Αντί υστερογράφου στο προηγούμενο post

Δεν μας την έχουνε στημένη μόνο οι από πάνω. Κι από δίπλα μας κι από τη γειτονιά μας. Στην καθιερωμένη Σαββατιάτικη επίσκεψη στο Super Market σε μια γειτονική συνοικία, λίγη ώρα μετά την ανάρτηση του προηγούμενου post, πέφτω πάνω σ' ένα ιλουστρασιόν περιοδικό, έκδοση ενός Γενικού Λυκείου. Άρθρο για "Τ' αλώνια του Χαρμάνκιοϊ". Ίσως έχει κάτι που να μ' ενδιαφέρει, σκέφτηκα. Το διαβάζω και μένω άγαλμα. Περισσότερο από το μισό του άρθρου ήταν ξεσηκωμένο, αυτούσιο, από το βιβλίο μου "Από το Βαρδάρι στο Δερβένι". Τρεις από τις επτά φωτογραφίες το ίδιο. Και το εξωφρενικό: αναφορά, τάχα μου, σε πρωτογενείς πηγές. Μα όσο και να ψάξει κανείς στον Δημητριάδη στον οποίο, υποτίθεται παραπέμπουν (χωρίς καμία βιβλιογραφική αναφορά) δεν θα βρει τα κείμενα και τις φωτογραφίες όπως είναι στο κείμενο. Αντίθετα, αν δει κανείς το "Από το Βαρδάρι στο Δερβένι" θα δει πως το κείμενο του περιοδικού προέκυψε με αντιγραφή.

Σε πλαίσιο στην αρχή του κειμένου αναφέρεται πως το κείμενο του τεύχους αυτού είναι αποσπάσματα από το βιβλίο "Από τις αλάνες του Χαρμάνκιοϊ στον Εύοσμο της προσφυγιάς". Δεν το γνωρίζω το βιβλίο, δεν ξέρω κι αν υπάρχει. Στην ιστοσελίδα του Δήμου Ευόσμου όμως, στο Ιστορικό του αρχείο το οποίο επιμελείται ο αξιόλογος ερευνητής Κ. Χατζηκυριακίδης,αναφέρεται μια Εκδήλωση Πολιτιστικού Συλλόγου Κατοίκων Ηλιούπολης "Από το Χαρμάνκιοϊ και το Νέο Κουκλουτζά στον Εύοσμο του σήμερα. Ταξίδι στα μονοπάτια της μνήμης και της παράδοσης" (Μάρτιος 2003).

Θα το αναζητήσω το βιβλίο, αν υπάρχει, επαναλαμβάνω κι ίσως επανέλθω.

Το κείμενο αυτό δεν θα γραφόταν αν στο περιοδικό δεν περίσσευαν οι αναφορές σε ήθος και ποιότητα, τα μεγάλα λόγια και οι κορώνες για το καλό και το άριστο. Αναζήτησα όνομα καθηγητή που να βοηθάει τα παιδιά στην προσπάθειά τους και δεν βρήκα. Βρήκα μια τρισέλιδη συνέντευξη της διευθύντριας του λυκείου όπου και πάλι διαβάζει κανείς όμορφα πράγματα μαζί με συμβουλές προς τους μαθητές και τις μαθήτριες.

Συγγνώμη συναδέλφισσα, κάτι δεν πάει καλά. Ποιότητα και δεοντολογία και σεβασμός στο πνευματικό έργου άλλου πάνε μαζί, δεν πάνε χώρια!