Τσυκλογαμηθηκλόντανε
δύο φίδια ποταμίσια
σφιχταγκαλιοφιλιόντανε
σε ρίζα πλατανίσια
Κι ούτε νερό δε σάλευε
πουλί δεν επετούσε
κι ο Χάροντας εψάρευε
μα ψάρι δεν τσιμπούσε
Πάντε αλλού το ντέρτι σας
ποθοσυκλετισμένα
και δε θα πω του Χρόνου σας
πως είδα αγκαλιασμένα
διαολοερωτόφιδα
μέσ' στο νερό πλεγμένα
σε ρίζα γεροπλάτανου
να αδιαφορούν για μένα
Τα φίδια δε σταμάτησαν
να τσυκλογαμηθιώνται
ο Χρόνος ας το μάθαινε
κι ο Χάρος ας το έλεε
πως αγκαλιοφιλιόντανε
στου πλάτανου τη ρίζα
Όταν φουντώνει ο σεβντάς
μικραίνει ο κόσμος όλος
γίνεται πλατανόριζα
στην άκρη στο ποτάμι
για δύο ποταμόφιδα
του έρωτα θολάμι
(Σπ. Λαζ. / 23-12-2020 / Ήχος από δοξάρι μερακλήδικο να ακούγεται)
