Ένας, ας πούμε, διάλογος για το ΑΓΝΟ

ΔΗΜΟΣ ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΗΣ

(χωρίς αναφορά σε ποσοστά ψηφοφορίας για την έγκριση του ψηφίσματος)

Μετά τη δημοσίευση της πρότασης του αρχιτέκτονα κ. Νικηφορίδη εκ μέρους του ΤΕΕ/ΤΚΜ για την αξιοποίηση του χώρου της πρώην γαλακτοβιομηχανίας ΑΓΝΟ, με φανερή την ενόχλησή του, το Δημοτικό Συμβούλιο Σταυρούπολης προχώρησε στο παρακάτω ψήφισμα:

ΨΗΦΙΣΜΑ

Το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Σταυρούπολης εκφράζει την έντονη ανησυχία και δυσαρέσκειά του γιατί λίγες ημέρες μετά τις εκλογές κρίθηκε σκόπιμο να προβληθεί το ζήτημα της "αξιοποίησης" του πρώην εργοστασίου ΑΓΝΟ από το ΤΕΕ/ΤΚΜ και μάλιστα με τον ελκυστικό τίτλο "πράσινα δώματα". Είναι απορίας άξιον πώς οι οργανωτές της συγκεκριμένης εκδήλωσης δεν έκριναν απαραίτητη την παρουσία σ' αυτήν των αρχών του Δήμου μας.

Η ανακίνηση αυτού του θέματος τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή θεωρείται ύποπτη, δεδομένου ότι ο συγκεκριμένος χώρος είναι χαρακτηρισμένος από το διάταγμα του 1972 ως χώρος πρασίνου.

Το Δημοτικό Συμβούλιο καλεί τους φορείς, τους συλλόγους και τα νεοεκλεγέντα όργανα της Αυτοδιοίκησης να αντισταθούν στην τσιμεντοποίηση της περιοχής με το ψευδεπίγραφο τίτλο "green city". Διατρανώνει την ομόθυμη απαίτηση του λαού της περιοχής για την απόδοση του χώρου στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ως χώρου πρασίνου.

Η συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου έγινε το βράδυ της Τρίτης 23.11.2010

Αλληλεγγύη για το Κοινό μας Μέλλον

Άρχισαν τα όργανα;

Δυσάρεστη έκπληξη μας προκάλεσε το γεγονός της ταυτόχρονης παρουσίασης στον καθημερινό τύπο ανακοίνωσης μελέτης εκμετάλλευσης του χώρου της πρώην γαλακτοβιομηχανίας ΑΓΝΟ στα πλαίσια ημερίδας του ΤΕΕ με θέμα τα φυτεμένα δώματα. Το master plan παρουσιάζεται λίγες μέρες μετά τις δημοτικές εκλογές όπου το θέμα του ΑΓΝΟ είχε αναδειχθεί από εμάς ως μείζον πολιτικό ζήτημα της περιοχής μας. Η μελέτη αυτή εν ονόματι της «πράσινης ανάπτυξης» προτίθεται στην οικοδόμηση ενός χώρου ο οποίος εξακολουθεί να είναι χώρος πρασίνου.

Υπενθυμίζουμε ότι:

Α) Σύμφωνα με το ισχύον ρυμοτομικό διάταγμα ο χώρος του ΑΓΝΟ είναι χώρος πρασίνου.

Β) Οι όποιες προηγούμενες προσπάθειες για ένταξη των 13 στρεμμάτων του ΑΓΝΟ στην πολεοδομική ενότητα της Πρόνοιας και οικοδόμηση με συντελεστή δόμησης 2,4 αντιτέθηκαν στο κοινό αίσθημα των κατοίκων και του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Σταυρούπολης.

Γ) Το πολεοδομικό καθεστώς του ΑΓΝΟ δεν επιτρέπει την οικοδόμησή του.

Ρωτάμε:

Πως είναι δυνατόν να μελετούμε την κατασκευή οικοδομικής νησίδας σε χαρακτηρισμένο χώρο πρασίνου;

Τι εξυπηρετεί η παρουσίαση της συγκεκριμένης μελέτης σε ημερίδα ενός θεσμικού φορέα υπό την αιγίδα του Υπουργείου Περιβάλλοντος;

Εάν ο χώρος είναι οικοδομήσιμος γιατί δεν οικοδομήθηκε όλα αυτά τα χρόνια αλλά παραμένει βρώμικος, ερείπιο και επικίνδυνος για τους περίοικους με ευθύνη του ιδιοκτήτη;

Δηλώνουμε ότι διεκδικούμε την απαλλοτρίωση του χώρου προς όφελος του δήμου Παύλου Μελά για την δημιουργία αστικού χώρου πρασίνου με σκοπό την επανένωση του ανθρώπινου ιστού της πόλης και όχι του τσιμέντου. Θα αγωνιστούμε με κάθε τρόπο για τη μη τσιμεντοποίηση του ΑΓΝΟ. Θα αγωνιστούμε ώστε το ΑΓΝΟ να γίνει αγνό, απέναντι στα όποια εργολαβικά συμφέροντα και στην προοπτική κατάρρευσης της τοπικής αγοράς.

Η άλλη άποψη

Αντίθετη άποψη για το αν ο χώρος του ΑΓΝΟ είναι από το 1972 χαρακτηρισμένος ως πράσινο, διατυπώθηκε στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Σταυρούπολης (19-7-2005) από τον τότε δήμαρχο (και νικητή των φετινών δημοτικών εκλογών), κ. Διαμαντή Παπαδόπουλο:

ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Φαίνεται πως σήμερα, που θα έπρεπε να ήταν η κυριαρχία της δημοκρατίας, της αλήθειας και αντιδιαλόγου, φαίνεται πως στο βάθος – βάθος ούτε την δημοκρατία θέλουν, ούτε την αλήθεια, που θα περιγράψουμε παρακάτω, στιγμή προς στιγμή, δεν την θέλουν, ούτε τον διάλογο θέλουν. Τι είναι αυτό που θέλουν; Είναι ένα ερώτημα.

Λοιπόν, ξεκινάμε. Το «ΑΓΝΟ» ένας τόπος σημαντικός για την ζωή, την εξέλιξη και την ιστορία του τόπου μας και της κοινωνίας μας, από το ’60 έως σήμερα. Ένας τόπος σημαντικός για το παρόν και το μέλλον του τόπου μας. Ένας τόπος με μία σημειολογία, που μάζεψε επάνω του, που μάζεψε πάρα πολύ σημειολογία επάνω του, μύθους και πραγματικότητες, αλήθειες και ψέματα, προσδοκίες και οράματα, υποκρισία και ειλικρίνεια. Ένας τόπος όπου ορισμένοι τον χρησιμοποιούν, μέσα από μία άρρωστη μυθοπλασία και με ανήθικους χειρισμούς, προσπαθούν να βασίσουν την πολιτική τους στρατηγική, στην αόριστη προσπάθειά τους για την Εξουσία, ξεχνώντας το καλό του τόπου και της κοινωνίας.

Για να μπορέσει, όμως, ο τόπος του «ΑΓΝΟ» να παίξει τον ιστορικό του ρόλο, θα πρέπει να αποφορτιστεί από όλα αυτά που τον βαραίνουν, να εξορκιστεί από όλα τα κακά, που ορισμένοι τους βολεύει να του χρεώνουν. Θα πρέπει να αναλυθεί και να εξεταστεί και να αξιοποιηθεί, λαμβάνοντας υπόψη την πραγματική διάσταση του θέματος. Θα πρέπει να ανιχνευτεί και να περιγραφεί η απόλυτη αλήθεια, παρακάτω θα φτάσουμε σε απόλυτη αλήθεια, ώστε από την μια μεριά να γκρεμιστεί η τερατογέννηση, που ορισμένοι χρησιμοποιούν. Από την άλλη, να δημιουργηθεί η πραγματική βάση, στην οποία θα βασιστούμε για μία καλύτερη για τον τόπο αξιοποίηση του χώρου. Για να εξορκιστεί, όμως, το κακό και να πέσουν οι μύθοι, για να αποκατασταθεί η πραγματικότητα, πρέπει πρώτα από όλα να δούμε την συνολική ιστορία του τόπου, και τι ακριβώς διαδραματίστηκε, ώστε να καταλήξουμε σε καθαρά συμπεράσματα.

Στις 26/11/55, ο Αγροτικός Συνεταιρισμός «ΑΓΝΟ» αγόρασε από το Ελληνικό Δημόσιο, από την Διεύθυνση του Εποικισμού, έκταση δεκαέξι χιλιάδων εννιακοσίων δεκατεσσάρων μέτρων, αντί του ποσού του ενός εκατομμυρίου μηδέν πενήντα εννιά τριακοσίων δραχμών, με σκοπό να εγκαταστήσει την γαλακτοβιομηχανία. Κατόπιν, εγκρίνεται η άδεια, κτίζεται και εγκαθίσταται η γαλακτοβιομηχανία σαν εκτός σχεδίου δόμηση. Το ’72 η περιοχή της Πρόνοιας, αυτά θα γραφτούν και θα πάνε στην κοινωνία, όλα έξω, να ξέρει η κοινωνία τι διαδραματίστηκε, το ’72 η περιοχή της Πρόνοιας, όπου ανήκει και το «ΑΓΝΟ», εντάσσεται στο Σχέδιο Πόλης, κι εκδίδεται Διάταγμα Ρυμοτομίας. Το τηλέφωνο, παρακαλώ, να κλείσει. Το Διάταγμα Ρυμοτομίας περιγράφει το σύνολο της ιδιοκτησίας με πράσινη ρυμοτομική γραμμή, πράσινη ρυμοτομική γραμμή, και δείχνει εντός της ιδιοκτησίας το υφιστάμενο νόμιμο βιομηχανικό κτίριο, και το καταγράφει με γράμματα «ΑΓΝΟ». Αυτό είναι από την Πολεοδομία, από το Αρχείο. Ένα – ένα, να σηκώνεται εκεί, Γραμματέα.

Το Διάταγμα Ρυμοτομίας του ’72 είναι αμήχανο, και είναι λογικό αυτό, γιατί υπάρχει μία νέα βιομηχανία που λειτουργεί, να το προσδιορίσει, εάν είναι οικοδομικό τετράγωνο ή όχι. Δεν προσδιορίζει αν είναι κοινόχρηστο, ή αν έχει κοινωφελή χαρακτήρα. Το καθορίζει απλώς σαν εντός σχεδίου δόμηση χώρο, και το αφήνει για μελλοντική πολεοδομική ρύθμιση ή μελλοπολεοδομική τακτοποίηση. Αυτό είναι η πρώτη κρίσιμη στιγμή του ’72.

Το ’86 η τότε η Διοίκηση του Δήμου, του κύριου Τσακίρη, εγκρίνει το νέο Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο της περιοχής, και συνολικά του Δήμου Σταυρούπολης. Το Γ.Π.Σ. είναι το απόλυτο πολεοδομικό εργαλείο, όπου η κάθε Διοίκηση κι ο κάθε Δήμος και ο κάθε Δήμαρχος, περιγράφει με απόλυτο ορθολογισμό και καθαρότητα, πώς σχεδιάζει και πού οδηγεί την πόλη του, το Σχέδιο του ’86 της Διοίκησης Τσακίρη. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε δύο ακόμα στοιχεία, που αργότερα θα τα βρούμε μπροστά μας. Α) τον Υποσταθμό, κι αυτός το ’86, Β) του Ρέτσου, και αυτός το ’86, Γ) τον Κοινωνικό Συντελεστή, και αυτός το ’86, και άλλα άλλα πολλά, που συνάγουν με το τότε Γ.Π.Σ. και την ετεροχρονισμένη υστερία ορισμένων.

Το τότε, λοιπόν, Γ.Π.Σ., η τότε Διοίκηση, αφού έλαβε υπόψη, η τότε Διοίκηση του ’86, την πόλη, τον πληθυσμό της, τις αναλογίες των κοινοχρήστων και κοινωφελών χώρων, τα πολεοδομικά σταθερότυπα, καθόρισε σαφώς τον χώρο του «ΑΓΝΟ» σαν οικοδομήσιμο χώρο. Να περιγράψουμε τις αλήθειες, θα σηκωθεί, Γραμματέα, αυτός ο πίνακας, να ξεστραβώσουν ορισμένοι. Λοιπόν, σαν οικοδομήσιμο χώρο, όπου μέσα θα κτίζονταν κτίρια με λειτουργίες κέντρου πόλης. Αυτό είναι Φ.Ε.Κ. Το τι έχουν στο μυαλό ή το τι ονειρεύονται κάποιοι, δεν έχει καμία αξία και καμία σημασία, είναι αυτό που έχουν περιγράψει με Σχέδιο Νόμου. Κι έχουν περιγράψει έναν χώρο οικοδομήσιμο, με τελικές λειτουργίες πόλης το ’86, όπου θα κτίζονταν κτίρια λειτουργίες κέντρου πόλης, χωρίς καν η τότε Διοίκηση να προσδιορίσει το τότε Γ.Π.Σ., εάν ο οικοδομήσιμος χώρος, που αυτή διάλεξε, θα υποδεχόταν κτίρια δημόσιο ή ιδιωτικό χαρακτήρα ή χρήσιμο, ούτε καν αυτό.

Εδώ, σαφώς, καταρρίπτονται δύο μύθοι. Πρώτον, ότι ποτέ η τότε Διοίκηση και ο τότε Δήμαρχος δεν αντιμετώπισε τον χώρο σαν ελεύθερο χώρο πρασίνου, ξεκάθαρα, γιατί αν το ήθελαν, ποιος τάχα θα τους εμπόδιζε να το κάνουν; Ποιος τους εμπόδισε; Αν ήθελαν πράσινο, έλεγαν το ’86 πράσινο, και προχωρούσαν. Τους εμπόδισε κανένας; Υπήρχε κανένας που τους εμπόδισε; Πρώτος μύθος.

ΠΕΤΡΙΔΗΣ: Γνωστά είναι αυτά, Δήμαρχε.

ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Όχι, δεν είναι γνωστά.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να μην διακόπτει κανένας.

ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Εάν φανταζόταν τον χώρο οικοδομήσιμο, με δημόσιο χαρακτήρα, ποιος τους εμπόδισε να το χαρακτηρίσουν και να αποζημιώσουν και να το κάνουν; Ποιος τους εμπόδισε; Εδώ είναι ακριβώς η στιγμή που φανερώνεται η υποκρισία των ανθρώπων. Γιατί αν δεν είναι υποκρισία, είναι κάτι χειρότερο. Ή είναι άγνοια, ή είναι αφέλεια. Γιατί είναι σαφές ότι ο χαρακτηρισμένος χώρος δεν είναι δικός σου χώρος, εάν δεν αποζημιωθεί.

Το 1997, η τότε Διοίκηση, του κυρίου Μπαρούτα, στα πλαίσια της κοινοτικής πρωτοβουλίας URBAN, σε συνεργασία με τον Οργανισμό Ρυθμιστικού, αναθέτει την μελέτη αξιοποίησης των δεκαπέντε στρεμμάτων του «ΑΓΝΟ». Και το 2001 παραλαμβάνεται από την Διοίκηση η μελέτη, μία μελέτη η οποία σε απόλυτη συνάφεια με το Γ.Π.Σ. του κυρίου Τσακίρη, ως προς τις χρήσεις, όπως καταγράφονται στο συγκεκριμένο Γ.Π.Σ. του ’86, κι όχι όπως αυτά που φαντάζονται ορισμένοι, διατυπώνει μία ολοκληρωμένη πρόταση, για την αξιοποίηση της έκτασης του «ΑΓΝΟ», καθώς και για την πολεοδομική διαχείριση της γειτνιάζουσας ζώνης, με στόχο την οικονομική και την κοινωνική αναζωογόνηση της Σταυρούπολης. Η μελέτη αναλύει σενάρια αξιοποίησης, πρώτον, ολοκλήρωση των […] αξιοποίηση τους σαν χώρους πρασίνου, το οποίο εγκρίνεται. Δεύτερον, η αξιοποίηση του […], και το τρίτο σενάριο, που ήταν το συνεπιχειρείν, μεταξύ «ΑΓΝΟ» […]

Και καταλήγει ομόφωνα το Δημοτικό Συμβούλιο στο τρίτο σενάριο, με αρχές του 1337 και του Κοινωνικού Συντελεστή, για την μελλοντική αξιοποίηση, με βάση την μελέτη. Άρα, κι εδώ πουθενά δεν εμφανίζεται αυτά που ξαφνικά, το 2004, εμφανίστηκαν, τα περί πρασίνου. Στο να οικοδομηθεί, δηλαδή, ο χώρος με αμοιβαίο όφελος για τον Δήμο, το «ΑΓΝΟ» και τον επενδυτή. Ήταν η μελέτη του URBAN, που έγινε για το «ΑΓΝΟ». Το 2001 παραλαμβάνεται και το 2000 εγκρίνεται το νέο Γ.Π.Σ. στην Σταυρούπολη, το Γ.Π.Σ. της Διοίκησης Μπαρούτα.

Το νέο Γ.Π.Σ. της Διοίκησης Μπαρούτα επαναλαμβάνει ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά, δηλαδή λειτουργίες κέντρου πόλης, αυτά που και το προηγούμενο Γ.Π.Σ. του κύριου Τσακίρη όριζε. Τίποτα δεν άλλαξε, τίποτα δεν διαφοροποιήθηκε, δεν διαφοροποιήθηκε. Προς τι, λοιπόν, οι κραυγές, οι αλαλαγμοί και οι υστερισμοί, οι ψίθυροι, για ποιο λόγο; Αυτά έπρεπε να τα σκεφτούν, να αντιδράσουν και να αντιδράσουν το ’86. Το ’86 […] το 2004; Είκοσι χρόνια ετεροχρονισμός, και είκοσι χρόνια πού ήταν αυτά; Λοιπόν, κάτι περίεργο συμβαίνει στις ψυχές των ανθρώπων, κι αυτό θα πρέπει να αναζητηθεί, για εμένα, σε άλλες επιστήμες, ή στην μεταφυσική ή στην παραψυχολογία. Δεν μπορούν να εξηγούνται. Αυτά όλα, μαθηματικά, το ένα πάει στο άλλο.

Το 2003, 29/09/2003, ο χώρος, με τις αρχικές του διαστάσεις και εμβαδά, αγοράζεται από την «ΔΟΜΟΤΕΧΝΙΚΗ», σαν εντός σχεδίου περιοχή, άρτιος και μη οικοδομήσιμος. Μη οικοδομήσιμος, γιατί; Και μετά το 1986, και μετά το 2002, η Διοίκηση δεν προχώρησε στην αντίστοιχη εναρμόνιση με τα Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια, ως όφειλε ή ως οφείλαμε, για τον προσδιορισμό, δηλαδή, και των οικοδομικών γραμμών και των συντελεστών δόμησης. Αυτή είναι η απόλυτη αλήθεια. Από δω και πέρα, πρέπει να είναι ξεκάθαρο εδώ, ξεκάθαρο στους παρακεί, ξεκάθαρο τον Σεπτέμβριο στον λαό της Σταυρούπολης και παντού, ότι ποτέ ο χώρος δεν σχεδιάστηκε από οποιαδήποτε Διοίκηση σαν χώρος ελεύθερου πρασίνου. Ο χώρος, ξεκάθαρα, σε όλα τα Διατάγματα, ήταν οικοδομήσιμος και είναι οικοδομήσιμος.

Το πρώτο που πρέπει να μπει στα μυαλά και στις ψυχές όλων είναι ότι, σύμφωνα με τους νόμους, σύμφωνα με τα όσα έκαναν όλες οι Διοικήσεις, ο χώρος πάντα, από το ’86 και μετά, ήταν και είναι οικοδομήσιμος. Πότε δεν αντιμετωπίστηκε διαφορετικά. Για να μπορέσουμε, λοιπόν, να συζητήσουμε μεταξύ μας, με καθαρά τα μάτια, κοιτώντας ο ένας τον άλλον, και με τον επενδυτή, τον ιδιοκτήτη, πρέπει να καταλάβουν όλοι ότι ο χώρος είναι ιδιωτικός, κι ότι ο χώρος, οι προηγούμενες Διοικήσεις, τα Δημοτικά Συμβούλια, κι όλη η ιστορία, και οι νόμοι, και τα Φ.Ε.Κ., τον θεωρούσαν πάντα σαν οικοδομήσιμο. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό στο μυαλό των υπολοίπων, ώστε να μπορούμε να συζητήσουμε παρακάτω, πώς θα γίνει κάτι, το οποίο θα ωφελήσει τον Δήμο, θα ωφελήσει τον επενδυτή, θα ωφελήσει τον τόπο και την κοινωνία. Αλλά είναι μία συζήτηση που έρχεται μετά.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ωραία. Ναι, ναι. Έκανε την εισήγησή του, με ιστορικά στοιχεία, αλλά και με βάση, αν θέλετε, αυτά τα οποία…

ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Με απόλυτα επιστημονικά εργαλεία. Ό,τι είπε ο Δήμαρχος, υπάρχουν Φ.Ε.Κ., υπάρχουν σχέδια, υπάρχουν τα πάντα, εντάξει; Όποιος έχει εδώ ας κάνει μήνυση στον Δήμαρχο, και ο Δήμαρχος θα κάνει μήνυση αν υπάρχει ένα στοιχείο παραποιημένο, για όλα όσα είπε ο Δήμαρχος.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τελειώσατε, Δήμαρχε;

ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Προς αποκατάσταση της πλήρους αλήθειας, για να πέσουν οι μάσκες, για να πέσουν οι μύθοι, και επιτέλους, κάποτε, να δουν τα πράγματα όπως είναι.