Βάζει μέσα ονόματα, ιστορίες, φωτογραφίες. Ξεκίνησε το Μάρτιο, αμήχανα, δύο blog αλλά το μετερίζι του είναι ο ιστότοπός του: ένα κέντρο ξένων γλωσσών. Σ’ ένα τέτοιο τσαρδί, λοιπόν, τοποθέτησε το έπιπλό του με τις μνήμες.
Πολύ καλή η κίνηση, απαραίτητη. Η ιστορία γράφεται με μαρτυρίες κι εδώ έχουμε μια εντυπωσιακή σερμαγιά.
Δυστυχώς, τώρα, σ’ αυτήν την συγκυρία, δεν μπορώ να συνδράμω τον φίλο Πέτρο. Του αντιχαρίζω αυτές τις φωτογραφίες.
«Νίκη» λεγόταν η ομάδα της αλάνας, εκεί που τελείωνε η ανηφόρα από το παλιό «Λουξ» (κέντρο διασκέδασης και δίπλα θερινός κινηματογράφος), κατοπινό «Romeo». Σύνορο η αλάνα μεταξύ Ευόσμου και Σταυρούπολης.
Δεν σημειώνω ονόματα. Εξάλου δεν θυμάμαι τα περισότερα. Ο Πέτρος θα βρει τον τρόπο. Αυτή η ομάδα λοιπόν, ευτύχησε να παίξει σ’ ένα τουρνουά τσικό, στο βοηθητικό γήπεδο του ΠΑΟΚ. Το έπαθλο ήταν η διεξαγωγή της τελικής φάσης πριν από έναν αγώνα του ΠΑΟΚ μέσα στο κανονικό γήπεδό του. Αν θυμάμαι καλά μεταξύ ΠΑΟΚ και ΑΕΚ. 1973. Ο τερματοφύλακας της «Νίκης» έπαιξε σε όλο το τουρνουά και η ομάδα προκρίθηκε για την τελική φάση. Μέχρι και πέναλτυ απέκρουσε. Το παρατσούκλι του: Στέφας. Ο ταλαντούχος και μοιραίος τερματοφύλακας του ΠΑΟΚ που ράγισε καρδιές σ’ εκείνο το περίεργο 3-5 από την Παναχαϊκή όταν ο ΠΑΟΚ διεκδικούσε πρωτάθλημα κι η Καβάλα στρίμωχνε τον Ολυμπιακό. Ο ίδιος τερματοφύλακας στον οποίο χρεώνεται μια ονειρική απόκρουση, όταν κατάφερε να αλλάξει πορεία το κορμί του που πετούσε για την πολυπόθητη αγκαλιά, επειδή άλλαξε πορεία και η μπάλλα που βρήκε σε κορμί αμυντικού. Με τον Πανιώνιο αυτή η φάση που πήρε τα μυαλά του πιτσιρικά κι από τότε απέκτησε νέα προσθήκη στο όνομά του. Αυτός ο πιτσιρικάς του 1973, έλειψε μόνο από έναν αγώνα σ’ εκείνο το τουρνουά. Αυτόν μέσα στο γήπεδο. Ο γκαντέμης. Εγώ.
4 σχόλια:
Το ρεπορτάζ από τη συνάντηση είναι έτοιμο. Αν θυμάσαι κάτι διαφορετικά ή επιπλέον, γραψ' το μου στα σχόλια.
Αγαπητό Τσαλίμι έχεις μέιλ.
Πατησα τη συνδεση με σκοπο να σχολιασω...μα δεν προλαβα. Το αδειο μου κεφαλι γεμισε απο αναμνησεις. Αναμνησεις απο τον αγωνα με τον Πανιωνιο σε πρωτη φαση.Ημουν πισω απο την εστια τοτε, στην Θ8. Και μετα...βρεθηκα ολοκληρος σ'εκεινη την εποχη.Ειδα την γειτονια,ανθρωπους που εφυγαν,την μανα μου και μενα.Ολα τα χαμενα ονειρα, ολα τα λαθη, ολα εκεινα που αλλιως τα περιμενες και αλλιως ηρθαν...Αστα να πανε! (agga)
Καλώς ήρθες agga. Μνήμες και ψυχούλα είναι η πραμάτεια μας εδώ. Ακόμα και το τμήμα της πολιτικής με εσώψυχα και ανθρώπινα καλούδια το στολίζουμε.
Σ’ ευχαριστώ που πέρασες. Να τα λέμε.
Δημοσίευση σχολίου