Παρασκευή, Μαρτίου 30, 2007

Τοξικοεξαρτημένοι: ασθενείς ή πελάτες;


MANUEL PEPE ACUÑA
Day of Birth: 11 / 19 / 32
East Los Angeles


"I feel sorry for those people
who have a strong tolerance for pain
that they never give up. They die.
Those addicts I know,
many, many people that I grew up with,
they are all dead.
They were not able to say, ' I give up '."


Φωτογραφία Chris Keeley ©


Την Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου 2007, σ’ αυτήν την οθόνη έλαμπε μια αφίσα από το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι άνω-κάτω Πατησίων, η οποία έθετε το ερώτημα, Ποιους βολεύει η θεώρηση του τοξικοεξαρτημένου ως ασθενή και η χορήγηση μεθαδόνης; Αναλυτικά το κείμενο της αφίσας είναι το εξής:


Το κράτος ορίζει την τοξικοεξάρτηση, ως χρόνια, υποτροπιάζουσα και αυτοπροκαλούμενη νόσο, προωθώντας το αντίστοιχο νομοσχέδιο. Η βάπτιση του τοξικοεξαρτημένου ως ασθενή και η ιατρικοποίησή του κοινωνικού φαινομένου της εξάρτησης ανοίγει το δρόμο για:


1. Τη μαζική χορήγηση μεθαδόνης. Οπιούχα ουσία εξαιρετικά εθιστική που οδηγεί ακόμη και στο θάνατο. Ήδη σε ΗΠΑ και σε διάφορα κράτη της ΕΕ μετρούνται χιλιάδες δολοφονημένοι τοξικομανείς (για το 2006, Μεγάλη Βρετανία 216, Γερμανία 345, Δανία 95 κλπ). Η μεθαδόνη θα συνταγογραφείται ελεύθερα, από γιατρούς του ΕΣΥ.

2. Τη θεσμοθέτηση ιδιωτικών κέντρων «απεξάρτησης», που θα λειτουργούν υπό το καθεστώς των ψυχιατρικών κλινικών. Χωροθετημένα μακριά από την κοινωνία, ώστε ο «μεθαδονάκιας» να αργοπεθαίνει, χωρίς να ενοχλεί κανέναν.

3. Την απαξίωση των -χωρίς υποκατάστατα- «στεγνών» προγραμμάτων.


Ποιους βολεύει η θεώρηση του τοξικοεξαρτημένου ως ασθενή και η χορήγηση μεθαδόνης;


1. Τις φαρμακοβιομηχανίες, που θα πλουτίζουν από τους τοξικοεξαρτημένους, έχοντας μια ανεξάντλητη πηγή ανθρώπινου υλικού ως πελάτες.
2. Το κράτος, που θα μονοπωλεί την παραγωγή κα τη διάθεση μεθαδόνης, με τελικό στόχο να γίνει κεντρικός προμηθευτής των Βαλκανίων.
3. Το κράτος και τ’ αφεντικά,που διαιωνίζουν, με το παρόν διάταγμα, το καθεστώς εξάρτησης, κατασκευάζοντας ανθρώπους ανελεύθερους στο σώμα και στη σκέψη, ανίκανους να αντιδράσουν στις επιβαλλόμενες κοινωνικές συνθήκες.

ΤΑ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΑ ΕΙΝΑΙ
Η ΝΟΜΙΜΗ ΜΑΣΤΟΥΡΑ
ΜΙΑΣ ΝΤΟΠΑΡΙΣΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ


Φωτογραφία του Ευθύμη Μουρατίδη

Δεν μπορούσα να δεχθώ με ευκολία την αλήθεια των παραπάνω γραμμών αν και όλα όσα γράφονται δεν είναι απιθανο να ισχύουν. Σήμερα όμως, από τη μια η εφημερίδα Αγγελιοφόρος και από την άλλη ο δείμος του πολίτη με αφορμή την επιστημονική συνάντηση με θέμα «Ουσιοεξάρτηση και ψυχική υγεία, σύγχρονες απόψεις για την πρόληψη και τη θεραπεία» που πραγματοποιείται στη Θεσσαλονίκη λένε περίπου τα ίδια πράγματα.

Η εμπορευματοποίηση του τοξικοεξαρτημένου ως ασθενούς είναι προ των πυλών κι έτσι πλάι στο παράνομο χρηματιστήριο των ουσιών και της διακίνησής τους έρχεται να προστεθεί το νόμιμο της «θεραπείας» το οποίο μάλιστα καταγγέλει όσους το εξασκούν χωρίς την (χορηγούμενη από αυτούς, τους εν δυνάμει ανταγωνιστές) άδεια.



6 σχόλια:

paraxeno είπε...

αχ δύσκολο θέμα διάλεξες...
έχω κατ αρχήν πολύ αντιφατικές τοποθετήσεις σε δαύτο...

τα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής μου, ήμουν ιδιαίτερα ευαίσθητη σε αυτό και προσπάθησα ποικιλοτρόπως να βοηθήσω τοξικοεξαρτημένους ανθρώπους...

μετά από επτά μαζεμένα χρόνια προσπάθειας μελέτης παρατήρησης και ενημέρωσης άρχισα να βλέπω την αλήθεια των γραφομένων σου σήμερα... και όχι μόνο... άρχισα να πιστεύω ότι μια και δεν χτυπιέται η ρίζα καλύτερα να φεύγουν όσοι ειν να φύγουν μια ώρα νωρίτερα...

στραβές τοποθετήσεις και οι δυο... θαρρώ...

άρχισα να συνειδητοποιώ ότι, εκτός από πρώτης τάξεως αγορά, ο κόσμος των ουσιών νομίμων και μη, είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους τρόπους μαζικής καταστολής της σκέψης, απόλυτης χειραγώγησης της, εξασθένησης των αμυνών του ανθρώπου, όπως η λογική ο συνειρμός, η ανάλυση και η σύνθεση... όπλα όλα για υγειή και άξια ύπαρξη...

και φυσικά ποτέ ο κόσμος αυτός δεν χτυπάει την πόρτα ενηλίκων, αλλά νέων άγραφων, άγουρων εμπειρίας, εκείνων που πιστεύουν ότι ειναι ικανοί να περάσουν συμπληγάδες χωρίς να λαβωθούν...

κι έτσι δημιουργήθηκαν πολλές γενιές ανθρώπων φαντασμάτων - υποκαταστάθηκε η λοβοτομή με την τοξικοεξάρτηση... φθηνοί εργάτες μια και για μια δόση νόμιμης ή παράνομης ουσίας θα δουλέψουν με τις λιγοστές τους δυνάμεις.... χωρίς απαιτήσεις κι αξιώσεις...

κάθε νέα γενιά ουσιών είναι και καλύτερη - βλάπτει με αργότερους ρυθμούς διατηρεί τις δυνάμεις περισσότερο χρόνο, ενώ αυξάνει τις εξαρτητικές της ιδιότητες με αποτέλεσμα από τις πρώτες δόσεις να υπάρχει εξάρτηση χωρίς σημαντικές απώλειες σε δυνάμεις....

το φαντασιόπληκτο μυαλό μου έφτιαξε το σκηνικό - τεράστια γκουλακ τοξικοεξαρτημένων, πλάι σε αλυσίδες παραγωγής, να δουλεύουν να τρων να φτιάχνονται, και ξανά το ίδιο μεχρι να πεθάνουν....

ελπίζω να είναι αρωστημένη η φαντασία μου και αυτό να απέχει πολύ πολύ πολύ από τα σχέδια όσων κινούν τα όποια νήματα τούτου του κόσμου και κάνουν σχέδια για τις "μικρής αξίας" ζωές μας και κείνες των παιδιών μας...

πολύ πολυλογία απόψε με πιάνει..

καλό ξημέρωμα

ο δείμος του πολίτη είπε...

Έκανα ένα μικρό update. Το θέμα είναι μεγάλο και η υποβάθμιση γείτονα προχωρά. Δε θέλω τη μορφή που πήρε ο ΟΚΑΝΑ, αλλά δεν μπορώ να δεχτώ και την υποβάθμισή του. Θα επανέλθω από βδομάδα πάντως.

tsalimi είπε...

Είναι πράγματι δύσκολο θέμα,αγαπητό μου paraxeno αλλά κυρίως είναι ένα άγνωστο θέμα.
Ό,τι έως τώρα θεωρούσα ως «προοδευτική» στάση απέναντι στους χρήστες βλέπω να μην είναι τίποτε άλλο από νερό στο μύλο συμφερόντων κι εγώ να κατατάσσομαι στους αφελείς.
Όταν επικέντρωνα την κριτική μου στις παρενέργειες της εφαρμογής του προγράμματος χορήγησης μεθαδόνης στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, έβλεπα να με κατατάσσουν στους ρατσιστές.
Η εξαθλίωση δεν εξαπλώνεται απλώς, μπαίνει στο χρηματιστήριο.
Δείμε, απ’ ότι φαίνεται πια, μας έχει ξεπεράσει κατά πολύ το πρόβλημα, αφού δεν μπορούμε, όχι μόνο να το αντιμετωπίσουμε αλλά ούτε να το κατανοήσουμε σε όλες τις παραμέτρους του.
Μας την έχουν στημένη.

paraxeno είπε...

γμτ σήμερα πάλι βίωσα μια όψη του προβλήματος με ενα ανήψι μου ... τότε που ήμουν νέώτερη δεν με φόβιζε τόσο, τώρα με τρομάζει πολύ... να κάνουμε κάτι να παψει να υπάρχει σαν εκδήλωση, σαν πρόβλημα σαν πραγματικότητα, δεν μπορώ να βλέπω παιδιά έτσι πονάει γμτ...

συγνώμη για τα γμτ...

καλό ξημέρωμα

tsalimi είπε...

Μπορούμε άραγε να κάνουμε κάτι; Από τη στιγμή που συμφέρει πολύ σε κάποιους και μάλιστα όχι μόνο οικονομικά τότε είναι εύκολο να μας παραμυθιάζουν με δήθεν προγράμματα απεξάρτησης, φορτώνοντάς μας επιπλέον και ρατσιστικού τύπου ενοχές όταν αρθρώνουμε κριτικό λόγο για τους, επί χάρτου, σχεδιασμούς τους που γίνονται ερήμην της κοινωνίας.
Φαίνονται ανίκητοι. Τι να πω;

paraxeno είπε...

μυλόπετρα μοιάζει, που γυρίζει γυρίζει και τσακίζει τους σπόρους της ζωής... τι να πω, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θαρρώ οφείλω να το προσπαθώ να το ξορκίζω κι ίσως ίσως γίνονται ακόμη θαύματα... τώρα, ή μετά από 50 χρόνια, σπόρος αντίδρασης να υπάρχει κι ίσως βλαστήσει κάποτε