Για να αποκτήσει και ένα άλλο, γοητευτικό, ενδιαφέρον η βόλτα του satanasso κατά μήκος της οδού Λαγκαδά, αναρτώ, εδώ, ένα banner του Ιστορικού Αρχείου Σταυρούπολης, και το κείμενο που περιέχει, για μια βόλτα στον ίδιο δρόμο, στα 1910, από τον γυμνασιάρχη του ελληνικού γυμνασίου με τους μαθητές του.
[…] Στρέφομεν προς τα δεξιά εκεί, όπου τελειώνει η συνοικία του Βαρδαριού, δια να παρακολουθήσωμεν άλλον δρόμον. Είναι η αμαξιτή, πολυσύχναστος, οδός, η οποία προχωρεί μέχρι των Σερρών. Είναι γεμάτη από πολύ λεπτήν σκόνην. Ο ελαφρώς πνέων βαρδάρις (βορειοδυτικός) την ανασηκώνει. Την ανασηκώνουν και οι πόδες μας, οι οποίοι βυθίζονται εντός αυτής. Τα κάρρα, τα οποία ορμητικά παρελαύνουν, την αναταράσσουν και εκείνα. Δια τούτο σπεύδομεν να αναβώμεν το ταχύτερον το ύψωμα της αγίας Παρασκευής, όπου ευρίσκεται το ένα εκ των δύο νεκροταφείων της ιδικής μας κοινότητος.
Επί του υψώματος σταματώμεν ολίγα λεπτά και ρίπτομεν βλέμματα προς τα τριγύρω. Ο ουρανός είναι σκεπασμένος από πυκνά, τεράστια, σύννεφα, ανησυχούμεν δε, διότι φοβούμεθα μη βρέξη. Αισθητή είναι και η πρωινή δρόσος, η οποία όμως μας τονώνει τα μέλη και μας εγκαρδιώνει εις την οδοιπορίαν. Την ιδίαν επίδρασιν έχει και ο ελαφρώς πνέων βαρδάρις. Τον έχομεν όμως αντιμέτωπον και μας δυσκολεύει οπωσδήποτε εις τη πορείαν. Αλλ’ είναι τόσον δροσερός και βουίζει τόσον γλυκά, ώστε του συγχωρούμεν την αντίθετον, όπου έχει, φοράν.
Η οδός, αφού κατέλθη το ύψωμα της αγίας Παρασκευής, εγγίζει τους στρατώνας του πυροβολικού και του ιππικού. Είναι πολλά τα οικοδομήματα ταύτα και φαίνονται από μακράν ως ολόκληρος συνοικισμός. Ανηγέρθησαν προ ολίγων ετών κατά γερμανικά υποδείγματα. Είναι και ούτοι έργα του Χαμίτ μαζί με πολλά άλλα στρατιωτικά έργα, τα οποία όμως δεν τον εξιλέωσαν ενώπιον της οργής των Νεοτούρκων.
Προχωρούμεν ολοένα ακμαίοι, με την χαράν, την οποίαν χύνει εις το στήθος της εξοχής η απόλαυσις, φυσά και δυναμώνει ο βαρδάρις, εφ’ όσον προχωρούμεν επί του κατωφερούς, αλλ’ ηρέμα κατωφερούς δρόμου και φθάνομεν εις τα Πλατανάκια. Το όνομά των οφείλουν εις τους πολλούς και πυκνούς πλατάνους, οι οποίοι υψούνται εις τας όχθας χειμάρρου. Σήμερον ο χείμαρρος έχει αρκετόν νερόν. Είναι διαυγέστατον και τα κατάλευκα και λεία χαλίκια της κοίτης του διαφαίνονται κάτω από τα αβαθή νερά του, καθώς και επί της λοιπής, ξηραμμένης σήμερον, κοίτης του, της γεμάτης από άμμον και χαλίκια. Και τα χαλίκια, επί των οποίων βαδίζομεν, γλιστρούν και υποχωρούν εις το βάρος του σώματός μας. Από επάνω μας οι πλάτανοι σκορπίζουν ελαφρώς απειλητικόν σύριγμα, το προερχόμενον από τον επιπίπτοντα επάνω των βαρδάριν. Δυστυχώς των περισσοτέρων οι κλάδοι είναι αστόργως κομμένοι και μόνον οι χονδροί κορμοί των ανέρχονται εις μέγα ύψος, ως κορμοί κυπαρίσσων ευθυτενείς, με φύλλωμα δε πυκνόν και καταπράσινον. Αλλ’ οπωσδήποτε τα Πλατανάκια εν τω μέσω της ξηράς και αδένδρου τριγύρω της Θεσαλονίκης γης παρέχουν περιπόθητον σκιάν, εις την οποίαν με ευγνωμοσύνην καταφεύγει ο οδοιπόρος, δια να αναπαύση τους κοπιασμένους του πόδας, δια να αποσπογγίση τον ιδρώτα του προσώπου του, δια να βρέξη τα στεγνά του χείλη με το δροσερόν νερόν της εκεί πλησίον ρεούσης πηγής.
Στηριζόμενοι εις τους κορμούς γηραιών πλατάνων εγώ και προσφιλέστατός μου συνοδοιπόρος ανταλλάσσομεν τας σκέψεις και τας εντυπώσεις μας, ενώ τα βλέμματά μας πλανώνται εδώ και εκεί επί του εκτεταμένου τριγύρω μας ορίζοντος.
Από την θέσιν μας δε βλέπομεν το βόρειον και βορειοδυτικόν μέρος των τειχών της Θεσσαλονίκης. Είναι καταμαυρισμένα από την πολυκαιρίαν, από του ανωμάλου εδάφους, εντός του οποίου βυθίζονται, μέχρι των υπερυψήλων, υπερηφάνων, επάλξεών των.
Αλλ’ οι στρατώνες του πυροβολικού και του ιππικού, οι οποίοι φαίνονται και αυτοί, είναι κατάλευκοι και καινουργείς. Και υπό την έποψιν ταύτην εμποιούν καταφανή αντίθεσιν προς τα προαιώνια τείχη, τα συμβολίζοντα το παρελθόν της πόλεως. Τουναντίον οι στρατώνες είναι της σημερινής κυριαρχίας τα τρανότατα και τα αδιαφιλονίκητα τεκμήρια.
Η δε χώρα, την οποίαν έχομεν απέναντί μας, σχηματίζεται εις πεδιάδα ανώμαλον και λοφώδη, περιβαλλομένην από όρη και προεκτεινομένην μέχρι του Θερμαϊκού κόλπου. Επί της εκτεταμένης ταύτης γης μόνον αραιοί τινες συνοικισμοί, ανάξιοι λόγου, ανακύπτουν. Η δε ερημία, η μόνωσις και η οικτρά εγκατάλειψις συσφίγγουν την καρδίαν και καθιστούν αραιάν και διακεκομμένην την συνομιλίαν μου μετά του πλησίον μου ισταμένου φίλου. […]
Υ.Γ. Το banner έγινε για τις ανάγκες της κοινής έκθεσης «Η Σταυρούπολη στη λογοτεχνία, Νεότητα», τον Μάιο του 2002. Το κείμενο συμπεριλήφθηκε στο πρώτο τεύχος του περιοδικού «το κλειδί της ΠΟΛΗΣ», τον Δεκέμβριο του 2005, στο ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΗΣ, Ι.
11 σχόλια:
Το κειμενο ειναι καταπληκτικο.Ομως ο καημενος ο ΒΕΝΙ τι δουλια εχει με την διαπλατυνση;Αυτος παντα αγαπουσε πολυ τη Σταυρουπολη,αποδειξη ειναι η επιχορηγηση!!! προς την ΙΡΙΣ και η συνεπεια που τον διεκρινε παντα ως προς τις πολιτιστικες του υποχρεωσεις σαν υπουργος.Αλλα ετσι ειναι δρυος πεσσουσης πας ανηρ ξυλευεται.
Από πλευράς κεντρικής εξουσίας ο υπουργός πολιτισμού Ευάγγελος Βενιζέλος και ο υφυπουργός αθλητισμού Γεώργιος Φλωρίδης και από πλευράς τοπικής αυτοδιοίκησης ο δήμαρχος Σταυρούπολης Σπύρος Μπαρούτας είναι οι παράγοντες που ενέταξαν τη διαπλάτυνση της οδού Λαγκαδά στο πρόγραμμα Ελλάδα 2004.
Αυτοί λοιπόν και τα επιτελεία τους (τεχνικά και πολιτικά) χρεώνονται και τον σχεδιασμό και την εξασφάλιση χρηματοδότησης για το συγκεκριμένο έργο.
Πολύ πριν πέσει η δρυς έγινε το κακό, όταν ακόμα ήταν όρθια και ακμάζουσα.
Kαι ένα συμπληρωματικό ερώτημα. Γιατί ένα τμήμα, μήκους τουλάχιστον 1000μ. μετά τον "Αρβανιτίδη" εξαιρέθηκε του βοηθητικού παράδρομου? Αν οι αυτοί έγιναν για να εξυπηρετείται η εμπορική δραστηριότητα των καταστημάτων, τότε πώς γίνεται να κτίζονται κτίρια καταστημάτων με άμεση πρόσβαση στις λωρίδες ταχείας κυκλοφορίας? Αυτοί που έκαναν την τροποποίηση - και σίγουρα τροποποίηση πρόσφατη είναι και το αποδεικνύει η μαζική ανοικοδόμηση αυτού του τμήματος - δεν σκέφτηκαν πως με τις σταθμεύσεις των αυτοκινήτων των πελατών των νέων καταστημάτων, θα δυσχεραίνεται την κυκλοφορία?
Άντε μετά να μην γίνεις καχύποπτος. Δες προσεκτικά, αγαπητέ satanasso τις δύο δεσπόζουσες ιδιοκτησίες στο συγκεκριμένο τμήμα. Ο παράδρομος τους έκοβε στη μέση. Μπα, καμία τροπολογία. Από την αρχή έτσι πρέπει να σχεδιάστηκε. Τα άθλια οικοδομήματα που ξεφύτρωσαν, απλώς επωφελήθηκαν μιας και δεν μπορούσε η εξαίρεση να φωτογραφίζει ιδιοκτησίες αλλά να ξεγελάει το μάτι.
Μόλις ενημερωθεί το Google Earth θα έχουμε σαφέστερη εικόνα.
Δεν κατάλαβα, ποιός επωφελήθηκε από τι??? ποιά εξαίρεση????
Πολύ καλό άρθρο. Είχα ξεχάσει είναι η αλήθεια πώς ήταν το Κέντρο Πολιτισμού πριν τη Λαγκαδά, ευτυχώς που είχες τη φωτογραφία.
Τα εύσημα ανήκουν στον satanasso, Δείμε.
Η εξαίρεση, satanasso, φαίνεται διά ορατού οφθαλμού.
Και, αν δεν με απατά η μνήμη μου, το ένα κτίσμα έγινε πριν αρχίσουν τα έργα της διαπλάτυνσης. Άρα;
Το θέμα, λοιπόν, κατά πάσαν πιθανότητα, είναι: ο ιδιώτης πρόκαμε και παρενέβη στο σχεδιασμό του έργου αλλά η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν πρόκαμε!
Μνήμη Χαρίλαου Φλωράκη το πρόκαμε, έτσι για το αγωνιστικόν του πράγματος.
Αφού είναι τόσο εύκολο σε οιονδήποτε βυσματούχο ιδιώτη, να τροποποιήσει κοτζάμ μελετάρα οδικής αρτηρίας Ευρωπαικής Συμπρωτεύουσας, τότε γιατί δεν τροποποιήθηκε και το τμήμα του Κέντρου Πολιτισμού "ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ"?
Διότι εκεί δεν υπήρχε «βυσματούχος» ιδιώτης αλλά αιρετός «άρχοντας».
Τι αιρετός "άρχοντας" και κολοκύθια. Ελάτε στην Τερψηθέα, στην Κολοκοτρώνη απέναντι από τους Λαζαριστές, στο νέο ξενοδοχείο. Το παλιό καπνομάγαζο είχε μπρος δημοτικό χώρο, που κάποιοι πάρκαραν και αυτοκίνητα. Έ! αυτός ο χώρος, δημόσιος, ρουφήχτηκε απο το ξενοδοχείο για είσοδό του και δεν μίλησε κανένας!!!!! Κάποοι ρυμοτομούν και τομούν όπως γουστάρουν. Ανέκδοτο: η ελλάδα ευρωπαικό κράτος!!!
Ο μόνος που είχε κάνει σημαία του τη συγκεκριμένη παρανομία ήταν ο, μακαρίτης, Χρήστος Τσακίρης. Δυστυχώς υπάρχουν πολλά παραδείγματα στα οποίαφαίνεται ότι μερικοί είναι πιο ίσοι από τους υπόλοιπους.
Δημοσίευση σχολίου