Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 05, 2007

Ένα κουρέλι που τραγούδησε με οργή


Ο κινηματογραφιστής, σεναριογράφος και συγγραφέας Νίκος Νικολαϊδης έφυγε σήμερα 5/9 σε ηλικία 68 χρόνων. Νοσηλευόταν στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών. Είχε γεννηθεί στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου και σκηνογραφία θεάτρου. Εργάστηκε σε δισκογραφική εταιρεία ιδιαίτερα ως σκηνοθέτης διαφημιστικών, σεναριογράφος και παραγωγός [...] Ήταν από τους πιο σημαντικούς σκηνοθέτες και διανοητές της γενιάς του. Ως χαρακτήρας ήταν ευγενής με χιούμορ,εσωστρεφής και μάλλον ευάλωτος. Η κηδεία του θα γίνει το απόγευμα της Παρασκευής από το Νεκροταφείο Κηφισιάς. (Από το site της ΕΡΤ)
Κάνοντας μια βόλτα στις «τροφοδοσίες» πέφτω σε κάτι αμείλικτες παρενθέσεις: (1939-2007) οι οποίες ακολουθούν ένα αγαπημένο όνομα: Νίκος Νικολαΐδης.
Δεν τολμώ να το πιστέψω. Τρέχω στο site της ΕΡΤ. Είναι αλήθεια. Μερικοί άνθρωποι γίνονται με τον τσαμπουκά τους και την ευαισθησία τους, δικοί μας.
Πολύ δικοί μας. Και μας πονάει το φευγιό τους, όσο κι αν το ύμνησαν στη ζωή τους.

3 σχόλια:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Αυτό το νέο με ξάφνιασε είναι η αλήθεια. Ούτε το google news δεν το έγραψε.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ είπε...

Ένας από τους πιο αξιόλογους ανθρώπους της γενιάς του. Ποιός διάβασε τον "Οργισμένο βαλκάνιο" και δεν ταυτίστηκε με τον ήρωα; Ποιος είδε την "Πρωινή περίπολο" και το "Singapore Sling" και δεν συγκλονίστηκε; Η δε τελευταία του προσπάθεια στον κινηματογράφο σημαδεύτηκε από την αντικομφορμοστική παρουσία του Αγγελάκα. Για να δούμε ποιοί θα είναι οι πολιτιστικοί απόγονοί του.

tsalimi είπε...

Δεν ξέρω αν άφησε πίσω του κινηματογραφιστές που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν απόγονοί του, θεατές που θα περιμένουν να δουν στο πανί κάτι αντίστοιχo των δικών του σίγουρα άφησε.