "Μονή Λαζαριστών" και η από κάτω "Les Lazaristes". Το γνωστό πολιτιστικό συγκρότημα και το απέναντί του γνωστό ξενοδοχείο.
Μάλλον φαίνεται καθαρά ποιος τις έβαλε και ποιος τις πλήρωσε.
Κάποιοι αντέδρασαν.
Μια επιστολή διαμαρτυρίας κυκλοφόρησε από χέρι σε χέρι κι έφτασε και στα χέρια κάποιων επισήμων, όπως του δημάρχου Σταυρούπολης π.χ.
Μετά από λίγες ημέρες, η κάτω επιγραφή έχασε το χρώμα της και έγινε γαλάζια. Είναι όμως πάντα κάτω από την καφέ: δίδυμο!
Σήμερα έπεσε στα χέρια μου το free press περιοδικό της Θεσσαλονίκης city (5-11.12.2008) και βλέπω την ολοσέλιδη διαφήμιση που υπερίπταται.
Έχουν πάψει πλέον να τηρούν και τα προσχήματα.
Το απέναντι ξενοδοχείο, πήρε μετά από διαγωνισμό φυσικά, το εστιατόριο που στεγάζεται μέσα στη Μονή Λαζαριστών. Τώρα κάνει και από κοινού εκδηλώσεις με φορείς που φιλοξενούνται στη Μονή και συμμετέχουν στη διαχείρισή της. Και το Υπουργείο πολιτισμού από κοντά.

Μήπως, λέω, μήπως ήρθε η ώρα να τεθεί το ζήτημα της Μονής Λαζαριστών πιο σοβαρά; Μήπως να ξυπνήσουν οι δήμαρχοι των Δυτικών Συνοικιών της Θεσσαλονίκης και να απαιτήσουν το αυτονόητο: επιστροφή της Μονής στις τοπικές κοινωνίες και λειτουργίας της σε νέα βάση, όπως ακριβώς διεκδικήθηκε στη δεκαετία του 1980 και σώθηκε από καταπατητές και εμπρηστές;
Μήπως να το πάρουμε όλοι σοβαρά και να μην πατήσουμε το πόδι μας εκεί ώσπου να αλλάξει το ιδιοκτησιακό καθεστώς πριν δούμε κανένα συμβόλαιο που θα την αποδίδει στον εμπνευσμένο επενδυτή;