[...]
Θέτω επομένως τα ερώτηματα:
Είναι τυχαία αυτή η απόλυτη έλλειψη ευαισθησίας σε ζητήματα ποιότητας ζωής των κατοίκων της περιοχής που περιβάλλει την οδό Λαγκαδά;
Είναι τυχαία η προτεραιότητα που δόθηκε στους διερχόμενους οδηγούς και όχι στους πολίτες που βιώνουν το χώρο στην καθημερινότητα τους;
Είναι τυχαία η μηδενική αναβάθμιση της ποιότητας του δημόσιου χώρου που περιβάλλει το δρόμο, των πεζοδρομίων και των διασταυρώσεων;
Σημειώνω ότι σε κανένα άλλο σημείο της Θεσσαλονίκης εντός του συμπαγούς αστικού ιστού δεν έχει σχεδιαστεί δρόμος με τόσο ευνοϊκές για το αυτοκίνητο ρυθμίσεις και τόσο μεγάλη έλλειψη προδιαγραφών για την κίνηση του πεζού! Ακόμη και η οδός Εγνατία που διασχίζει τον ανατολικό τομέα έχει νησίδα πρασίνου που επιτρέπει την τμηματική διέλευση πεζών, μεγαλύτερη συχνότητα φωτεινών σηματοδοτών και αισθητά μικρότερες ταχύτητες!
Είναι γνωστή η μεγάλη διαμαρτυρία η οποία έγινε πρόσφατα με την πρόθεση διαπλάτυνσης της παραλιακής λεωφόρου με την κατασκευή της υποθαλάσσιας αρτηρίας η οποία αφορούσε τον αποκλεισμό των πολιτών από την παραλία.
Πόσο έντονη θα έπρεπε να είναι η διαμαρτυρία για το κατασκευασμένο έργο της Λαγκαδά που αποκλείει την επικοινωνία ολόκληρων Δήμων με εκατοντάδες χιλιάδες κατοίκους;
Τελικά στόχος του έργου είναι απλώς η διευκόλυνση των διερχόμενων οδηγών ή παράλληλη αναβάθμιση της πλέον υποβαθμισμένης περιοχής της πόλης;
[...]
Τα ερωτήματα ανήκουν στον Απόστολο Λαγαρία, ο οποίος καταθέτει στο blog του τη γνώση και την ευαισθησία του για τις κοινωνικές διαστάσεις των χωρικών προβλημάτων.
Συστήνω την ανάγνωση των πονημάτων του για τον απλό λόγο, τον οποίο του τον άφησα ως σχόλιο: Όσο θα πληθαίνουν τα αξιόλογα κείμενα που υπερασπίζονται την ποιότητα και ερευνούν τα αίτια των κακών επιλογών των τύποις αρμοδίων, τόσο θα μειώνεται η αυτοπεποίθηση των αδαών όταν «σχεδιάζουν» και αποφασίζουν. Το ελπίζω, δηλαδή.
7 σχόλια:
Ολες οι υποθεσεις ειναι απο χερι χαμενες,αν δεν ευαισθητοποιηθουν οι πολιτες.
Καλώς σε βρήκα. Εμείς οι "χαμουτζήδες" δεν γνωρίζουμε τι τραβάνε τα "καρντάσια" από τους ηλίθιους που σχεδιάζουν και τα λαμόγια που κατασκευάζουν, και τούμπαλιν. Άρα ενημερωνόμαστε, ευαισθητοποιούμαστε, κινητοποιούμαστε -με ευφάνταστους πλέον τρόπους και όχι μόνο τους κλασικούς- και τους ταρακουνάμε! Τα τελευταία 20 χρόνια απέδειξαν ότι άλλος τρόπος δεν υπάρχει!
Πόσοι πολίτες προβοκάτορα να ευαισθητοποιηθούν και πώς αυτή η ευαισθητοποίηση θα γίνει αποτελεσματική πολιτική πράξη ώστε να μην είναι οι υποθέσεις αυτές χαμένες από χέρι; Γερνάω, το ακούω, το ενστερνίζομαι, αλλά ακόμα το περιμένω.
Καλώς ήλθες λωτοφάγε, και στο blog και στη Θεσσαλονίκη, αν διάβασα καλά σε κείμενό σου. Ενημέρωση, ευαισθητοποίηση, κινητοποίηση. Για ρουτίνα μου μοιάζει. Εκείνο το «με ευφάνταστους τρόπους» με εξιτάρει, αλλά θα συμφωνείς, φαντάζομαι, πως είναι ζητούμενο στην ελληνική πραγματικότητα. Κόβουν και ράβουν οι σχεδιάζοντες και οι επωφελούμενοι.
Η ευαισθητοποίηση προέχει και πρωτεύει. Το να φωνάζουμε το δίκιο υπερτερεί. Έστω και αν
"δεν είν' εύκολες οι θύρες
αν η χρεία τες κουρταλεί".
Τουλάχιστον εμείς δεν εφησυχάσαμε!!!...
Καλημέρα από το βροχερότατο (επιτέλους) Τζάντε!
Καλώς τη δεχτήκατε τη βροχή αγαπητέ μου Π.Κ.
Προέχει, φυσικά, ό,τι προέχει προέχει. Το επόμενο βήμα όμως; Μήπως οι λίγοι ευαισθητοποιημένοι απλώς πληγώνονται όταν βλέπουν και βιώνουν την ασχήμια και οι χοντρόπετσοι πατάνε γκάζι, πετάνε κι από το ανοιχτό παράθυρο το αρωματισμένο χαρτομάντιλο και βλαστημάνε, κι αυτοί, τους άσχετους που σχεδίασαν δρόμο ταχείας κυκλοφορίας και τον γέμισαν φανάρια;
Τσαλίμι, φοβάμαι πως όταν ήταν να αντιδράσουμε, δεν αντιδράσαμε. Φοβάμαι πως επαναπαυτήκαμε στην ηρεμία μας και ενώ είχαμε τις πληροφορίες δεν τις αξιοποιήσαμε παλαιότερα και μείναμε σε ανέξοδες φωνές μόνο. Δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια θεραπερίας, αλλά μόνο ασπιρίνες. Πρέπει να γίνουν επιτέλους οι διαβάσεις και να τοποθετήσει η ΔΕΚΕ ηχοπετάσματα ή δέντρα.
σ.σ. καιρό είχα να σε επισκεφτώ είναι η αλήθεια, αλλά έτρεχα.
Διάβασα κάπου για ηχοπετάσματα και κατατρόμαξα. Εκεί να δεις απομόνωση και οριστική απομάκρυνση της Άνω Σταυρούπολης από την Κάτω.
Προφανώς θα υπάρχουν λύσεις, έστω και εκ των υστέρων αλλά, αγαπητέ μου Δείμε, το χεράκι τους στο στραβό αυτό έργο το έβαλαν και άτομα της τοπικής κοινωνίας και συνεχίζουν, με τον ένα ή άλλο τρόπο, να είναι ακόμα μέσα στα πράγματα. Δυστυχώς.
Δημοσίευση σχολίου