Ο Γιώργος Κάτος κι η Γιαλαλαού

Ο Γιώργος Κάτος είναι μέσα στην ψυχή μου. Αγάπησα το πρώτο του βιβλίο που έπεσε στα χέρια μου, "Τα καλά παιδιά". Αγάπησα που έμαθα αργότερα πως ήταν δικό του (της μητέρας του για την ακρίβεια) εκείνο το μικρό βιβλιοπωλείο στην οδό Εγνατία που το ψαχούλευα φοιτητής. Τον αγάπησα όταν έμαθα πως αυτός κρυβόταν (μαζί με τον Δημήτρη Καλοκύρη) πίσω από τα "τραμάκια" που έβγαλαν στο μεϊντάνι σχεδόν όλη την ποιητική γενιά του εβδομήντα. Τον αγάπησα όταν έβλεπα εκείνα τα κατακόκκινα χείλη του να σκάνε σε χαμόγελο όταν έμπαινα με το κράνος στα χέρια στη "Διαγώνιο" του Ντίνου Χριστιανόπουλου. Τον αγάπησα όταν μαθαινα από τον Ντίνο πως ο μάγκας Κάτος κατάφερε να πάρει μπροστάντζα για το λεξικό που ετοίμαζε της λαϊκής γλώσσας από τον εκδότη του κι ας ήταν με το ζόρι στο γράμμα "κάπα" ακόμα. Τον αγάπησα όταν μου ζήτησε να του δώσω ό,τι λέξεις ήξερα που σχετίζονταν με τη μοτοσυκλέτα και τους μοτοσυκλετιστές και ξεσκίστηκα να ανταποκριθώ. Τον αγάπησα όταν τον συναντούσαμε σε εκδηλώσεις με τη Σταυρουλίτσα κι έσκυβε πάνω της και της μιλούσε για πράγματα άσχημα, για αρρώστιες και τέτοια. Τον αγάπησα όταν ανταποκρίθηκε χωρίς δεύτερη κουβέντα και συναίνεσε να μου επιτρέψει να ανθολογήσω κείμενά του στο "Ενδοσκεληδόν" μου. Τον αγαπώ όταν συχνά έρχεται στο νου μου και στη γλώσσα μου μια φράση του που με ξεμπλοκάρει όταν στριμώχνομαι: "μπρος εμείς και δε γαμείς".

Εκείνο λοιπόν το λεξικό στοίχειωσε μέσα μου και νόμιζα πως τελείωσε μαζί του. Χθες το πρωί λοιπόν, μόλις ξεστομίζω την γνωστή φράση μου λέει η Σταυρουλίτσα πως άκουσε στο ραδιόφωνο να γίνεται λόγος για το λεξικό του Κάτου και πως βγήκε στο διαδίκτυο αφού δεν υπήρχε περίπτωση να τυπωθεί σε χαρτί. Ορμάω κι εγώ ο καλός σου, μόλις γύρισα από τη δουλειά και γκουκλάρω και νάσου μπροστά μου το λεξικό. Χτυπάω μια λέξη που έχει σχέση με μοτοσυκλέτα: "σούζα". Και σκάει μπροστά μου το λήμμα: "σούζα, η, ουσ. [<ιταλ. susο <λατιν. επίρρ. susum 1. η στάση τετράποδου ζώου που στέκεται στα δυο πίσω πόδια του. 2. το σήκωμα της μοτοσικλέτας στην πίσω ρόδα της που πραγματοποιούν οι μηχανόβιοι θέλοντας να μιμηθούν το σήκωμα του αλόγου του καουμπόη στα πίσω του πόδια ή για να πιστοποιήσουν σε όλους την απόλυτη κυριαρχία τους επάνω στη μοτοσικλέτα τους, παρόμοια με εκείνη του ατόμου που με μια του λέξη κάνει το σκυλί του να σηκωθεί στα δυο πίσω πόδια του: «πόσα παλικάρια έχουν σκοτωθεί μ’ αυτές τις σούζες!». (Τραγούδι: σούζες και σφηνάκια, πίσω, ρε φλωράκια, βγαίνει η Γιαλαλαού)·". Στην πρώτη άνω τελεία σταματάω το διάβασμα. Ευλογημένο internet και πάλι και βγαίνω σ' ένα διαμάντι που αγνοούσα. Μόλις άκουσα τη μουσική κατάλαβα πως το είχα ξανακούσει αλλά δεν είχα προσέξει ποτέ τους στίχους. Εγώ που ξεκοκκάλιζα ό,τι είχε σχέση με μοτοσυκλέτες και τα συναφή.

Και να φανταστείς πως μια εικόνα μου από την δεκαετία του 80 στην Αθήνα είναι μια συνέντευξη Τύπου του Σταμάτη Κραουνάκη σ' ένα μπαρ στα Εξάρχεια για κάποιο δίσκο του. Δεν τον παρακολουθούσα το ομολογώ. Τον παρακολουθούσε όμως ο Κάτος και έβαλε τις σούζες και τη Γιαλαλαού στο λεξικό του. Ο μάγκας Κάτος. Ο λεβέντης. Δεν την χωνεύουν εύκολα την κάθε Γιαλαλαού οι δήθεν. Μόνο οι γνήσιοι. Ο Κραουνάκης, προφανώς που νταλγκάδιασε κι έγραψε. Αλλά κι η Μοσχολιού που άστραψε κι ο Κάτος που δεν κώλωσε. Ο Κάτος που τον αγαπώ κι από σήμερα, ακόμα περισσότερο. Άργησα 26 χρόνια. "΄Αργησες μπαγάσα, αλλά δεν πειράζει. Ήρθες. Μπρος εμείς και δε γαμείς".

Στίχοι & μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης.
Πρώτη εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού, «ΕΦΗΜΕΡΙΑ», 1990.

Η Γιαλαλαού
Η κρεμανταλού
Κάθε βράδυ βγαίνει
Παρφουμαρισμένη
Και αλλού ντ' αλλού.

Μες στις γειτονιές
Ρίχνει πετονιές
Βγαίνει και γκαζώνει
Τα τεκνά σαρώνει
Κάνει ταρζανιές.

Ρε κούκλα σε γουστάρω
Δε φοβάται χάρο
Έρχεται η Γιαλαλαού
Αμολάει τα μέλια
Χύμα τσιφτετέλια
Σπέρνει η Γιαλαλαού
Δεν γουστάρει ξίδια
καίει τα σανίδια
Να την η Γιαλαλαού
Σούζες και σφηνάκια
Πίσω ρε φλωράκια
Βγαίνει η Γιαλαλαού.

Η Γιαλαλαού μεγάλε
Πρώτη φίρμα στο φινάλε
Ποια Μπαρντό ποια Καρντινάλε
Τώρα παίζει η Γιαλαλαού
Η Γιαλαλαού και γιάλα
Φύγαμε και πάμε γι' άλλα
Άιντε κι όποιον πάρει η μπάλα
Στο τραπέζι η Γιαλαλαού.

Κι όταν μαστουριά...
Λύνει τα λουριά
Και πετάει τη φούστα
Στου σουμιέ τη σούστα
Η Γιαλαλαού.

Η Γιαλαλαού
Η κρεμανταλού
Κάτω η τιράντα
Στο μαλλί λεβάντα
Ρόμπα του κιλού.

Άλφα εθνική
Αποκλειστική
Κι άμα δει τα σκούρα
Κρύβει την χαρτούρα
Μέσα στο βρακί.

Μάγκα σε γουστάρω
Δε φοβάται χάρο
Έρχεται η Γιαλαλαού
Τίγκα στην γαρδένια
Πάνω στα ντουζένια
Να την η Γιαλαλαού
Κι ως το δυο χιλιάδες
Παλιοκερατάδες
Κράζει η Γιαλαλαού
Θα ΄χω ξεπατώσει
Όλες τις Ελλάδες
Η παλιοτσιφτετελού.

Κι όταν μαστουριά...
Πιάνει τα σφυριά
Και τα κάνει λίμπα
Σκάσε και κολύμπα
Η Γιαλαλαού.