Τουρισμός στη Δοϊράνη (από την άλλη μεριά)

Από πού νομίζατε θα άρχιζα;
Αυτοί οι μάγκες κάνουν στα κάρβουνα κάτι μεζέδες ασύλληπτους.

Η σπεσιαλιτέ είναι κάτι τυλιχτάρια (έξω σκέπη, μέσα κοψίδια)
που μοιάζουν αλλά δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τη σεφταλιά.
Συνοδεύτηκαν με εγχώρια μπύρα, ευτυχώς κρύα.

Τον χώρο μας τον περιέγραψαν σαν την Καλλιθέα των Σκοπιανών.
Καμία σχέση.
Κόσμος πάντως, πολύς.
Στην (κάπως λασπώδη) παραλία της λίμνης Δοϊράνη (από την άλλη μεριά),

κάτω από τα (πολλά) δέντρα,

με καλές υποδομές (πάρκιγκ, τουαλέτες και μπάρμπεγκιου).

Στην παραλία, τα κλασσικά σωσίβια, τα αντιηλιακά (πολλά αντιηλιακά),

τα συνηθισμένα (σε τέτοιους χώρους) πιτσιρίκια
που παίζανε σε κάτι λοφάκια ανάμεσα σε μπάζα και άμμο.

Στο βάθος ελληνικό χωριό,

ο καθαρός ουρανός του Αυγούστου

και το δέντρο καταμεσής της λίμνης.

Α! έβαλα και βενζίνη, φθηνότερη από την ελληνική
και κατά πως λένε οι συγχωριανοί μου
και πολύ καλής ποιότητας.