Πέμπτη, Ιουλίου 24, 2008

Όταν δεν γίνονται αγώνες, μας σφίγγουν οι αγωνίες

Παραχωρήθηκε το στρατόπεδο Μεγάλου Αλεξάνδρου στο Δήμο Αμπελοκήπων. Δόθηκαν 161,5 στρέμματα. "Ο στρατός θα κρατήσει μόλις 50 στρέμματα μέχρι να μετακομίσει και η τελευταία μονάδα του, ταυτόχρονα με τις μονάδες του στρατοπέδου Παπακυριαζή στον Εύοσμο", (εφ. Αγγελιοφόρος, 24/7/2008). Το γεγονός το αναφέρει με δελτίο τύπου του και ο Δήμος Αμπελοκήπων.


Τα 50 στρέμματα στα 212 είναι περίπου 25%. Και χαρακτηρίζονται "μόλις".
Ενώ το 10% των 380 στρεμμάτων του Παύλου Μελά χαρακτηριζόταν από την διοίκηση του Δήμου Σταυρούπολης "τσιμεντοποίηση του στρατοπέδου".
Σημασία έχει πως το στρατόπεδο του Παύλου Μελά, κατά πάσα πιθανότητα θα χαθεί. Η αιτία είναι η πολιτική στάση της διοίκησης του Δήμου Σταυρούπολης. Ουσιαστικά δεν το ήθελε, είτε επειδή δεν μπορούσε να το διαχειριστεί είτε επειδή το ενέπλεξε στο κομματικό παιχνίδι των προηγούμενων βουλευτικών εκλογών.
Χωρίς κανέναν ενδοιασμό, απώλεσε την ευκαιρία να αξιοποιήσει τον υψηλό βαθμό ετοιμότητας της προηγούμενης διοίκησης με τη μελέτη που της είχε αφήσει και στην οποία η νυν διοίκηση δεν προσέθεσε ούτε ένα γράμμα.
Επικαλείται συνεχώς ένα νεφελώδες μητροπολιτικό πάρκο σε ολόκληρο το στρατόπεδο (όλα ή τίποτα για να πάμε στο τίποτα), ενώ λίγα μέτρα πιο πέρα (πάλι εκ των υστέρων και χωρίς καμία προετοιμασία) διεκδικεί ακόμα ένα μητροπολιτικό πάρκο στο χώρο του πρώην εργοστασίου ΔΙΑΝΑ, αφού χάθηκε η μάχη της ιδιοκτησίας. Λόγια μεγάλα και όπως επισημαίνει ο Μάκης Βοϊτσίδης στον σημερινό "Αγγελιοφόρο" στην τελευταία σελίδα: "Ή οι δήμαρχοι συντάσσονται με τις λαϊκίστικες τακτικές που ευδοκίμησαν στις περιοχές τους και γίνονται ευχάριστοι ή προχωρούν σε ρήξεις και γίνονται χρήσιμοι".
Εκτός από την οικολογική μπλόφα (όλο πράσινο, ούτε κυβικό τσιμέντο) έκανε και μία εντυπωσιακή ρελάνς στον στρατό (κρατήστε τα διατηρητέα) λες και το στρατόπεδο είναι μόνο χώμα ή μόνο κτίσματα για να τεμαχίζεται μ' αυτόν τον τρόπο. Όλο είναι ιστορικός τόπος και χρειάζεται περισσότερη σοβαρότητα από το να δίνεις (Δήμε Σταυρούπολης) καθρεφτάκι στον ιθαγενή (ηγεσία στρατού), λες κι αν ήθελε ο στρατός να κάνει εκεί Μουσείο δικό του θα χρειαζόταν τον Δήμο Σταυρούπολης να του το προτείνει!

Για το πόσο αξία έχει η ετοιμότητα μιας δημοτικής αρχής, για το τι σημαίνει αγωνίζομαι να αποκτήσω και αποκτώ γη στο Δήμο μου, για το τι σημαίνει πολιτική διορατικότητα και αποτελεσματικότητα, δημοσιεύω εδώ και το αφιερώνω στο δήμαρχο Σταυρούπολης κ. Σάββα Σερασίδη, το κείμενο που μου έδωσε ο Χρήστος Τσακίρης (1939-2005) για το πώς αγοράστηκε η Μονή Λαζαριστών. Το κείμενο είναι προφανώς του 1997, με αφορμή τα εγκαίνια της Μονής Λαζαριστών, όπως και το δικό μου. Δεν γνωρίζω αν δημοσιεύτηκε αλλού, ούτε το γνώριζα μέχρι που μου το έδωσε λίγο πριν φύγει αιφνιδιαστικά από τη ζωή. Ευτυχώς πρόλαβε να δει την αναμνηστική πλάκα σε τοίχο της Μονής που τον μνημονεύει. Δεν έχει μεγάλη σημασία πως η Μελίνα τότε δεν τόλμησε να δώσει τη Μονή στο Δήμο και προτίμησε το διορισμένο νομάρχη. Σημασία έχει πώς συμπεριφέρθηκε ο Χρήστος Τσακίρης, δήμαρχος Σταυρούπολης από το 1979 έως το 1990.


Στις 21 Σεπτέμβρη έγιναν τα εγκαίνια ενός μεγάλου και σημαντικού έργου, του Πολιτιστικού κέντρου Δυτικής Θεσσαλονίκης της Μονής των Λαζαριστών.
Μετά από πρόσκληση της διυπουργικής επιτροπής παραβρέθηκα με μεγάλη χαρά και περηφάνια. Με λύπη μου όμως άκουσα από τους υπουργούς κατά την ομιλία τους να αναφέρονται ξερά και μόνο ότι η Μονή Λαζαριστών αγοράστηκε το 1987 με απόφαση της τότε υπουργού πολιτισμού της αείμνηστης Μελίνας. Τα ίδια επανέλαβε και ο Δήμαρχος κ. Μπαρούτας προσθέτοντας ότι ευχαριστούμε όλους όσους συνέβαλαν «έστω και την προηγούμενη διοίκηση».

Θεώρησα και καθήκον μου και υποχρέωσή μου, ν’ απευθυνθώ στον τοπικό τύπο για να ενημερώσω το, πώς έφτασε η Μελίνα στην απόφαση αυτή και κυρίως το «έστω και την προηγούμενη διοίκηση» του κ. Μπαρούτα.

Τον Σεπτέμβρη του 1983 προσλάβαμε στον Δήμο μας τον Αρχιτέκτονα Μηχανικό κ. Αθανασόπουλο Γεώργιο που μέχρι τότε ο Λήμος μας δεν είχε κανένα τεχνικό. Σε μια περιοδεία που κάναμε μαζί για να του δείξω και να γνωρίσει τον Δήμο μας περάσαμε και από την Μονή Λαζαριστών η οποία -θα θυμούνται όλοι- τότε ήταν ένα ερείπιο. Μόλις είδε ο κ. Αθανασόπουλος την Μονή και αφού την επισκέφτηκε πολλές φορές και ερευνώντας μάλιστα στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης το αρχείο της, μου εισηγείται ότι αυτό μπορεί και πρέπει να γίνει πολιτιστικό κέντρο Δυτικής Θεσσαλονίκης. Αφού το συζήτησα με την παράταξή μου του έδωσα την εντολή να ασχοληθεί με την Μονή Λαζαριστών. Παρόλο το φόρτο δουλειάς που είχε εκείνο τον καιρό γιατί είχαμε αρχίσει πολλά έργα δι’ αυτεπιστασίας, σε δύο μήνες μέσα, δουλεύοντας και πολλές φορές πέρα από το ωράριό του εθελοντικά, μου παραδίδει μια πρώτη μελέτη λειτουργικότητας της Μονής που προέβλεπε και θέατρο στον αύλειο χώρο της. Επί πλέον και ένα τοπογραφικό της Δυτικής Θεσσαλονίκης που απεικόνιζε την Μονή που ήταν στο κέντρο όλων των Δήμων της Δυτικής Θεσσαλονίκης.
Για να εφαρμοστεί όμως η μελέτη πρώτα πρώτα έπρεπε να αγοραστεί η Μονή Λαζαριστών και όλος ο αύλειος χώρος της που στο σύνολο τους είναι 13 στρέμματα και ανήκε στους Λαζαριστές. Συναντήθηκα με τον εκπρόσωπο των Λαζαριστών που ήταν ο δικηγόρος κ. Καμηλιέρης και του ανέπτυξα τις σκέψεις μας και τις επιδιώξεις μας για τον χώρο αυτόν.
Ο κ. Καμηλιέρης αφού συζήτησε με τους ιερωμένους Λαζαριστές μου απάντησε ότι ζητάει το ποσόν των 150.000.000 δρχ. για να παραχωρήσει αυτόν τον χώρο στον Δήμο.

Στις αρχές του 1984 μεταβαίνω στην Αθήνα με ένα αντίγραφο της μελέτης στα χέρια και συνάντησα τον κ. Λαλιώτη ο οποίος εκείνο τον καιρό ήταν επικεφαλής της γραμματείας Νέας Γενιάς που ήταν νεοσύστατη.
Του έδειξα την μελέτη, του ανέπτυξα το τι σκοπεύουμε γι’ αυτόν τον χώρο και αφού την πρόσεξε με μεγάλη προσοχή, μου έδωσε συγχαρητήρια. Φυσικά του ζήτησα χρήματα για την αγορά του χώρου. Η απάντησή του ήταν ότι «η λειτουργία της γραμματείας Νέας Γενιάς δεν μου επιτρέπει να δώσω χρήματα για αγορά οικοπέδων. Εάν το απαλλοτριώσετε και το αναπαλαιώσετε δεσμεύομαι να το εξοπλίσω από έπιπλα, κουρτίνες κτλ. πλήρως».

Λίγο καιρό αργότερα, κατόπιν πρόσκλησης του τότε νομάρχη Θεσσαλονίκης Λυκούργου Σακελλάρη, συναντιέμαι στο γραφείο του με τον κ. Γεώργιο Παπανδρέου, ο οποίος ήταν υπεύθυνος ενός προγράμματος της Ε.Ο.Κ. που ζητούσε οικόπεδα δημοτικά για να ανεγείρει πολιτιστικά κέντρα. Του ανέφερα για τη Μονή Λαζαριστών αλλά η απάντησή του ήταν αρνητική γιατί τι πρόγραμμα της Ε.Ο.Κ. τον δέσμευε ρητά να μην ξοδέψει χρήματα για αγορά οικοπέδων.
Μετά μεταβαίνω πάλι στην Αθήνα και συναντιέμαι με τον αείμνηστο Τρίτση ο οποίος ήταν εκείνο τον καιρό υπουργός Χωροταξίας Περιβάλλοντος και Δημοσίων Έργων. Του παρουσιάζω και του αναπτύσσω την μελέτη του κ. Αθανασόπουλου και παράλληλα του ζητάω χρήματα για την απαλλοτρίωση της Μονής. Αφού ερεύνησε την μελέτη με λεπτομέρεια μου δίνει συγχαρητήρια και μου αναφέρει ότι στο υπουργείο του δεν υπάρχει κωδικός που να διαθέτει χρήματα για απαλλοτριώσεις, αλλά «αν την απαλλοτριώσετε αναλαμβάνω να την αναπαλαιώσω». Σε ερώτησή μου «ποιο υπουργείο έχει δικαίωμα να την απαλλοτριώσει» μου απαντάει «το υπουργείο Πολιτισμού».
Το καλοκαίρι του 1984 επισκέπτομαι την αείμνηστη Μελίνα μαζί με τον αρχιτέκτονα του Δήμου μας κ. Αθανασόπουλο. Έμεινε κατάπληκτη από την μελέτη και γενικά για τις επιδιώξεις μας. Μας διαβεβαίωσε ότι το υπουργείο Πολιτισμού είναι αρμόδιο για την απαλλοτρίωση της Μονής αλλά δεν μπορεί με κανένα τρόπο να διαθέσει το ποσό των 150.000.000 δρχ. γιατί δεν έχει. Και μεταξύ σοβαρού και αστείου μας λέει ότι δεν την δίνουνε λεφτά αφού στο υπουργείο της δίνεται μόνο το 0,8 με 1τοις εκατό του κρατικού προϋπολογισμού και ότι λέει στους υπουργούς οικονομικών «δώστε μου μόνο μια ουρά από ένα αεροπλανάκι» γιατί εκείνο τον καιρό γινόταν η αγορά του αιώνα όπως είχε χαρακτηριστεί.
Εκφράζοντας την απογοήτευσή μου από την απάντησή της, την λέω «δηλαδή Μελίνα» - ας σημειωθεί όχι επιθυμούσε να την φωνάζουν με το όνομά. της – «δεν γίνεται τίποτε, πάνε τα όνειρά μας και τα οράματά μας γι αυτόν τον χώρο». «Όχι Δήμαρχε» μου λέει «θα το απαλλοτριώσεις εσύ σαν Δήμος μέσα σε τρία χρόνια από τα λεφτά που θα συνεισφέρουν και άλλα υπουργεία (Εσωτερικών, ΠΕΧΩΔΕ, Νέα Γεννιά, Πρόνοιας, Νομαρχία Θεσσαλονίκης) και με την παρέμβασή μου σαν μορφή οικονομικής ενίσχυσης προς τον Δήμο σου τα οποία θα διαθέτεις για την απαλλοτρίωση πρώτη εγώ θα κάνω την αρχή με 10.000.000 δρχ».
Μετά από όλα αυτά και ενώ ετοιμαζόμουν να αρχίσω τις επισκέψεις μου στα προαναφερόμενα υπουργεία αναγγέλλεται ότι το 1985 θα γίνει ο εορτασμός της επετείου των 2.300 χρόνων της Θεσσαλονίκης διαθέτοντας η κυβέρνηση γι’ αυτόν τον σκοπό το ποσό των 1.200.000.000 δρχ.

Έτσι το φθινόπωρο του 1984 μετά την εξαγγελία των 2.300 ετών μας καλεί όλους τους Δημάρχους ο Νομάρχης Λυκούργος Σακελλάρης και μας ανακοινώνει να κάνουμε προτάσεις για την εκτέλεση έργων στους Δήμους μας που θα μνημονεύουν την επέτειο των 2.300 χρόνων της Θεσσαλονίκης. Αμέσως του αναφέρω τη η Μονή Λαζαριστών, και αντιδρώντας στην πρότασή μου μού λέει «αν θα πάρεις εσύ 150.000.000 δρχ. τι θα πάρουν οι άλλοι Δήμοι; Σε δύο μέρες να μου φέρετε γραπτές προτάσεις».
Μετά δυο μέρες τον επισκέπτομαι έχοντας στα χέρια μου την μελέτη της Μονής Λαζαριστών. Η αντίδρασή του ήταν μεγαλύτερη επειδή πριν δύο μέρες την είχε απορρίψει.
Μετά από επιμονή μου πείστηκε να μελετήσει την πρότασή μου και ανοίγοντας και προσέχοντας τον φάκελο της μελέτης φωνάζει τον σύμβουλό του κ. Μακράκη και του λέει, «κοίταξε εδώ δίκιο έχει ο Δήμαρχος είναι ένα έργο που πράγματι θα θυμίζει στους Αιώνες την επέτειο των 2.300 χρόνων της Θεσσαλονίκης. Θα δώσουμε 150.000.000 δρχ. στην Δυτική Θεσσαλονίκη για την απαλλοτρίωση της Μονής Λαζαριστών και 150.000.000 δρχ. στην Ανατολική Θεσσαλονίκη για την απαλλοτρίωση της Βίλας Μπιάνκα». Φυσικά η χαρά και η ικανοποίησή μου ήταν απερίγραπτη.

Κατόπιν σε λίγες μέρες μεταβαίνω στην Αθήνα, συναντάω την Μελίνα, της αναφέρω όλα τα ευχάριστα για την Μονή, με συγχάρηκε και μου λέει επί λέξει: «άστο Δήμαρχε τώρα σε μένα». Έτσι το 1987 με απόφαση της Μελίνας απαλλοτριώνεται από την Νομαρχία Θεσσαλονίκης για λογαριασμό του υπουργείου Πολιτισμού με το ποσό των 180.000.000 δρχ. Έτσι έγινε το πρώτο μεγάλο βήμα-άλμα.

Έχοντας υπόψη μου το πρόγραμμα της Ε.Ο.Κ που χειριζόταν ο κ. Γεώργιος Παπανδρέου για ανέγερση πολιτιστικών κτιρίων προσπαθώ το γρηγορότερο να μπει σ’ αυτό το πρόγραμμα και η Μονή Λαζαριστών αφού έχει γίνει τώρα του Δημοσίου. Ορίζεται από το υπουργείο Πολιτισμού και την Νομαρχία Θεσσαλονίκης ο Οργανισμός Ρυθμιστικού Θεσσαλονίκης να χειριστεί όλο το θέμα. Έτσι προβλέπεται στον προϋπολογισμό του ανάλογο ποσό για την σύνταξη αρχιτεκτονικής μελέτης.

Μετά από πολλές παραστάσεις μου και πιέσεις μου στον Διευθυντή του Οργανισμού διότι αρνιότανε λέγοντας «πού θα βρεθούν τόσα λεφτά για την υλοποίησή της», λίγες μέρες πριν την παραίτηση της οικουμενικής Κυβέρνησης Ζολώτα –περίπου το Μάρτιο του 1990 δημοσιεύεται διακήρυξη διαγωνισμού αρχιτεκτονικής μελέτης της Μονής Λαζαριστών. Έτσι το Πολιτιστικό Κέντρο Δυτικής Θεσσαλονίκης -Μονή Λαζαριστών- μπήκε σε τέτοιο κανάλι που μπορούσε να σταματήσει μόνο αν το πολεμούσε κάποιος που τέτοιο πράγμα ήταν αδύνατο να συμβεί γιατί δεν υπήρχε κανένας που δεν ήθελε το πολιτιστικό κέντρο.

Όλα αυτά τα γνώριζε ο κ. Μπαρούτας γιατί όταν συζητούσαμε στο Δημοτικό Συμβούλιο αμέσως μετά το θάνατο της Μελίνας να δοθεί το όνομά της στην αίθουσα του Δημοτικού θεάτρου του Δήμου μας, αφού εξιστόρησα όλα τα
προαναφερόμενα και τον ρόλο που έπαιξε η Μελίνα για την όλη πορεία της Μονής Λαζαριστών έκανα την πρόταση «η Μονή Λαζαριστών να ονομαστεί Πολιτιστικό Κέντρο Δυτικής Θεσσαλονίκης ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ».

Τελειώνοντας θέλω να τονίσω ακόμη ότι μέσα σε όλους αυτούς τους τεχνικούς που ευχαριστούσαν οι ομιλητές για την πραγματοποίηση αυτού του έργου, έπρεπε ξεχωριστά να αναφερθεί το όνομα του αρχιτέκτονα του Δήμου μας κ. Γεωργίου Αθανασόπουλου, γιατί αυτουνού ήταν η έμπνευση και η ιδέα να γίνει η Μονή Λαζαριστών Πολιτιστικό Κέντρο Δυτικής Θεσσαλονίκης. Πράγμα που δεν έγινε.

Τα σχόλια, οι χαρακτηρισμοί και τα συμπεράσματα για όλο αυτό το κείμενό μου τα αφήνω σε σας που το διαβάσατε.

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

σαν δεν μπορεις φας μην καψεις και την πιτα, λενε στο χωριο μου ....αλλα ξεχασα εδω ειναι πολη οταν δεν μπορω να διαχειριστω ενα θεμα, αντι για τη λυση του, ψαχνω αλλα θεματα...........

Ανώνυμος είπε...

ΜΑΓΚΑΣ Ο ΚΥΡΙΖΟΓΛΟΥ!!!
ΕΝΩ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ? Ο ΠΟΛΥΣ ΚΥΡΙΟΣ.. ΛΕΓΕ ΜΕ "ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΟΣΙΑΔΗ Η ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ! Η ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑ ΤΗΣ Τ.Α! Η ΔΙΠΛΟΜΙΣΘΙΑΣ ΕΠΙ 20 ΧΡΟΝΙΑ! Η ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΓΟΡΑΣ!!! ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑΡΧΩΝ!!! Η ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΥΡΕΣΕΩΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΔΙΑ ΗΜΕΤΕΡΟΥΣ ΠΟΥ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΥΝομοταξία!!!..

ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΤΕΡΟ ΤΑΚΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΔΗ.. Η ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΕ ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΤΟΥ! ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ.. ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΕΙ ΔΗΜΟΣΙΑ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΑΡΧΙΑΚΟ ΘΩΚΟ!...

"ΡΙΖΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ"

tsalimi είπε...

Μια βόλτα στην Σταυρούπολη, μια ματιά σε ό,τι έγινε επί Τσακίρη και λίγος διαλογισμός για το τι έγινε αργότερα, για να μας φύγει το κέφι.
Πολύ φροντίδα για το εποικοδόμημα, νομίζοντας πως τελειώσαμε με τις υποδομές.
Ακόμα και τώρα υπονομεύεται το Κέντρο Πολιτισμού Χρήστος Τσακίρης για να γίνει αίθουσα δημοτικού συμβουλίου κι ας μένουν στα κουτιά τους 2500 βιβλία από το 2006 κι ας μην μπορεί να τελειώσει ο διαγωνισμός για τα ράφια τους από τότε, επίσης.
Κατά τα άλλα, όποιος θέλει ας κατέβει για δήμαρχος. Σε λίγο καιρο δεν θα έχει τίποτε να διαχειριστεί αφού τα μεγάλα αποθέματα της συνοικίας χάνονται συνεχώς.
Το βάρος, δυστυχώς, δεν μπορεί να ανήκει μόνο στους εκλεγμένους. Κάποιοι τους εκλέγουν ξανά και ξανά.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Αυτό που με εντυπωσιάζει δεν είναι η λαϊκίστικη λογική της απαισιοδοξίας, αλλά η αντεπιστημονική λογική σύγκρισης πολιτικών 12ετίας και άλλων που κρατούν μόνο 1,5 μήνα. Θα το πε΄ριμενα από κάποιον που απλά θέλει να κάνει προπαγάνδα ακι μάλιστα ανέξοδη ή από κάποιον που βλέπει μόνο ό,τι έχει μπροστά του. Δεν το περίμενα όμως από εσένα, να συγκρίνεις τη δράση του Χρήστου (επί 12 χρόνια δημάρχου) με του Σάββα (μόλις 1,5 χρόνο).

Αλλά για να πούμε και μερικά ακόμα πράγματα, ας θυμήσουμε ότι έφυγε το ΙΚΑ και το Δημαρχείο από το στρατόπεδο (άρα ΚΕΡΔΗΘΗΚΕ ΛΙΓΟΣ ΑΚΟΜΑ ΧΩΡΟΣ). Επιπλέον, η αποδοχή των αιτιάσεων του ΥΠΕΠΘ στο δημόσιο διάλογο της πόλης άνοιξε την όρεξη σε πολλούς ακόμα που ζητούσαν χώρο. Γιατί άραγε σήμερα δεν εμφανίζεται κανείς να διεκδικήσει; Απλά γιατί η "ανίκανη" (κατά τα λόγια της αντιπολίτευσης) διοίκηση έκανε το στρατόπεδο ζήτημα όλης της πόλης και όχι μόνο ένα μικρό τοπικό ζήτημα.

Αλλά πάνω από όλα -καθώς είσαι θετικός επιστήμων θα με καταλάβεις- ας κρίνουμε εκ των υστέρων με μαθηματική λογική και οχι εκ των προτέρων με υποθέσεις. Καλά τα αξιώματα, αλλά τα θεωρήματα καλύτερα.

Για ανώνυμα σχόλια δε σχολιάζω, γιατί η δειλία χτυπά πάντα πίσω από το δημοκρατικό δικαίωμα της ανώνυμης κρίσης χωρίς να κρίνεται ο κρίνων, χωρίς να τολμά να εκθέσει δικές του θέσεις.

tsalimi είπε...

Δύο διευκρινίσεις Δείμε: α) Στο κείμενο γίνεται αναφορά στο Σάββα Σερασίδη μόνο και μόνο για να του υπενθυμίσει την αξία της ετοιμότητας ενός Δήμου σε επίπεδο μελετών και σχεδίων για να μπορέσει να απορροφήσει κονδύλια και να επιτύχει απαλλοτριώσεις χώρων (κάτι που είχε επιτύχει ο Χρήστος Τσακίρης), β) Στο σχόλιό μου γίνεται αναφορά στη δεκαεξαετία ουσιαστικά (Μπαρούτα 12 χρόνια, Παπαδόπουλου 4 χρόνια).

Όσο για τον ενάμισυ χρόνο του Σερασίδη, η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται. Τίποτε δεν δείχνει ότι έχετε στα σκαριά κάποια μελέτη για του Παύλου Μελά. Έχετε;

ο δείμος του πολίτη είπε...

Αχχχχχ, Δεν πειράζει, δε θες να καταλάβεις τι λέω. Ας μείνει ο διάλογος να εξεταστεί στο μέλλον υπό άλλο πρίσμα, για την ταμπακιέρα βέβαια δε μίλησες.

Και βέβαια η μελέτη του στρατοπέδου έπρεπε κατά τη γνώμη σου να γίνει από τη μια μέρα στην άλλη (όταν κάποιοι και μάλιστα ελέγχοντες πλήρως την υπηρεσία έκαναν κοντά 4 χρόνια).

Για την ταμπακιέρα βέβαια τίποτα δεν είπες. Πρόσεχε πότε θες να ταυτίζεσαι και πότε θες να απέχεις. Κράτα σταθερή στάση.

tsalimi είπε...

Ταμπακιέρα:
1. Δεν θέλετε το στρατόπεδο
2. Δεν έχετε καμία προετοιμασία για κάτι μεγάλο
3. Αρέσκεστε σε μεγαλοστομίες και αναγγέλετε μητροπολιτικά πάρκα κατά ριπάς
4. Φταίνε μόνο οι κακοί άλλοι και ποτέ η δική σας ανεπάρκεια

Δείμε, μου είσαι συμπαθής παρόλους τους αφορισμούς σου. Μπορώ και να ταυτίζομαι και να αποστασιοποιούμαι. Τη μονολιθικότητα της πολιτικής του αλάθητου την έχω αμφισβητήσει από το 1981.

Το πνεύμα και το γράμμα του κειμένου ήταν η αξία της ετοιμότητας ενός φορέα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Πάνω σ' αυτό μπορείς να αντιτείνεις ό,τι νομίζεις πως μπορεί να με διαψεύσει. Δεν βλέπω να κάνετε κάτι με προοπτική, ενώ βλέπω μια τακτική εμπλοκής στο κεντρικό κομματικό παιχνίδι.
Η αναφορά μιας διοίκησης ενός δήμου, κατ' εμέ, δεν μπορεί να είναι οι κομματικοί ψηφοφόροι αλλά η τοπική κοινωνία στο σύνολό της. Η αναμέτρηση με την καθημερινότητα είναι εκ των ων ουκ άνευ. Η παρακαταθήκη για το μέλλον χαρακτηρίζει την ουσιαστική πολιτική προσφορά. Μ' αυτό δεν δίστασε να αναμετρηθεί η προηγούμενη διοίκηση. Οι προθέσεις της παρούσας διοίκησης, απλώς, αγνοούνται... Ελπίζω να φανούν τώρα. Από το δεύτερο μισό της δεύτερης χρονιάς και κατά τη διάρκεια της τρίτης, επειδή στην τέταρτη είναι σίγουρο πως θα δεχθούμε καταιγισμό προθέσεων.