Χειμερινοί κολυμβητές, για γούρι!

Πριν δεκαπέντε χρόνια, στήθηκε ένα τριήμερο εκδηλώσεων, μέσα και γύρω από το ερειπωμένο κουφάρι της Μονής Λαζαριστών, στη Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης.
Ο δηλωμένος σκοπός ήταν η διάσωση και αξιοποίηση του ιστορικού κτιρίου.
Το τριήμερο κατέληξε σε μια συναυλία των Χειμερινών Κολυμβητών η οποία ήταν μαγευτική. Για πρώτη φορά οι Θεσσαλονικείς περπάτησαν στην αυλή της Μονής και την συνέδεσαν με πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Τώρα είναι γνωστό πια το Φεστιβάλ της Μονής Λαζαριστών και όλα όσα φιλοξενούνται και στεγάζονται στον χώρο.


Φέτος, το ίδιο συγκρότημα, εμφανίζεται σε έναν άλλο χώρο, που επίσης διεκδικείται από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, το Στρατόπεδο Παύλου Μελά.
Η ζωή μπορεί να κάνει κύκλους και να είναι ο επόμενος καλύτερος και ομορφότερος από τον προηγούμενο.

Υ.Γ. 1
Αυτό το post κανονικά είχε ημερομηνία"Παρασκευή 30 Ιουνίου 2006". Κατάφερα όμως και μπέρδεψα τόσο τα πράγματα, που το τοποθετώ εδώ, πριν κάνω μεγαλύτερη ζημιά. Γιατί άραγε δεν μπορώ να βάλω ξανά ή άλλη φωτογραφία σε παλιότερο post;

Υ.Γ. 2

Μιας και μπερδεύτηκαν τόσο γλυκά οι ημερομηνίες και επειδή η συναυλία έχει ήδη γίνει, ας δημοσιεύσω και τα λίγα λόγια που άκουσαν σαν καλησπέρα οι 400 περίπου θεατές, το βράδυ της 6ης Ιουλίου, από το τσαλίμι, με την επίσημη ιδιότητά του, του αντιδημάρχου πολιτισμού Σταυρούπολης:

Βρισκόμαστε μέσα στο στρατόπεδο Παύλου Μελά. Είναι Πέμπτη 6 Ιουλίου του 2006.
Βρισκόμαστε εδώ για να παρακολουθήσουμε μια συναυλία, ενός καλού ελληνικού σχήματος, οργανωμένη από το Γραφείο Πολιτισμού ενός Δήμου των Δυτικών συνοικιών της Θεσσαλονίκης, στα πλαίσια των καλοκαιρινών πολιτιστικών του εκδηλώσεων.
Γι’ αυτό βρισκόμαστε εδώ, δεν είναι όμως καθόλου τόσο απλά και συνηθισμένα τα πράγματα.
Τα κτίρια που βρίσκονται πίσω μου, χαρακτηρίζονται το 1910 ως «νεόδμητα», κουβαλάνε δηλαδή στα ντουβάρια τους έναν ολόκληρο αιώνα.
Από το πεύκο πίσω μου, καθώς ξεκινήσαμε να στήνουμε την εξέδρα, πέταξε ένα πουλί με
έντονο χρώμα. Τσαλαπετεινός είπα, μέσα μου, γιατί τόσα χρόνια δίπλα στο τσιμέντο, ξέχασα. Το μεσημέρι ξεκίνησαν τα τζιτζίκια. Εδώ, στο κέντρο της πόλης, υπάρχει ακόμα ελεύθερη, καθάρια φύση.

Το στρατόπεδο Παύλου Μελά θα το συναντήσετε σε λίγα βιβλία ιστορικά και σε ακόμα λιγότερα λογοτεχνικά. Θα το συναντήσετε και σε διηγήσεις που φέρνουν δάκρυα στα μάτια. Συνδέθηκε με καθεστώτα κατοχής και ανελευθερίας κι ας έχει το όνομα ενός μαχητή της
Ελευθερίας. Το 1910 ο γυμνασιάρχης του ελληνικού γυμνασίου, πήρε τους μαθητές
του, διέσχισε την πόλη και τους πήγε στη Λητή. Λίγο πριν το Δερβένι, έστρεψε το βλέμμα του πίσω και είδε τα κατάλευκα, νεόδμητα κτίρια του στρατοπέδου του οθωμανικού πυροβολικού και πίσω τα μαυρισμένα τείχη της πόλης και τον κυρίεψε εθνική θλίψη.
Ο ποιητής, δεκαετίες μετά, καταγράφοντας την φασιστική κατοχή, χαρακτηρίζει τον τόπο «Μαύρο», «Θλιβερό». Με το νερό του σάπιο, να μην καθρεφτίζει ουρανό.

Όλα αυτά όμως είναι πια ΙΣΤΟΡΙΑ. Και για έναν τόπο, το να έχει ιστορία, είναι ευλογία.
Αυτός ο χώρος, το στρατόπεδο Παύλου Μελά, έχει βαρύ ιστορικό φορτίο, έχει κτίρια με αναγνωρισμένη αρχιτεκτονική αξία, έχει χώμα απάτητο και ήρθε η ώρα να δώσει ανάσα και χαρά στην πόλη που το φιλοξενεί.

Το καλό ελληνικό σχήμα που θα δώσει συναυλία απόψε, είναι οι Χειμερινοί Κολυμβητές. Είναι το ίδιο σχήμα, που δεκαπέντε, ακριβώς δεκαπέντε, χρόνια πριν φέραμε να τραγουδήσει πρώτο, σ’ έναν χώρο που έμοιαζε πολύ μ’ αυτόν εδώ, την αυλή της Μονής Λαζαριστών. 4 Ιουλίου του 1991. Και πάλι φορτηγά του Δήμου Σταυρούπολης, ξεμπάζωναν μιαν άγρια αυλή, και πολίτες της Θεσσαλονίκης ανεκάλυπταν ένα υποβλητικό σκηνικό για πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Το Γραφείο Πολιτισμού που οργάνωσε τον κύκλο εκδηλώσεων στον οποίο εντάσσεται και η
συναυλία των Χειμερινών Κολυμβητών είναι φυσικά το Γραφείο Πολιτισμού του Δήμου
Σταυρούπολης, ο οποίος, εδώ και δεκαετίες, σε μεγάλα ζητήματα χαράσσει πολιτική πόλης. Πολιτιστικό Κέντρο των Δυτικών Συνοικιών έβαζε σαν στόχο στη δεκαετία του 1980 για την Μονή Λαζαριστών ο αείμνηστος Χρήστος Τσακίρης. Το «Δυτικό Τόξο», ο άξονας πρασίνου και πολιτισμού που ξεκινάει από το άλσος των Συκεών και καταλήγει στις εκβολές του Δενδροποτάμου, στη Μενεμένη, διατρέχοντας όλες τις Δυτικές Συνοικίες και με κέντρο βάρους του το στρατόπεδο Παύλου Μελά ήταν η πρόταση του Σπύρου Μπαρούτα στη δεκαετία του 1990. Και στη δεκαετία του 2000, ο Διαμαντής Παπαδόπουλος αναλαμβάνει το βαρύ φορτίο να καταθέσει την πρόταση αξιοποίησης του Στρατοπέδου Παύλου Μελά ώστε να καταστεί το Μητροπολιτικό Πάρκο των Δυτικών Συνοικιών.

«Ζωή στη γειτονιά, ομορφιά στην πόλη», ονομάζεται ο κύκλος εκδηλώσεων του Δήμου Σταυρούπολης και, ναι, ήρθε η ώρα , η Σταυρούπολη αλλά και η Πολίχνη, η Νεάπολη, οι Αμπελόκηποι, η Μενεμένη, ο Εύοσμος, το Ελευθέριο-Κορδελιό και οι Συκιές και ο Άγιος Παύλος και η Τριανδρία και η Θεσσαλονίκη, ακόμη και η Καλαμαριά και όλος ο κόσμος να νιώσει γειτονιά του και σπίτι του, και κυρίως κήπο του αυτό εδώ το Στρατόπεδο, που το ΝΕΡΟ ΤΟΥ ΘΑ ΚΑΘΡΕΦΤΙΖΕΙ ΠΛΕΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ.

Σας ευχαριστώ που είστε εδώ, σας προσκαλώ να μας ακολουθήσετε και στις άλλες γειτονιές μας, μέχρι τον Σεπτέμβριο, τότε που θα ξαναγυρίσουμε εδώ, στον ίδιο χώρο, στο τριήμερο πανηγύρι του Σταυρού, στα μέσα του Σεπτέμβρη για να αποχαιρετίσουμε μαζί το καλοκαίρι.

Καλή διασκέδαση.