(Άνδρας περιμένει σ’ ένα δωμάτιο, ανήσυχος. Μπαίνει μια γυναίκα που κρατάει μια γυναικεία τσάντα, κάποιου μεγέθους. Τον κοιτάει με μια ματιά σκέτη γλύκα. Εξετάζει προσεκτικά τον χώρο γύρω της. Αφήνει την τσάντα πάνω σ’ ένα τραπέζι, με τρόπο που να στοχεύει τον άντρα. Ευθυγραμμίζει με την ματιά της τον άξονα της τσάντας με το σώμα του άντρα. Τυχαία δήθεν αλλά με ακρίβεια. Πηγαίνει και κάθεται στα πόδια του. Ρίχνει πίσω τα μαλλιά της, ανοίγει το ένα κουμπί της μπλούζας της, κοιτάζει προς την τσάντα και σκύβει να τον φιλήσει, προσέχοντας να μην του κρύβει το πρόσωπο. Αυτός ταράζεται, πετάγεται και την ρίχνει κάτω. Σηκώνεται, τον πλησιάζει και συζητάνε).
ΓΥΝΑΙΚΑ: Τι έπαθες καλέ; Τι έγινε;
ΑΝΤΡΑΣ: Εγώ, τι έγινε;
ΓΥΝΑΙΚΑ: Εσύ πετάχτηκες. Μύγα σε τσίμπησε; Κόντεψες να με σκοτώσεις.
ΑΝΤΡΑΣ: Άστ’ αυτά, δεν περνάνε σε μένα.
ΓΥΝΑΙΚΑ: Ποια ν’ αφήσω, άρχοντά μου; Τόσο ήτανε; Δεν με θέλεις άλλο, παλικάρι μου;
ΑΝΤΡΑΣ: Τα συνθηματικά ν’ αφήσεις γιατί δεν τα χάφτω εγώ σαν μερικούς.
ΓΥΝΑΙΚΑ: Ποιους μερικούς, τι λες τώρα;
ΑΝΤΡΑΣ: Αυτούς που πηδάνε από τα μπαλκόνια λέω.
ΓΥΝΑΙΚΑ: Τι πηδάνε, βρωμιάρη άντρα; Μπαλκόνια πηδάνε;
ΑΝΤΡΑΣ: Μην πας να με ρίξεις. Σταματάμε εδώ!
ΓΥΝΑΙΚΑ: Τι σταματάμε πασά μου; Μου αναστάτωσες τη ζωή, μ’ έφερες εδώ ξαναμμένη και σταματάμε; Αρχίζουμε αγόρι μου, δεν σταματάμε.
ΑΝΤΡΑΣ: Τι έχει η τσάντα;
ΓΥΝΑΙΚΑ: Πού το κατάλαβες ρε άτιμε;
ΑΝΤΡΑΣ: Εμ πολύ θέλει; Μια ώρα την ταίριαζες!
ΓΥΝΑΙΚΑ: Δεν ήθελα να το καταλάβεις. Για σένα την ετοίμασα, παιχνιδιάρη.
ΑΝΤΡΑΣ: Το λες κατάμουτρα και δεν ντρέπεσαι.
ΓΥΝΑΙΚΑ: Τι να ντραπώ καλέ. Έκπληξη ήθελα να σου κάνω.
ΑΝΤΡΑΣ: Να μου λείπουν τέτοιες εκπλήξεις.
ΓΥΝΑΙΚΑ: Είσαι σίγουρος ότι δεν θέλεις αυτό που έχει η τσάντα;
ΑΝΤΡΑΣ: Τι έχει;
ΓΥΝΑΙΚΑ: Το θέλεις ή δεν το θέλεις;
ΑΝΤΡΑΣ: Κάμερα έχει.
ΓΥΝΑΙΚΑ: Τι έχει;
ΑΝΤΡΑΣ: Κάμερα.
ΓΥΝΑΙΚΑ: Τι την θέλω την κάμερα;
ΑΝΤΡΑΣ: Να με τραβήξεις και να με σέρνεις στα κανάλια.
ΓΥΝΑΙΚΑ: Πολλή τηλεόραση βλέπεις μου φαίνεται.
ΑΝΤΡΑΣ: Έχεις ή δεν έχεις;
ΓΥΝΑΙΚΑ: Κι αν έχω; Δεν θα απλώσεις χέρι; Θα κρατήσεις χαρακτήρα; Θα φύγεις; Θα το ρίξεις στο νόμιμο και στο πατροπαράδοτο; Τέρμα τα extreme sports;
ΑΝΤΡΑΣ: Δεν θέλω να γίνω βούκινο, κακό είναι;
ΓΥΝΑΙΚΑ: Και άρχισες να προσέχεις από σήμερα επειδή ένας βούτηξε από το μπαλκόνι;
ΑΝΤΡΑΣ: Φύλαγε τα ρούχα σου για να έχεις τα μισά.
ΓΥΝΑΙΚΑ: Πρώτη φορά με βλέπεις με τσάντα;
ΑΝΤΡΑΣ: Ορίστε;
ΓΥΝΑΙΚΑ: Λέω, πρώτη φορά με βλέπεις με τσάντα;
ΑΝΤΡΑΣ: Τι θέλεις να πεις;
ΓΥΝΑΙΚΑ: Το δέκατο πέμπτο επεισόδιο σε φόβισε; Τα άλλα δεκατέσσερα;
ΑΝΤΡΑΣ: Ποια δεκατέσσερα;
ΓΥΝΑΙΚΑ: Δεκατέσσερα ραντεβού με άγριο και αχαλίνωτο σεξ, ακούραστε άντρα, δεκατέσσερις φορές η τσάντα ήταν απέναντι, δεν το πρόσεξες;
ΑΝΤΡΑΣ: Ήταν η τσάντα απέναντι;
ΓΥΝΑΙΚΑ: Και η τσάντα ήταν απέναντι και εσύ ήσουν ασυγκράτητος.
ΑΝΤΡΑΣ: Άνοιξέ την.
ΓΥΝΑΙΚΑ: Ανοίγει η τσάντα, χάνεται το κοκό…
ΑΝΤΡΑΣ: Άνοιξέ την γρήγορα!
(Η γυναίκα σηκώνεται, πηγαίνει στην τσάντα, την ανοίγει και αφού βγάζει ένα-ένα τρία προκλητικά εσώρουχα, την αναποδογυρίζει και την τινάζει, τα μαζεύει, τα βάζει μέσα, του γυρνάει την πλάτη και καθώς περνάει το κατώφλι της πόρτας, ακούγεται η φωνή της)
ΓΥΝΑΙΚΑ: Για την δέκατη πέμπτη, αγαπητέ μου προϊστάμενε, για την μετά Ζαχόπουλο, ξέρεις. Εσώρουχα. Μπορείς να κοιμάσαι πια ήσυχος! Όλες τις προηγούμενες όμως; Τις προ; Ericson? Sonny? Panasonic? Και μη βασίζεσαι στο ότι η Τρέμη αρνήθηκε να δει το dvd. Μόνο η Τρέμη βγαίνει στο γυαλί; Μην τρελαθούμε!
Φωτογραφία: Christopher John Ball
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου