Ηλιόλουστο. Παλιότερα Μάλοφτσα. Χωριό του Κιλκίς.Τριανταφυλλιά της αυλής. Καλλιεργείται από τους νοικοκυραίους και τα άνθη της μπαινουν σε βάζα είτε φρέσκα είτε ως γλυκό του κουταλιού...
Κάμπος Ηλιολούστου. Ανάμεσα στα σιτάρια, μια χρωματιστή όαση. Βιότοπος. Μέχρι νεωτέρας από κανέναν που γνωρίζει καλύτερα τα της φύσης, ας επιμείνουμε στην ονομασία "γλαδιόλα του αγρού". Αυτοφυές...
... όμορφο...
...υπάκουο φυτό...
...που μπορεί να καταλήξει γεύμα σε ζωντανά του κάμπου ή στα χέρια κάποιου φυσιολάτρη.
Έχουμε φτάσει στις Καστανιές. Παλιότερα Καρπασέλ. Στό βάθος η Γαλέ για τους πόντιους του Ηλιολούστου. Οι βλάχοι δεν ξέρω πως το λένε. Στη βιβλιογραφία του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου πάντως αναφέρεται ως Το Μάτι Του Διαβόλου, αφού ήτανε βουλγάρικο παρατηρητήριο.
Αυτές οι παπαρούνες, κάτω από το Μάτι του Διαβόλου, θα μπορούσαν να είναι λίγο από το αίμα που χύθηκε σ' αυτή τη συνοριογραμμή ανάμεσα 1914-1918. Λίγο πιο νότια στο Μεταλλικό, παλιότερα Γιάννες, ήταν το στρατηγείο των δυνάμεων της Αντάντ.
Τώρα όμως έχουμε ειρήνη, τα λουλούδια της αυλής και των αγρών, ρίχνονται τρυφερά στο αυτοκίνητο...
...και καταλήγουν σε ένα αστικό σπίτι σε μια συνοικία της Θεσσαλονίκης. Τη Σταυρούπολη. Παλιότερα Λεμπέτ.
Δίπλα ακριβώς από αυτό το σπίτι, πάλι πρασινάδα. Και τι πρασινάδα. Αυτοφυής; Μπα... Καλλιέργεια δηλαδή...; Τι να πεις... Αυτό το φυτό ας το πούμε "Λεμπετιανό χόρτο" μέχρι να μας διαφωτίσει κάποιος ειδικός.
Μα έχει κάμπο η Σταυρούπολη; Όχι, έχει όμως παρτέρια....
...όπως αυτό του Κέντρου Πολιτισμού Χρήστος Τσακίρης που βρίσκεται πενήντα μέτρα από τον ΟΚΑΝΑ της Σταυρούπολης, ο οποίος ΟΚΑΝΑ είναι μέσα στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Σταυρούπολης κι όλα μαζί πάνω στην οδό Λαγκαδά, που διαπλατύνθηκε και μεγάλωσε και ενώνει τη Θεσσαλονίκη με όλο τον κόσμο.
Κι όπως λέει και το άσμα:
Στην άσφαλτο και στο μπετό
(Λαϊκό, ατραγούδιστο, ....ακόμα)
Αυτές οι παπαρούνες, κάτω από το Μάτι του Διαβόλου, θα μπορούσαν να είναι λίγο από το αίμα που χύθηκε σ' αυτή τη συνοριογραμμή ανάμεσα 1914-1918. Λίγο πιο νότια στο Μεταλλικό, παλιότερα Γιάννες, ήταν το στρατηγείο των δυνάμεων της Αντάντ.
Τώρα όμως έχουμε ειρήνη, τα λουλούδια της αυλής και των αγρών, ρίχνονται τρυφερά στο αυτοκίνητο...
...και καταλήγουν σε ένα αστικό σπίτι σε μια συνοικία της Θεσσαλονίκης. Τη Σταυρούπολη. Παλιότερα Λεμπέτ.
Δίπλα ακριβώς από αυτό το σπίτι, πάλι πρασινάδα. Και τι πρασινάδα. Αυτοφυής; Μπα... Καλλιέργεια δηλαδή...; Τι να πεις... Αυτό το φυτό ας το πούμε "Λεμπετιανό χόρτο" μέχρι να μας διαφωτίσει κάποιος ειδικός.
Μα έχει κάμπο η Σταυρούπολη; Όχι, έχει όμως παρτέρια....
...όπως αυτό του Κέντρου Πολιτισμού Χρήστος Τσακίρης που βρίσκεται πενήντα μέτρα από τον ΟΚΑΝΑ της Σταυρούπολης, ο οποίος ΟΚΑΝΑ είναι μέσα στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Σταυρούπολης κι όλα μαζί πάνω στην οδό Λαγκαδά, που διαπλατύνθηκε και μεγάλωσε και ενώνει τη Θεσσαλονίκη με όλο τον κόσμο.
Κι όπως λέει και το άσμα:
Στην άσφαλτο και στο μπετό
φυτρώνει το Λεμπετιανό
και προσμένει μερακλήδες
ομορφούλες και νταήδες
(Λαϊκό, ατραγούδιστο, ....ακόμα)
3 σχόλια:
Σώπα ρε συ, άποψη για τα παρτέρια ο δήμος...που να είχαμε και το στρατόπεδο
-ή μήπως κανένα καναρίνι από μπαλκόνι διπλανό έκανε τη δουλειά;-
Μια και μιλάμε για πρασινάδες το πιο ωραίο είναι το τρίχρονο δέντρο στην φυτευτή στέγη του τεμένους(ξέρεις αυτού που τσούλησε)
Πρωτοπόρος η Σταυρούπολη!
Καναρίνια έχει η περιοχή, αλλά αμφιβάλω αν την δουλειά την έκανε η φύση με τους ανέμους και τα αεράκια της. Κάποιος πρέπει να τη βοήθησε.
Γιατί;
Άβυσος η ψυχή του ανθρώπου, πόσο μάλλον του μερακλή ανθρώπου.
ειδα το... λεμπετιανό από την πιο προσφατη ανάρτηση σου και με επιασε σπαστικο γέλιο γιατί φυτεύουν και στη δική μου γειτονιά κατά καιρούς και η μάνα μου τα ξεριζώνει :P
Δημοσίευση σχολίου