... Τίποτα δεν είναι εύκολο και τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Χρειάζεται μάχη για το παραμικρό, γιατί το γενικότερο κλίμα ευνοεί τα προγράμματα των υποκαταστάτων, όχι τα «στεγνά».
Το «18 Άνω» υπάρχει και αναπτύσσεται μόνο στο βαθμό που παλεύει.
Παλεύει με τους πάντες και παλεύει και σε ένα επίπεδο κοινωνικό.
Από το κράτος δεν υπάρχει τίποτε γι’ αυτά τα παιδιά.
Δεν είναι θεραπεία η συντήρηση.
Τα προγράμματα των υποκαταστάτων δηλαδή δεν είναι θεραπεία.
Έχουν την ιδεολογία της συντήρησης και καλλιεργούν ένα μύθο: ότι οι άνθρωποι που είναι άρρωστοι χρειάζονται μια ουσία που τους λείπει, ένα υποκατάστατο.
Αυτό όχι μόνο αποθαρρύνει τα παιδιά που μπαίνουν τώρα στη χρήση να το παλέψουν για να απεξαρτηθούν -αφού το μήνυμα που περνάει είναι ότι πρόκειται για μία χρόνια, ανίατη νόσο-, αλλά εμποδίζει και το κοινωνικό σύνολο να δεχτεί αυτά τα παιδιά ισότιμα στους κόλπους του.
Εμποδίζει τον εργοδότη να προσλάβει ένα παιδί απεξαρτημένο, εμποδίζει το δικαστή να τον αντιμετωπίσει σαν έναν άνθρωπο τελείως διαφορετικό πλέον από εκείνον που έκανε το αδίκημα για το οποίο δικάζεται, εμποδίζει τον ιδιοκτήτη να νοικιάσει το σπίτι του στο παιδί που προσπαθεί να ξαναστήσει τη ζωή του.
Ειδικά αυτή την εποχή οι δικαστές είναι πολύ αρνητικοί, είναι καταπέλτες.
Αφότου ξέσπασε η ιστορία του παραδικαστικού κυκλώματος, εξαντλούν την αυστηρότητά τους στους τοξικομανείς.
Είναι απαράδεκτα αυτά που συμβαίνουν.
Θεραπεία σημαίνει απεξάρτηση.
Να μπορείς να ζήσεις χωρίς ναρκωτικά και όχι να παίρνεις νόμιμα τα ναρκωτικά, γιατί έτσι παραμένεις σε ένα θεσμοποιημένο περιθώριο.
Σίγουρα η καταστολή δεν λύνει προβλήματα˙ αντιθέτως δημιουργεί.
Ούτε η νομιμοποίηση είναι λύση.
Το ζήτημα είναι να εντοπίσουμε τη ρίζα του προβλήματος και να παρέμβουμε...
Από τη συνέντευξη της Κατερίνας Μάτσα, υπεύθυνης της θεραπευτικής κοινότητας «18 Άνω», στον Θεόφιλο Δουμάνη (LIFO, αρ. 61, 04.04.2007). Η φωτογραφία είναι του Αλέξανδρου Φιλιππίδη.
5 σχόλια:
τα υποκατάστατα είναι αντεξάρτηση, κι όχι απεξάρτηση... να βάλω ένα λινκ στο δικό μου με αυτό το ποστ σου?
καλό ξημέρωμα φίλε, βάστα γερά τη ψυχούλα σου να αντέχει τα παράξενα φεγγαρια και τα δύσοσμα της εποχής μας
Θα συμφωνήσω.
Να βάλεις paraxeno μου.
Είναι καλό να πετυχαίνεις ανθρώπους που νοιάζονται. Κι αυτή η Κατερίνα φαίνεται (ντρέπομαι που τώρα την ανακαλύπτω) να νοιάζεται και κυρίως να αντέχει και να πετυχαίνει.
Δείμε όπως καταλαβαίνεις η ουσιαστική κουβέντα στη γειτονιά μας ακόμη δεν άρχισε. Αυτό που γίνεται στο blog σου, λέω πως θα ήταν καλό ν’ απλωθεί. Δεν ξέρω πώς. Ας το βασανίσουμε λίγο σαν ιδέα.
Κάποτε, Σπύρο, πρέπει να βγουν οι bloggers από τα monitor τους έξω στην κοινωνία. Πρέπει ένας τέτοιος διάλογος να απλωθεί.
δείμο πολύ φοβάμαι ότι ένας τέτοιος πόλεμος είναι πιο δύσκολος απ ότι φαντάζει, όταν το πρόβλημα αυτό ιδίως των ναρκωτικών είναι εγγενές του οικονομικού μας συστήματος, όλα τα χρόνια που ασχολήθηκα με εξαρτημένα παιδιά, 8 συναπτά και κάτι έκτακτα τελευταία, (χωρίς γνώσεις στην αρχή, μετά έμαθα) ανακάλυψα πολλά και θλιβερά πράγματα, και άλλα τόσα τρομακτικά που εάν τα αναφέρω έστω και στο μπλογκ μου δε βλέπω να βγάζω πασχαλιά... φοβάμαι πως ειναι πολύ δυνατός ο κόσμος αυτός και πολύ βρώμικος ύπουλος και καλοστημένος για να πολεμηθεί με κάποια εστω ελάχιστη ευχέρεια...
αυτό βέβαια δε σημαίνει σε καμμία περίπτωση ότι επειδή το θεριό ειναι μεγάλο με πολλά κεφάλια, δεν πρέπει να προσπαθήσει κανείς...
έστω και σε επίπεδο χρηστών ή γενικά εξαρτημένων ανθρώπων από οτιδήποτε... πάντα πίστευα ότι έστω και ένας να σωθεί έχει κοπεί ένα κεφάλι του θεριού..
ελπίζω πάντως, οι φόβοι αυτοί ναναι μονάχα δικοί μου και να απέχουν απ την πραγματικότητα, όπως και να χει πάντως μαζί σας κι εγώ σφυρίξτε μου ότι χρειαστείτε - δείμο, φτιάξε μπανεράκι να βάλουμε στα μπλογκς μας με όποιο λινκ από τα δικά σου θέλει ο καθένας... (μια ιδέα λέω γω τωρα.... μπας και απλωθεί το θέμα - όχι μόνο μπλογκοπαιχνιδα και παιχνίδια ζωής)
ξανά καλό Πασχα, χεχ, θα γεμίσω τα ποστς του Σπύρου με καλοπασχαλιάσματα
Δημοσίευση σχολίου