Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης στο Λύκειο του Λαγκαδά

Εκείνο το πρωινό της Πέμπτης έδειχνε ότι κάτι διαφορετικό θα γινόταν στο υπόλοιπο της μέρας. Το σχολείο είχε μεταμορφωθεί σε μία πόλη. Στο ισόγειο, έξω από τη συνήθη αίθουσα εκδηλώσεων, αυτήν που φαίνεται στις επόμενες δύο φωτογραφίες, ένας μεγάλος χώρος διαμόρφωθηκε σε πλατεία (ερωτικής αύρας) και ένας άλλος, μικρότερος σε κινηματογράφο (σινέ αισθηματικόν). Τους δύο χώρους ενώνει ένας μακρύς, διάδρομος. Η πλατεία ερωτικής αύρας στεφανώνεται από μία μεγάλη τζαμαρία η οποία γέμισε με σχέδια και ποιήματα. Ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου. Στον πρώτο όροφο, ακριβώς επάνω από την πλατεία ερωτικής αύρας, η πλατεία κοινωνικού ανέμου. Αυτή γέμισε με κανονικά παγκάκια, ευγενική ανταπόκριση του Δήμου Σταυρούπολης στο αίτημά μας για βοήθεια. Δίπλα στην πλατεία κοινωνικού ανέμου, στήθηκε κι άλλος κινηματογράφος. Το σινέ κοινωνικόν. Ένας μακρύς διάδρομος οδηγεί σε μια μικρότερη πλατεία όπου στήθηκαν τα τραπεζάκια της πλατείας καθημερινής ποίησης. Ο διάδρομος αυτός δεν έμεινε άδειος. Στέγασε τον τοίχο της εφήμερης επιθυμίας. Σε όλους αυτούς τους χώρους έπρεπε να συμβούν πράγματα και να υπάρχουν θεατές. Το στοίχημα ήταν, αν εξαιρεθούν οι αδιάφοροι (μαθητές και καθηγητές), οι υπόλοιποι να μην εγκατασταθούν σε μία καρέκλα αλλά να κινηθούν σε όλους τους χώρους. Αυτό έγινε από τη στιγμή που δεν υπήρχε ένας χώρος στο σχολείο που να μπορεί να συγκεντρώσει όλους τους μαθητές. Υπήρξε σχεδιασμός για όλες τις πλατείες και η κρυφή ευχή μας ήταν να μην πραγματοποιηθεί ολόκληρος. Θέλαμε το κομμάτι των αυθόρμητων απαγγελιών ποιημάτων που διάλεξαν οι ίδιοι οι μαθητές (δικά τους ή και από βιβλία που αγοράστηκαν γι' αυτόν τον σκοπό και βρίσκονταν στη διάθεσή τους για είκοσι ημέρες στη βιβλιοθήκη του σχολείου) να είναι όσο γίνεται μεγαλύτερο.

Εκτός από τις τεχνικές εργασίες που ολοκληρώθηκαν, έγινε και η τελευταία πρόβα της μεγάλης χορωδίας του σχολείου. Αυτή προορίζεται για το μεγάλο φινάλε.

Η εκδήλωση ξεκινάει με μουσική από την πλατεία καθημερινής ποίησης. Οι άλλες δύο πλατείες ξεκινούν με ποιήματα. Υπήρξε σχεδιασμός ώστε να μην παίζουν τραγούδια ταυτόχρονα σε δύο πλατείες ώστε να μην μπερδεύονται οι ήχοι, αν και δεν υπήρχαν ηχεία.

Στην πλατεία καθημερινής ποίησης παρουσιάστηκαν μελοποιημένα ποιήματα του Οδυσσέα Ελύτη, Νίκου Καββαδία, Νίκου Γκάτσου, Τάσου Λειβαδίτη, Τάκη Σιμώτα σε μουσικές του Λίνου Κόκοτου, Δημήτρη Λάγιου, Μαρίζας Κωχ, Σταύρου Ξαρχάκου, Μίκη Θεοδωράκη, Νίκου Παπάζογλου. Ακούστηκαν ποιήματα της Κικής Δημουλά, του Νάσου Βαγενά, του Γιώργου Ιωάννου, του Γιάννη Βαρβέρη, του Νίκου Καββαδία, του Ανέστη Ευαγγέλου, του Βαγγέλη Κάσου και του Τάκη Βαρβιτσιώτη.

Στην πλατεία κοινωνικού ανέμου ακούστηκε μελοποιημένη ποίηση του Νίκου Καββαδία, του Μάνου Ελευθερίου, του Οδυσσέα Ελύτη, της Κατερίνας Γώγου, του Γιάννη Σκαρίμπα και του Γιώργου Χρονά σε μουσικές του Θάνου Μικρούτσικου, του Θανάση Γκαϊφύλια, του Δημήτρη Λάγιου, των Magic de Spell, του Γιάννη Σπανού και του Λάκη Παπαδόπουλου. Ακούστηκε ποίηση του Βασίλη Λαλιώτη, του Γιώργου Ιωάννου, του Χρήστου Λάσκαρη, του Νίκου Χουλιάρα, του Γιάννη Ρίτσου, του Γιάννη Κοντού, του Επαμεινώνδα Γονατά, του Γιάννη Πατίλη και του Νάσου Βαγενά.

Στην πλατεία ερωτικής αύρας οι μελοποιημένοι ποιητές ήταν οι Νίκος Καββαδίας, Ναπολέων Λαπαθιώτης, Διονύσης Καψάλης, Τάσος Λειβαδίτης σε μουσικές της Μαρίζας Κωχ, του Νίκου Ξυδάκη και του Κώστα Λειβαδά. Η ποίηση που ακούστηκε ήταν της Μαρίας Πολυδούρη, της Μυρτώς Αναγνωστοπούλου, του Ορέστη Αλεξάκη, του Χρήστου Λάσκαρη, της Μαρίας Καρδάτου, του Τίτου Πατρίκιου, του Σάκη Σερέφα, του Διονύση Καρατζά, της Άννας Κατεβαίνη και του Θανάση Κωσταβάρα.

Τα παιδιά που παίζανε μουσική, πήγαιναν από πλατεία σε πλατεία ανάλογα με τις ανάγκες του τραγουδιού. Εδώ η μπάντα στην πλατεία ερωτικής αύρας.

Σε κάθε πλατεία υπήρχε μια καθηγήτρια που συντόνιζε τα πράγματα.

Η μοναξιά του καλλιτέχνη ή ένα ευφάνταστο σκηνικό για ερωτευμένες ψυχές. Ναι, πλατεία ερωτικής αύρας. 10:29 λέει το ρολόι.

Πλατεία καθημερινής ποίησης. 10:31.

Στις πλατείες, στήνονταν κι ένα μικρό τελετουργικό. Οι μουσικοί ή οι ηθοποιοί που απήγγειλαν, μόλις έφταναν, διάλεγαν ένα φουλάρι και το φόραγαν. Το έβαζαν στη θέση του όταν τελείωναν. Έπαιξε κι αυτό το ρόλο του.

Πού πήγαν οι μουσικοί από την πλατεία ερωτικής αύρας;

Στην πλατεία κοινωνικού ανέμου. 10:33 λέει το ρολόι. Είπαμε όλοι σε κίνηση.

Δεν είναι ορατή η συμμετοχή του κοινού; Τόση ησυχία σε τόσο πολύπλοκη εκδήλωση; Ούτε στα καλύτερα όνειρά μου για την έκβαση αυτού του εγχειρήματος.

Πλατεία καθημερινής ποίησης. 10:35.

Άντε να φεύγουμε από δω! Παίζουμε σε λίγο κάτω, στην ερωτικής αύρας. Εδώ είναι κοινωνικός άνεμος.

10:35, πλατεία κοινωνικού ανέμου. Να βάλω το φουλάρι...

10:36, πλατεία καθημερινής ποίησης, τα όργανα σε δράση.

10:36, τοίχος της εφήμερης επιθυμίας. Έχει κίνηση.

10:36, τα φουλάρια στο λαιμό...

10:36, έναν όροφο πιο κάτω, πλατεία ερωτικής αύρας. Είμαστε λίγοι;

10:36, πλατεία ερωτικής αύρας. Δεν είμαστε καθόλου λίγοι. Ένα μπαράκι κόσμος σε καθαρόαιμη ποίηση χωρίς μουσική. Λίγο είναι;

Τα κορίτσια μόλις βγήκαν από τον κινηματογράφο Σινέ το Αισθηματικόν, όπου είδαν Σονάτα του Σεληνόφωτος παντρεμένη με τάγκο και κατευθύνονται στην πλατεία ερωτικής αύρας...

...όπου πέφτουν πάνω σε τραγούδι με την μπάντα σε πλήρη ανάπτυξη!

Δεν υπήρχε κενό αμηχανίας. Οι συντονίστριες επιστράτευαν αναγνώστες και τους τροφοδοτούσαν με ποιήματα.

Χαμόγελο επιτυχίας. Όλα πήγαν καλά. Ακόμα και η ανάγνωση αγνώστου ποιήματος μπροστά σε κοινό.

Είμαστε στην πλατεία ερωτικής αύρας. Βλέπετε πρόσωπα που τα είδατε πριν λίγα λεπτά σε άλλη πλατεία και θα τα ξαναδείτε αλλού.

Την βλέπετε την κοπέλα με το χαρτί, που μόλις ανέβηκε τις σκάλες;

Τώρα διαβάζει στην πλατεία κοινωνικού ανέμου. Πριν τρεις φωτογραφίες και πριν τέσσερα λεπτά ήταν στην πλατεία ερωτικής αύρας.

Ένα ακόμη κριτίριο επιτυχίας και συμμετοχής. Πόσα κινητά καταγράφουν; Για μετρήστε!

Πάμε για φινάλε εντός σχολείου. Στην πλατεία κοινωνικού ανέμου συγκεντρώνονται σχεδόν όλοι. Υπήρξε ποιητική συμμετοχή ακόμη και από μητέρα μαθητή που μας έστειλε το τετράδιο με τους στίχους της. Διαβάστηκαν μερικοί.

Τα παιδιά κλείνουν με ηλεκτρικά τραγούδια και με δυο δικά τους.

Πάμε για τον Λαγκαδά, τώρα.

Με νταούλι,

με κλαρίνα,

και πολλή και καλή διάθεση τραγουδάμε Λιανοτράγουδα στους δρόμους του Λαγκαδά, όλο το σχολείο (ή σχεδόν όλο).

Οι ζωγραφιές βιτρώ που στόλιζαν τα τζάμια του σχολείου, τώρα στολίζουν μαγαζιά του Λαγκαδά. Έτος Γιάννη Ρίτσου και πενήντα ποιήματά του βρίσκονται κολλημένα σε προθήκες καταστημάτων.

Ο δήμαρχος Λαγκαδά, στο μέσον.

Η χορωδία του σχολείου, τραγουδάει τα Λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας. Γιάννης Ρίτσος, Μίκης Θεοδωράκης.

Ο δήμαρχος Σταυρούπολης (αριστερά) μας τίμησε με την παρουσία του.

Η χορωδία του πολιτιστικού συλλόγου Λαγκαδά τραγουδάει κι αυτή Γιάννη Ρίτσο και κλείνει την εκδήλωση.

ΥΓ

Μια διαφορετική παρουσίαση στο facebook. Η αφίσα της εκδήλωσης με την περιγραφή της και εδώ.

Τα ονόματα των αρχείων των φωτογραφιών είναι η ώρα λήψης της φωτογραφίας. Για μια τέτοια εκδήλωση, είναι χρήσιμη πληροφορία. Τις φωτογραφίες τράβηξαν οι: Χριστίνα Λαζαρίδου, Βάλια Γιγαντίδου, Νίκος Καραβίδας, Θεόδωρος Αντωνίου.