Πέμπτη, Απριλίου 24, 2008

Άλλων τσαλίμια που τα ζηλεύω / 5




Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ
στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω.
Και πως ο κόσμος είν' ανήμερο θεριό
κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός, πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.

Μα εγώ μ΄ ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.

Μου λεν αν φύγω πιο ψηλά θα ζαλιστώ
καλύτερα στη λάσπη εδώ μαζί τους να κυλιέμαι.
Και πως αν θέλω περισσότερα να δω,
σ' ένα καθρέφτη μοναχός μου να κοιτιέμαι.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.

Μα εγώ μ΄ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.

Γιάννης Αγγελάκας & οι επισκέπτες

ΥΓ



Τα Φίδια στον Κολωνό του Θανάση Σκρούμπελου τα είχα διαβάσει στον καιρό τους κι έμεινα με μιαν αίσθηση αναμονής. Χρόνια μετά αγόρασα το Bella Ciao αλλά δεν το διάβαζα. Το είχα στη βιβλιοθήκη μου και περίμενα. Μου φαινόταν βαρύ το θέμα του. Τα Μπλε καστόρινα παπούτσια, τα διάβασα μόλις τ' αγόρασα. Μονορούφι τα διάβασα. Μόλις όμως τα τελείωσα και πριν αρχίζω να σκέφτομαι αυτά που, μάλλον, θα τα μετρούσα στα αρνητικά του βιβλίου, έτρεξα και πήρα στα χέρια μου το Bella Ciao. Ακόμα να συνέλθω. Νομίζω πως ο η θλιμμένη οργή που βγάζει ο Αγγελάκας δένει με ό,τι νιώθω. Θα προτιμούσα να ήταν αγγλικό το τραγούδι για να μην με παρασύρουν οι στίχοι στο δικό τους δρόμο και να ταιριάζω με τον ήχο δικές μου λέξεις, βγαλμένες από τον κόσμο του βιβλίου. Αλλά κι έτσι δεν αλλάζουν πολλά πράγματα.

Ο Σκρούμπελος μας θυμίζει τη φρίκη του γνωστού ελληνικού εμφύλιου, ο Αγγελάκας μας ψιθυρίζει στο αυτί πως ένας αδιόρατος εμφύλιος βρίσκεται σε εξέλιξη.

Πέμπτη, Απριλίου 17, 2008

Εκ των ένδον για το Ενδοσκεληδόν






Σχόλια στους τίτλους των ενοτήτων του βιβλίου

Ποίηση:

1. Είναι όμορφο να τρέχεις σ’ άδειους δρόμους
Η γοητεία της εικόνας της μοτοσυκλέτας ή του μοτοσυκλετιστή είτε σε στάση είτε σε κίνηση. Στιγμιότυπα ομορφιάς και λυρισμού.
2. Αστραπιαία μοτοσυκλέτα. Πέρασε. Ο έρωτας ήταν
Η σχέση μοτοσυκλέτας και έρωτα. Από την αισθαντική αμφιβολία της συνεπιβάτιδας που βλέπει την μοτοσυκλέτα την οποία έχει ενδοσκεληδόν σαν «εν δυνάμει» ερωτική αντίζηλο μέχρι την αγοραία συναλλαγή της τσατσάς του μπορντέλου με μηχανόβιους εφήβους. Και στο ενδιάμεσο νέοι και νέες να χαίρονται τον έρωτά τους με καταλύτη στη σχέση τους τη μοτοσυκλέτα.
3. Ολονύχτιο φως που αγρυπνά σε ερημικό πρατήριο βενζίνης
Ποιήματα για τη μοναξιά. Η μοτοσυκλέτα εμφανίζεται ως ένδειξη ζωής και ενδιαφέροντος, ως αντίστιξη στην παραίτηση. Κι όμως υπάρχουν και ποιήματα που καταφέρνουν να δουν την μοναξιά του ίδιου του μοτοσυκλετιστή ή του συνεπιβάτη.
4. Μαρσάρουν λαμπεροί
Ποια αγόρια οδηγάνε μοτοσυκλέτα; Ποιήματα που βάζουν κάποια χρώματα στο πορτραίτο του μοτοσυκλετιστή. Δεν καλύπτονται όλες οι περιπτώσεις, δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Όμορφα δεντράκια, μια συστάδα του δάσους.
5. Κρουνηδόν ρέουν Ανάπαιστοι
Ο ήχος της μοτοσυκλέτας. Ο ενοχλητικός θόρυβος που πριονίζει τη νύχτα και διακόπτει τον ύπνο αλλά και ο ήχος εκείνος που ανοίγει πόρτες στο νου για άλλες σκέψεις κι άλλα μονοπάτια: τ’ ουρανού και της ενδοσκόπησης.
6. Φλερτ με το θάνατο, φλερτ με το θάνατο, πάνω στην άτακτη μοτοσυκλέτα
Ποιήματα για τον κίνδυνο και το θάνατο. Το φόβο και την τόλμη. Το κουκούτσι του εδώδιμου «μοτοσυκλέτα», η καρδιά. Όμορφα ποιήματα για άσχημα γεγονότα. Αυτό δεν κάνει η τέχνη;
7. Άγγελος Κυρίου θα ’ρθει σε μια YAMAHA
Δύο ποιήματα για τον ίδιο τον θάνατο. Αισθαντικότητα και ρεαλισμός.
8. Μοτοσυκλετοποδηλατοσκοπευτής
Ο γλωσσοδέτης του Μίλτου Σαχτούρη μας εισάγει σε μια παράξενη κατηγορία ποιημάτων που είναι λίστες, κατάλογοι πραγμάτων επιθυμητών ή ανεπιθύμητων ή όμορφων ή άσχημων ή απλώς το ένα δίπλα στο άλλο και πάντα δίπλα σε μια μοτοσυκλέτα.
9. Σούζες σου λέω
Σατυρικά ποιήματα. Διαβάζονται με χαμόγελο στα χείλη και το βλέμμα στο μισόκλειστο μάτι του ποιητή.
10. Τρέχω παντού με σκοτεινές μοτοσυκλέτες
Ατίθασα ποιήματα, που δεν ανοίγουν αμέσως τα χαρτιά τους, τυλίγουν με γοητευτικό μυστήριο τις λέξεις τους και υπενθυμίζουν πως η ποίηση δεν είναι εύκολο πράγμα.

Πεζογραφία:

1. Μερικοί μοτοσυκλετιστές
Διάφοροι τύποι ανθρώπων που κινούνται με μοτοσυκλέτα. Ρομαντικοί και άγριοι, μονόχνωτοι και αισθηματίες, ηρωικοί και θύματα, όπως τους κατέγραψε η λογοτεχνία από την εποχή του μεσοπολέμου μέχρι σήμερα.
2. Λίβελοι και εγκώμια
Η μοτοσυκλέτα δεν έχει μόνο φίλους μα και εχθρούς. Λυρικά εγκώμια μα και τρυφερές διαπιστώσεις, εναλλάσσονται με επικά ξεσπάσματα και εμμονές στα κουσούρια. Όλα δια χειρός λογοτεχνών με βαριές υπογραφές πράγμα που σημαίνει πως η μοτοσυκλέτα δεν είναι απλά δυο ρόδες και μηχανή εσωτερικής καύσης μα κάτι παραπάνω. Πολύ παραπάνω.
3. Της αναμέτρησης
Εμείς και οι άλλοι. Όπως στα γουέστερν με καουμπόυδες και ινδιάνους. Μοτοσυκλετιστές και πεζοί, μοτοσυκλετιστές και αυτοκινητιστές, ίδιας μα και διαφορετικής ηλικίας· ένα παιχνίδι συμπεριφορών με βάση αντιλήψεις και ηλικιακά σύνδρομα.
4. Η ώρα η κακιά
Η ευαισθησία του λογοτέχνη βρίσκει έδαφος να ανθίσει όταν το χέρι του αρχίζει να γράφει για το κακό και το αναπάντεχο ή έστω το προδιαγεγραμμένο, το μοιραίο. Το ατύχημα είναι συνδεδεμένο με τη μοτοσυκλέτα σχεδόν μονοσήμαντα γι’ αυτό και αποκτά ιδιαίτερη σημασία η λογοτεχνική ματιά· αυτή που φανερώνει το αθέατο, που κάνει απτό το άυλο, που κάνει τέχνη το θάνατο.
5. Σκοτεινά, μυστηριώδη
Είναι δυνατόν να υπάρξει τέχνη που να μην είναι υπαινικτική και γριφώδης, ερμητική και ενδοσκοπική; Λέγονται πάντα όλα με το νι και με το σίγμα; Όχι και ευτυχώς.
6. Τρυφερά
Η απάντηση στη μονολιθικότητα των αδαών που ταυτίζουν τη μοτοσυκλέτα με το τραύμα και το θάνατο. Η τρυφερότητα διαχέεται στον αέρα μαζί με την οσμή της βενζίνης και αναδύεται μέσα από το σύμπλεγμα σάρκας και μετάλλου, αγκαλιάς σωμάτων και παλινδρόμησης εμβόλων. Και όχι μόνο.
7. Απατεώνες πλην όμως συμπαθείς
Λογοτεχνικοί ήρωες που λάμπουν αν και κινούνται στο ημίφως της κοινωνίας. Παραβατικοί μα συμπαθείς. Όχι μόνο επειδή η πένα του συγγραφέα τους κολάκεψε μα επειδή το κοινωνικό τους αντίστοιχο είναι πέρα για πέρα υπαρκτό και αναγνωρίσιμο αν όχι και αποδεκτό στο μικρόκοσμο της γειτονιάς και της οικογένειας, τουλάχιστον.
8. Του έρωτα και της φιλίας
Ισχυρά συναισθήματα χρειάζονται καμιά φορά τη σφραγίδα κάποιου συμβολισμού. Οι αδελφοποιτοί το αίμα, οι ερωτευμένοι τα δαχτυλίδια. Φίλοι και εραστές όμως συνδέονται και προσδιορίζονται, στη λογοτεχνία και στη ζωή, από τη σχέση τους με τη μοτοσυκλέτα. Καταλύτης και σύμβολο, ενώνει και χωρίζει, μπορεί να μην το δημιουργεί μα σίγουρα μπορεί και το σπρώχνει στα άκρα, το συναίσθημα.
9. Της μοναξιάς και του δρόμου
Είναι όμως τόσο έντονη η παρουσία της μοτοσυκλέτας, που μπορεί να γίνει αυτή η ίδια σύντροφος και φίλος, παρηγοριά και λύτρωση, δάκρυ και προσευχή. Ανταποκρίνεται με την ορμή της στην οργή του αναβάτη μα ξέρει και να κάθεται με σβησμένη τη μηχανή στο πλάι και να συντροφεύει με το τρίξιμο των μετάλλων της καθώς κρυώνουν το βουβό κλάμα του μοτοσυκλετιστή όταν αυτός βυθίζεται στις σκέψεις του επειδή τον άφησε η αγάπη του, επειδή τον πούλησε η παρέα του, επειδή δεν θέλει να δει κανέναν απόψε…


Υ.Γ.
Η φωτογραφία είναι του Γιώργου Αθανασόπουλου και υπάρχει στο βιβλίο.

Παρασκευή, Απριλίου 11, 2008

Με το ποίημα στην τσέπη

Η εικοστή πρώτη μέρα του Μαρτίου έχει διαφορετική νύχτα από τις άλλες ημέρες όλου του χρόνου. Από μπαράκι σε μπαράκι, δυτικά της πόλης, πα να πει δύσκολα και μεροκαμακατιάρικα, στήνεται χρόνο το χρόνο ένα ποιητικό γαϊτανάκι. Πέρσυ στο Ελιξίριο. Φέτος στο bar 16. Με μια πρόσκληση γενική: «Ελάτε μ' ένα ποίημα». Μόνη προϋπόθεση, η αγάπη για την ποίηση. Ναι, αυτήν την δύσκολη, την απαιτητική, την ερμητική, την αλληγορική μα και την λυτρωτική. Παραβιάζοντας την, εθιμική, ροή, που θέλει το ποίημα να καταλήγει στο χαρτί του βιβλίου και ανακαλύπτοντας ξανά τη χαρά της συνάθροισης και της συναναστροφής. Μη νομίζετε πως οι ποιητές, που θα δείτε παρακάτω να διαβάζουν τα ποιήματά τους, δεν σας παρατηρούν: αγωνιούν για την ανταπόκριση. Όχι τόσο για την αποδοχή και την επιβράβευση. Αλλού είναι το στοίχημα: η προσοχή του άλλου. Αυτή πρέπει να κερδηθεί. Όλες οι ντομάτες κόκκινες είναι στον πάγκο της λαϊκής, αλλά το χέρι της μιας νοικοκυράς παίρνει τη μία και το χέρι της άλλης νοικοκυράς χαϊδολογάει μιαν άλλη. Σε κάποιους θα αρέσουν, σε κάποιους θα ξινίσουν. Μα όλοι θα ακούσουν. Και στις βραδιές αυτές στα δυτικά πολλοί ήρθαν και άκουσαν. Το πιστεύετε πως κρατήθηκαν τραπέζια ρεζερβέ για ποιητική βραδιά; Το έβλεπα και δεν το πίστευα.


Πέρασε η ώρα, κόσμος έμπαινε κι αντί να βρει καρέκλες να καθίσει έβλεπε τα μπουκάλια με τις βότκες και τα ουίσκι να τους περιγελούν. Τι το θελα το τηλέφωνο του μαγαζιού στην αφίσα; Χίλιοι καλοί όμως χωράνε, λέει ο σοφός λαός. Και χώρεσαν.




Μέχρι που έγινε το αδιαχώρητο. Θα το δείτε παρακάτω. Στις κινούμενες εικόνες. Αυτή η βραδιά ήταν, λες, καταδικασμένη να κυλήσει όμορφα. Όπως βλέπετε δεν στέκομαι στην προετοιμασία της εκδήλωσης. Μια δυσκολία όμως που έπρεπε να ξεπεράσουμε, θα την πω. Ο χώρος του bar 16 έχει δύο αίθουσες. Στην αρχή το πήραμε αψήφιστα. Όσο περνούσαν οι μέρες όμως, όλο και πιο πολύ σκεφτόμασταν εκείνους που δεν θα μπορούσαν να βλέπουν όλα όσα γίνονται στο μαγαζί. Μεταξύ σοβαρού και αστείου έπεσε η ιδέα της βιντεοκάμερας, του προτζέκτορα και της οθόνης. Κι όταν καταλάβαμε ότι η κάμερα, εκτός που μετέδιδε, κατέγραφε κιόλας, εκεί να δείτε χαρές. Για τον ιστορικό του μέλλοντος, για όσους δεν ήταν και θέλουν μια μικρή γεύση (άλλο να είσαι εκεί την ώρα που γίνεται κι άλλο να το βλέπεις youtube-άτο) υπάρχουν όλες οι απαγγελίες στο διαδίκτυο. Ανεκτίμητος συνεργάτης ο Μάκης Μαριάδης. Ο γητευτής των καλωδίων.

Ας αρχίσουμε όμως. Στα ηχεία παίζουν ελληνικές μουσικές και ανάμεσά τους διακρίνονται φωνές ποιητών και ποιητριών.
Ένα καλησπέρα ακούγεται από τον υπογράφοντα αυτές τις γραμμές και αμέσως μετά ο λόγος δίνεται στον Παναγιώτη Αργυρόπουλο με την καθαρή φωνή και την αφηγηματική του ποίηση:



Ακολουθεί η Μαρία Συμελίδου η οποία διαβάζει Γιώργο Σεφέρη.
Ο Γρηγόρης Μπιλίτσας με τρία δικά του:




Ο Τερεκίδης Αλέξανδρος που διάβασε ποίηση του Ντράγκισα Τόσιτς στα ελληνικά ενώ ένα από αυτά το διάβασε ο ποιητής στα σέρβικα,
ο Γιάννης Τρόπιος με ένα δικό του.







Τους ποιητές συνόδευσε στην κιθάρα ο Μπάμπης Κουρκούδιαλος. Ο πρώτος κύκλος αναγνώσεων τελείωσε. Ξανά τα ηχεία: ελληνικά τραγούδια και ελληνική ποίηση. Εν τω μεταξύ κάποιοι από τους διοργανωτές blog-ερς τριγυρνούσαν ανάμεσα στις καρέκλες και μάζευαν τα χαρτάκια όσων ήθελαν να δουν τα ποιήματά τους σ’ αυτήν εδώ την ανάρτηση. Αυτή ήταν η πρόθεση. Τώρα όμως, δουλεύοντας το υλικό, σκέφτηκα πως καλό θα είναι να μην αλλοιωθεί το πνεύμα της βραδιάς: εδώ ακούμε τους ποιητές δεν τους διαβάζουμε. Δεν είναι όμως πολύ όμορφη η επόμενη εικόνα;

Εδώ γίνεται η επιλογή του ποιήματος που θα διαβάσει η μία από τις δύο κουκλίτσες. Αργότερα.


Εν τω μεταξύ κόσμος πάει κι έρχεται, φίλοι και φίλες, γνωστοί και άγνωστοι, μεγάλοι και μικροί. Ναι, είχαμε και νιάτα από το πρώτο λύκειο Σταυρούπολης που συμμετείχαν με ζέση κι ενθουσιασμό. Με υφάκι και αμυδρό χαμόγελο. Αλλά και μάνες με παιδιά με λαμπερά χαμόγελα. Και πιο πίσω τους κόσμος. Και η οθόνη. Και η βραδιά που πήρε ένα δρόμο ισιάδι.




Μαζί μας ήταν και ο δήμαρχος Σταυρούπολης, ο Σάββας Σερασίδης ο οποίος και διάβασε Κωστή Παλαμά. Φιλόλογος ο δήμαρχος.
Ακολούθησε η μαθήτρια Νίκη Σιαμπάκου.




Δυο παλλικάρια βγάλανε μαζί ένα βιβλίο. Διαβάζεις τα ποιήματα του ενός, το γυρνάς ανάποδα και διαβάζεις τα ποιήματα του άλλου. Φρέσκο το βιβλίο, μεγάλη η χαρά τους, κάλεσαν και φίλους. Καλά το καταλάβατε. Οι δράστες του ρεζερβέ. Ο Δημήτρης Μεγαλυνός και ο Κώστας Κουρτεζάνος. Χαλάλι τους.







Και φτάνει η ώρα των δικτυακών τύπων. Ο Μάριος Ισαακίδης είναι μαθητής αλλά έχει ένα site ορμητικό και ελπιδοφόρο. Διάβασε ένα ποίημα της φίλης του Νίκης Σιαμπάκου κι ένα δικό του. Ο Αντώνης Μιχαλάκης διάβασε Δήμο Χλωπτσιούδη. Αμφότεροι blog-ερς και εκ των συνδιοργανωτών της εκδήλωσης.






Η βραδιά στηρίζεται στο αυθόρμητο και στο ξαφνικό. Αλλά και η προετοιμασία έχει τη χάρη της. Η μία από τις οθόνες στήθηκε για να φιλοξενήσει φωτογραφίες του Μάκη Μουρατίδη. Κι αυτός στην παρέα των συνδιοργανωτών. Δικές του είναι σχεδόν όλες οι φωτογραφίες που βλέπετε. Οι καθαρές. Οι λίγο θολούτσικες είναι της μιας από τις δύο κοπελίτσες που διάλεγαν ποιήματα, λίγο πιο πάνω. Οι φωτογραφίες αυτές συνοδεύουν έξι ποιήματα. Καβάφης, Εμπειρίκος, Πολυδούρη, Ρίτσος, Μελισάνθη, Λειβαδίτης. Τα ποιήματα είναι από την δίγλωσση ανθολογία « A century of Greek poetry 1900-2000, Cosmos Publishing, River Vale, New Jersey, 2004.





Διάβασαν οι Δήμος Χλωπτσιούδης, Σπύρος Λαζαρίδης και η Νίκη Δατσογιάννη. Μια γεύση των φωτογραφιών στο βίντεο του finale. Στο τέλος.
Η Νίκη στην Πολυδούρη:




Τα γνωστά συνεχίζονται. Σταματούν οι αναγνώσεις, ξεχύνονται οι μουσικές και οι φωνές των ποιητών που αγαπήσαμε. Δυστυχώς αυτή η πλευρά της εκδήλωσης δεν είναι δυνατόν να αναμεταδοθεί. Είπαμε. Αυτή η εκδήλωση για να είναι επιτυχημένη απαιτεί την ανάσα του διπλανού.
Η κοπελίτσα διάλεξε και διαβάζει Σπύρο Λαζαρίδη. Η Ολυμπία Λαζαρίδου αγαπάει τις μοτοσυκλέτες και δεν χάνει motogp για motogp στην τηλεόραση.
Ακολουθούν αναγνώσεις δικών τους ποιημάτων από τους Ιωάννη Τσιουράκη, Σπύρο Λαζαρίδη, Δήμο Χλωπτσιούδη εκ των συνδιοργανωτών. Πριν τον Δήμο, ξανά ο Γρηγόρης Μπιλίτσας κατόπιν απαιτήσεως του κοινού. Μα ναι, είχαμε και μπιζαρίσματα.













Τι κάνουν τα καλά πράγματα; Τελειώνουν. Εμείς διαλέξαμε να τελειώσουμε με Μελίνα Μερκούρη στο τέλος της Σονάτας του Σεληνόφωτος του Γιάννη Ρίτσου. Ακολουθεί το ποτ-πουρί των φωτογραφιών σε ταινιάκι για όποιον θέλει να τις ξαναδει γρήγορα. Και το, θεσμός πλέον, ποίημα-γέννημα της βραδιάς.






Η ονομαστική με ζήλο με ορίζει.
Της γενικής η ασάφεια με θρυμματίζει.
Της δοτικής την κληρονομιά ενοχοποιούμαι.
Η αιτιατική με καταδικάζει.
Της κλητικής η ειρωνεία με χλευάζει.
Πτώση την πτώση βουλιάζω συνεχώς.


(Εμπνευσμένο από τη σημερινή μέρα.
Το ίδιο είχε συμβεί και πέρισυ στο "Ελιξίριο")
Γιάννης Τσολακίδης, 21.3.2008, bar 16


Τέλος

ΥΓ 1

Την εκδήλωση «Ελάτε μ΄ ένα ποίημα» διοργάνωσαν οι blog-ερς:

emoura: http://emoura.blogspot.com/
ήχος πλάγιος μόνος: http://hxosplagiosmonos.blogspot.com/
michalakis: http://michalakis.blogspot.com/
ο δείμος του πολίτη: http://chldimos.blogspot.com/
το τσαλίμι: http://tsalimi.blogspot.com/

Βοήθησαν στην προβολή της και τους ευχαριστούμε: ο άνεμος, το blogspace, το γουστάρω αιτιατική σε μιλάω, το indy και το indymedia, ο δημολόγος, ο Tempe Terra, το dyosmaraki, η Vicky Papaprodromou, το greece-salonica, το gothess, o vorias, το cityportal, το περιοδικό city και το περιοδικό Sunday date του Αγγελιοφόρου.

Παραβρέθηκαν οι blog-ερς και τους ευχαριστούμε: Θοδωρής Βοριάς, με το φεγγάρι αγκαλιά, fatale, τρελοφαντασμένη, καπετάνιος, αερικό, φτερουγίσματα, δημολόγος, Tempe Terra.

Έγραψαν μετά και τους ευχαριστούμε: δημολόγος, άνεμος, φτερουγίσματα, αερικό

Επί πλέον φωτογραφίες και κείμενο στον Δείμο του πολίτη

ΥΓ 2

Υποδοχή του ανωτέρω από φίλους: δημολόγος 13.4.2008, καπετάνιος 13.4.2008