Χαλάλι

Και τι να πω, μου πήρε ο έρωτας τα λόγια,
αργά-αργά τα σεργιανά, σε μισοσκότεινα υπόγεια,
τα βάζει πάνω στο τραπέζι,
τα ρίχνει μέσα στο ποτήρι,
πλάι στο όργανο που παίζει,
για της μικρούλας το χατίρι.
Και τι να πω, για τέτοιο χάσιμο χαλάλι
ήταν για σένα ταιριαστά, αλλά μιλούν σε κάποιαν άλλη.

Και πώς να δω, μου πήρε ο έρωτας το βλέμμα,
για φυλαχτό, για το κακό, για του νταλγκά το πρώτο ψέμα,
δείχνει τον κόμπο στο λαιμό,
το μάγουλο που κοκκινίζει,
κάνει το δάκρυ το κρυφό,
ένοχο ήλιο που φωτίζει.
Και τι να δω, για τέτοιο χάσιμο χαλάλι
ήταν για σένα ταιριαστό, μα κοίταξε και κάποιαν άλλη.