-Πουλί πού είν' ο τόπος σου, πού είναι η φωλιά σου;
-Η πέτρα είν' ο τόπος μου και τ' άνθη η φωλιά μου!
-Πουλί δεν είναι πέτρα αυτή, μ' ασβέστης και ξεφτίζει
και τ' άνθη είναι ζωγραφιές εις το πανί βαλμένες.
-Αν είναι τ' άνθη ζωγραφιές κι ασβέστης το λιθάρι,
τι είναι τότε ο ουρανός και τ' αψηλό που πάω;
-Αυτά είναι που σε κάνουνε τα θάματα να βλέπεις,
στο σύρμα να 'χεις τη φωλιά και να το νιώθεις δέντρο
με τα λιανόκλαδα πλεχτά, να γέρνεις να κουρνιάζεις
και σαν βαραίνει σου ο νους να βγαίνεις στον αγέρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου