Ένα θεατρικό έργο που βράζει το αίμα του. Μια καντίνα που το
αφεντικό της το μπουμπουνάει το καφτερό στα καλούδια του μέχρι που καίγεται και
η δική του γούνα. Ένα κράτος που ξαμολάει τη βία του όπως ξέρουν να κάνουν τα
κράτη, με το βούρδουλα και το χαφιέ, με τα ναρκωτικά και τη σφαίρα αν
χρειαστεί. Εφηβικές καρδιές που εξακολουθούν να λένε το σ' αγαπώ μ' ένα
τραγούδι. Ο έρωτας που μπορεί ν' ανθίσει μέσα στην ασχήμια επειδή είναι έφηβος
και αντέχει κι ονειρεύεται.
Ένα θεατρικό έργο γραμμένο στις
πύρινες ημέρες του Δεκέμβρη του 2008. Ένας εφηβικός έρωτας που δεν είναι μόνο
αυτό που φαίνεται. Μια καντίνα στο μέσον μιας πλατείας δεν προσφέρει μόνον
σάντουιτς και αναψυκτικά· γίνεται το κέντρο του κόσμου. Ένα πτυχίο δεν σε
οδηγεί, ειδικά στην Ελλάδα που γνωρίζουμε, σ’ αυτό που σπούδασες. Μια μαθητική
έξοδος σε νυχτερινό κέντρο η οποία δεν τελειώνει απλώς με πονοκέφαλο το
ξημέρωμα. Τα τραύματα από την μετεμφυλιακή Ελλάδα πλαισιώνονται από νέες
πληγές, που βαθαίνουν στον καιρό της κρίσης. Ειδικά στρατοδικεία τότε,
ανεξέλεγκτη αστυνομική καταστολή τώρα. Το μονοπώλιο της βίας από το κράτος
έρχεται αρνητικός καταλύτης και τρυπώνει, απρόσκλητο, στις καρδιές νεαρών
αγοριών και κοριτσιών. Ο θάνατος φεύγει από τα δελτία των ειδήσεων και φωλιάζει
στις καρδιές και στο μυαλό παιδιών που έχασαν αναίτια τον φίλο τους. Ποιες
είναι οι αιτίες της αϋπνίας ενός σύγχρονου Έλληνα ή μιας Ελληνίδας; Πόση ελπίδα
κρύβει μια εφηβική ερωτική εξομολόγηση;
Η ΚΑΝΤΙΝΑ, εκτός από καντίνα,
χώρος συνεύρεσης και τέρψης, σύμφωνα με
την αγγλική ετυμολογία της, είναι και μια αποφασιστική και ελπιδοφόρα δήλωση:
Μπορώ (can) επειδή είμαι έφηβος (teen).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου