Μαυροφορεμένες,
ακουμπισμένες
στα πεζούλια που
κάποτε αλώνισαν και τα δικά τους παιδιά,
και τώρα τά ‘χουν χάσει·
σε ηλικία μη κατάλληλη
για να ανθίσουν άλλα
και να τους δώσουνε τιμητικά,
το όνομα των πρώτων.
Αν χάσανε
τον άντρα τους,
εξαναγκάστηκαν
διπλή χαρά·
με την ενοχή
πως εκείνες κι όχι αυτός
ήταν άξιες να ζήσουν
όσα ήρθαν.
Σμήνος μαύρα πουλιά,
ελαφριές κι αέρινες,
χωρίς ενοχή
μα και μ’ όλες τις τύψεις
του κόσμου, θα φύγουν.
Ήδη τις περιμένουν.
ΟΛΥΜΠΙΑ ΚΥΚΛΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου